Σὰν τὴν ἀνωτέρῳ «διαφήμιση», διαφορετικοῦ περιεχομένου ἀλλὰ μὲ τὸν ἴδιο στόχο, ἔχω δεῖ πολλὲς τώρα τελευταίως.
Καταπιάνομαι μὲ θέμα (τί ἄλλο) Γερμανία – Ἕλλάδα.
Λοιπὸν γιὰ νὰ βάλουμε τὰ πράγματα σὲ μία σειρά.
1ον. Ἡ Γερμανία κατασκευάζει «φουσκωτά», ἐμεῖς ὄχι.
2ον. Ἡ Γερμανία κατασκευάζει καραβάκια καὶ βαρκοῦλες, ἐμεῖς ὄχι.
Ἡ μόνη βαρειὰ βιομηχανία ποὺ διαθέτουμε, μὲ τεράστιες δυνατότητες ἀναπτύξεως εἶναι ὁ τουρισμός μας.
Οὐδέποτε ἤμασταν βιομηχανικὴ χώρα καὶ φυσικὰ δὲν θὰ γίνουμε τώρα.
Ὅλη μας σχεδὸν ἡ παραγωγὴ μπορεῖ νὰ ὑποστηρίζῃ τὸν τουρισμό.
Τουρισμὸ παραθεριστικό, θρησκευτικό, συνεδριακό, ἐνάλιο, ἰαματικό, χειμερινό, θεραπευτικό, ὀρειβατικό, μορφωτικό, ἀναῤῤιχητικό, ἀγροτουρισμό, ἀνασκαφικό, νεανικό, τρίτης ἡλικίας κ.ο.κ.. Συνέχεια
Ἀναρωτῶμαι:
α) Τί διαφορὰ ἔχει τὸ εὐρῶ ἀπὸ ἕνα ἐθνικὸ νόμισμα, τὸ ὁποῖο θὰ διατηρεῖ σταθερὸ ὄγκο κυκλοφορίας καὶ τὸ ὁποῖο θὰ παραμένῃ προσδεδεμένο στὸ εὐρώ;
β) Περαιτέρῳ τί διαφορὰ ἔχει ἡ ἐντὸς εὐρῶ ἐσωτερικὴ ὑποτίμησις, ἀπὸ τὴν σταδιακὴ καὶ ἀνάλογα μέ τὸ ἔλλειμμα τοῦ ἰσοζυγίου πληρωμῶν ἀναπροσαρμογὴ τῆς ἰσοτιμίας ἑνὸς ἐθνικοῦ νομίσματος, πού, σὲ κάθε περίπτωσι, θὰ διατηρῇ σταθερὸ ὄγκο κυκλοφορίας;
Πολλὰ τελικὰ τὰ θετικὰ ἀπὸ τὴν μεταπολίτευση τῆς 25ης Ἰανουαρίου, μιᾶς καὶ μόλις σὲ ἕνα μῆνα:
α. Σταμάτησαν οἱ αὐτοκτονίες.
β. Σταμάτησαν οἱ λιποθυμίες μαθητῶν ἀπὸ τὴν πεῖνα.
γ. Ξεχάστηκαν οἱ χιλιάδες ἀστέγων.
δ. Βγῆκαν στὸ προσκήνιο οἱ νέοι ἄνθρωποι μὲ εὐαισθησίες καὶ ὁρᾶματα (Θεοδωράκης, Γλέζος) Συνέχεια
Κάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει ότι η μεγαλύτερη λεκτική απάτη ήταν που η προτροπή να ζεις σύμφωνα με αυτά που παράγεις (ως χώρα), ονομάστηκε λιτότητα.
Και το να ζεις επάνω από τις δυνατότητές σου, ονομάστηκε δικαιοσύνη. Συνέχεια
Ἀκραιφνεῖς ὀπαδοὶ τῆς Θεωρίας τοῦ J. Schumpeter περὶ «δημιουργικῆς καταστροφῆς» ἀναδεικνύονται οἱ Σόϊμπλε καὶ Μέρκελ. Σύμφωνα μὲ αὐτὴν γιὰ νὰ ἀντεπεξέλθουν οἱ ἐπιχειρήσεις ἢ κράτη στον ἀνταγωνισμὸ χρησιμοποιούνται ὡς ἐργαλεῖα «ἀντικοινωνικὰ καὶ ἀντεργατικὰ μαθηματικά» καὶ ἄλλες «μεταρρυθμίσεις».
*****
Μὲ μοχλὸ μιὰ μακρο-οἰκονομικὴ στρεβλὴ ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς θεωρίας, ὀραματίζονται οἱ παραπάνω Γερμανοὶ ἀξιωματοῦχοι καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Τραπεζίτες καὶ ἄλλα ἐπιχειρηματικὰ συμφέροντα, μίαν ἡγεμονικὴ θέση τῆς Γερμανίας στὸ Εὐρωπαϊκὸ γίγνεσθαι.
Παράλληλα μὲ τὰ «ἐργαλεῖα» τῆς Schumpeterian «δημιουργικῆς καταστροφῆς» ἐφαρμόζουν, μὲ μοχλὸ χειραγωγουμένους Εὐρωπαϊκοὺς Θεσμούς, αὐστηρὴ λιτότητα, παγιδεύοντας, μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια τὴν Εὐρώπη, στ]π σπιρὰλ τῆς ὑφέσεω: διαρκὴς πτώσις ὅλων τῶν δεικτών, ἐξ αἰτίας τῶν διαρκῶς μειουμένων εἰσοδημάτων καὶ ἄρα τῆς μειωμένης ζητήσεως, ποὺ τελικὰ ὁδηγεῖ στὴν μειώση τῶν ἐπενδύσεων καὶ στὴν καθόζηση τῆς ἀναπτύξεως. Μόνοι δεῖκτες σὲ ἀνοδικὴ πορεία, εἶναι ἐκεῖνοι τοῦ δημοσίου χρέους καὶ τῆς φτωχοποιήσεως.
Ἐξάλλου ἡ συγκέντρωσις παραγωγικῶν βιομηχανιῶν στὸν Βορρᾶ τῆς Εὐρώπης συμπίπτει μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς παραγωγικῆς βάσεως χωρῶν τοῦ Νότου, μὲ ἀδοκίμους τρόπους, ὅπως ἡ διασπορὰ τῆς διαφθορᾶς καὶ τὸ μαῦρο χρῆμα.
Καὶ ὅλα αὐτὰ ὅταν μὲ πλήρη μυστικότητα ἐπεξεργάζονται τὴν Διατλαντικὴ Ἐμπορικὴ Συνεργασία (TAFTA) μὲ τὴν Ἀμερική, ἡ ὁποία ἐν τέλει θὰ εὐνοήση τὴν βόρεια βιομηχανικὴ Εὐρώπη, ἡ ὁποία θὰ ἐξαγάγη αὐτοκίνητα καὶ μηχανήματα, ἐνῶ θὰ βυθίση τὶς ἀγροτικὲς οἰκονομίες τῶν χωρῶν τοῦ εὐρωπαϊκοὺ νότου μὲ τὴν ἀθρόα εἰσαγωγὴ ἀμερικανικῶν ἀγροτικῶν προϊόντων.
Ἐν κατακλείδει, ἡ Γερμανία καὶ οἱ βόρειοι γείτονές της, καταστρέφουν οἰκονομίες γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ ἴδιες. Τὸ ὅραμα τῆς Εὐρώπης τῶν λαῶν μεταλλάσσεται σὲ ὅραμα μιᾶς Γερμανικῆς Εὐρώπης
Θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ παρομοιάσῃ ἐτοῦτο τὸ σκηνικὸ ὡς μία ἀκόμη προσπάθεια τῆς Γερμανίας να ἐκδικηθῇ τὴν ἧττα τοῦ Χίτλερ, μὲ πρῶτο θῦμα τὴν χώρα που ξεκίνησε ἡ τότε ἀντιστάσις, τὴν Ἑλλάδα.
Ὡστόσο, φαίνεται ὅτι καὶ στην παροῦσα χρονικὴ συγκυρία, πάλι ἡ χώρα μας καλεῖται νὰ ἀντιδράσῃ πρώτη στὴν νέα Γερμανικὴ ἐπεκτατικὴ πολιτική, ἀφοῦ πρῶτα καταπολεμήσει τὰ μικρόβια τῆς πολιτικῆς διαφθορᾶς καὶ τοῦ μαύρου χρήματος, ἀλλὰ καὶ ἐπαναφέροντας στὴν ἐπιφάνεια τὸ μυστικὸ ὄπλο τῶν Ἑλλήνων: τὸ φιλότιμο!
Ἰωάννης Δέμος
