Ὁ «κόσμος τοῦ Πρέπει» μας καὶ ὁ «κόσμος τοῦ Θέλω» μας. Ὁ «κόσμος τῆς …ἡμέρας» καὶ ὁ «κόσμος τῆς …νυκτός».Ὁ κόσμος ὁ πλαστὸς καὶ ὁ κόσμος ὁ πραγματικός…
Οἱ στιγμές μας… Δῆλα δὴ ἡ Ζῳή μας!!!
Οἱ στιγμές μας, αὐτὲς ποὺ μᾶς σημαδεύουν, εἶναι πάντα πρόσκαιρες καὶ δὲν ξεπερνοῦν σὲ διάρκεια τὰ μερικὰ δευτερόλεπτα ἢ λεπτά. Κι ὅμως… Δὲν παύουν διαρκῶς νὰ μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς στὴν πραγματικότητα αὐτὲς οἱ στιγμὲς εἶναι Ὅλη ἡ ζωή μας.
Δὲν εἶναι ἰσόβιος κατάστασις ἡ …μητρότης!!!
Ἔνστικτον τῆς μητρότητος… Ἐάν, μὲ ἀπολύτως λογικὰ πρίσματα, παρατηρήσουμε αὐτὴν τὴν διαδικασία, θὰ διαπιστώσουμε πὼς πρόκειται γιὰ μίαν ἀπολύτως καὶ καθαρὰ ὑποστηρικτικὴ διαδικασία, μικρᾶς -ἀναλογικῶς- διαρκείας, γιὰ τὰ βρέφη, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχῃ συγκεκριμένο χρονικὸ ὁρίζοντα, ἔως ἐκείνης τῆς στιγμῆς ποὺ θὰ μποροῦν νὰ σταθοῦν μόνα τους στὸν κόσμο. Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε θὰ ἔπαυε … Συνέχεια
Ἂς κάνουμε τὶς ἀτυχίες …εὐτυχίες!!!
Κάποιες φορὲς στὴν ζωή μας ἐμφανίζονται τὰ δύσκολα. Αὐτὰ τὰ δύσκολα εἶτε προέρχονται ἀπὸ δικές μας ἀβλεψίες εἶτε ἀπὸ ἄλλων, μὰ πάντα φέρνουν ἐμπόδια, ποὺ γεννοῦν προβληματισμοὺς καὶ ὀργὴ καὶ θλίψεις καὶ ἀγωνίες καὶ φόβους καὶ ἀνασφάλειες… Καὶ ἴσως, ἀρκετὲς φορές, νὰ μᾶς ἀκινητοποιοῦν.
Χρησιμοποιῶντας τὸ αἴσθημα «ξεφωλιάζουμε» τὸν φόβο
Καθημερινῶς, σὲ κάθε μας ἐπικοινωνία, δραστηριότητα ἢ προβληματισμό, ἕνας πλούτος αἰσθημάτων μᾶς κατακλύζει. Ἄλλοτε αὐτὰ εἶναι εὐχάριστα καὶ ἄλλοτε μᾶς ἀναστατώνουν. Πόσο ὅμως χρήσιμα γιά ἐμᾶς εἶναι αὐτά; Ἤ, ἄλλως, πόσο εἶναι ἐφικτό νά τά χρησιμοποιήσουμε πρό κειμένου νά γνωρίσουμε τούς ἑαυτούς μας μά, κυρίως, νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τίς προσκολλήσεις καί τίς ἐμμονές μας;
Τὸ βιβλίο εἶναι ἐρέθισμα…
Κι ὄχι μέσον μαθήσεως. Ἡ πραγματικὴ μάθησις εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ βιβλία. Ἁπλῶς ἀπὸ τὰ βιβλία ἀποκτοῦμε ἐκεῖνες τὶς ἀπαραίτητες πληροφορίες γιὰ νὰ μαζέψουμε τὰ ἀναγκαῖα «κλειδιά» ποὺ θὰ χρειασθοῦμε στὸ ταξείδι μας πρὸς τὴν γνῶσιν.