Γιατί καθημερινῶς ἱδρώνουμε καί ἀγωνιζόμεθα; Μόνον γιά νά ἐπιβιώσουμε; Μόνον γιά νά ἐπιτύχουμε «τόν ἄρτον τον ἐπιούσιον»; Τότε πῶς ἐπέτυχαν κάποιοι, ἐλάχιστοι ἀλλὰ ὑπαρκτοί, νά ἐπιβιώσουν μέ …ἀκρίδες κι ἀράχνες; Μήπως κάτι διαφορετικό ἔκαναν; Ἐφ’ ὅσον ὅμως καλύπτεται αὐτή ἡ ἀνάγκη, ξεκινᾶμε γιά τήν ἐπομένη πού λέγεται ἀσφάλεια; Τότε πῶς ἐπέτυχαν κάποιοι, ἐλάχιστοι ἀλλὰ ὑπαρκτοί, … Συνέχεια
Συνηθίζουμε τελικῶς νὰ υἱοθετοῦμε κάθε εἴδους ἀπόψεις ποὺ ….ἐπιβεβαιώνουν τὸ σύστημα πεποιθήσεών μας. Ἀκόμη κι ὁ τρόπος ποὺ θρησκευόμεθα ἢ ποὺ ψηφίζουμε ἢ ποὺ δημιουργοῦμε τὶς σχέσεις μας, ἤ, τέλος πάντων, ποὺ ἐπιλέγουμε τὸ ὅ,τι δήποτε, γενικότερα, οὐδόλως πατᾶ ἐπάνω σὲ στέρεες βάσεις ἐπιχειρημάτων, παρὰ μόνον σὲ πρόσκαιρες ἀντιλήψεις κι ἀπόψεις, πού, συνήθως, ἐὰν συναντήσουν … Συνέχεια
Αὐτὰ ποὺ βλέπουμε ἤ δὲν βλέπουμε καὶ μᾶς κρατοῦν συχνὰ ἔξω ἀπὸ τὴν ζωή μας. Σὲ ὅλους μας, μεγαλώνοντας, ὁ κόσμος μᾶς φαίνεται τεράστιος, ἄγνωστος καὶ ἀντικείμενον ἐξερευνήσεως. Κι ἔχοντας, ὡς παιδιά, κάθε δικαίωμα καὶ διάθεσιν, ξεκινοῦμε. Ὅμως αὐτὴ ἡ πορεία ἀνακόπτεται, κάπου στὴν πορεία, γιὰ διαφορετικὸν λόγο γιὰ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς.
Γιὰ νὰ μπορέσῳ νὰ ἐντοπίσω-προσδιορίσω τὴν αἰτιότητα τῶν πάντων, ἀρκεῖ μόνον νὰ κυττάξω …μέσα μου μὲ προσοχὴ καὶ νὰ ἀναρωτηθῶ εἰλικρινῶς κι ἐντίμως γιὰ τὸν δικό μου ῥόλο ἐπὶ τοῦ πλανήτου. Ἡ θέσις τοῦ Ἀνθρώπου, πρωταγωνιστικὴ σαφῶς, μέσα σὲ αὐτὸν τὸν ὑπέροχα σκληρὸ κόσμο μας, εἶναι αὐτὴ ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς δόσῃ καὶ τὸ αἴτιον, … Συνέχεια
Ἐπιλέγω πάντα τὸν καλλίτερο δρόμο… Ἐκεῖνον ποὺ θὰ μὲ ὁδηγήσῃ σὲ ἠθικὴ ἱκανοποίησιν. Μὰ ἡ ἠθικὴ ἱκανοποίησις, ἡ πραγματική, κι ὄχι ἡ ἐπιδερμική, ἀναφέρεται πάντα στὸ κοινὸ καλό.
Ὅταν καθημερινῶς διαπιστώνουμε γύρω μας τὸ ἐπίπεδον καὶ τὸ μέγεθος τῆς καταῤῥεύσεως, εἶναι δύσκολον (ἔως κι ἀδύνατον) νὰ μπορέσουμε νὰ διατηρήσουμε στὸ μυαλό μας ἕναν σκοπό, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ ἀγνοήσουμε τὴν περιῤῥέουσα καθημερινότητα τῆς ἀποδομήσεως καὶ τῆς καταστροφῆς καὶ νὰ ἐπικεντρωθοῦμε στὴν δημιουργικότητα. Συνήθως μάλιστα ἐπιτρέπουμε στὶς ἐξωτερικὲς συνθῆκες νὰ μᾶς παρασύρουν τόσο πολύ, … Συνέχεια
