Γκρεμίζοντας (μόνοι μας) τὶς …ἀπόψεις!!!

Συνηθίζουμε τελικῶς νὰ υἱοθετοῦμε κάθε εἴδους ἀπόψεις ποὺ ….ἐπιβεβαιώνουν τὸ σύστημα πεποιθήσεών μας. Ἀκόμη κι ὁ τρόπος ποὺ θρησκευόμεθα ἢ ποὺ ψηφίζουμε ἢ ποὺ δημιουργοῦμε τὶς σχέσεις μας, ἤ, τέλος πάντων, ποὺ ἐπιλέγουμε τὸ ὅ,τι δήποτε, γενικότερα, οὐδόλως πατᾶ ἐπάνω σὲ στέρεες βάσεις ἐπιχειρημάτων, παρὰ μόνον σὲ πρόσκαιρες ἀντιλήψεις κι ἀπόψεις, πού, συνήθως, ἐὰν συναντήσουν ἀντίλογο καλὰ δομημένο, καταῤῥέουν θορυβωδῶς. Κυρίαρχος δὲ μοχλὸς ἐλέγχου τῶν συμπεριφορῶν μας, ποὺ ἐκπηγάζουν ἐκ τῶν ἀπόψεών μας, εἶναι τὸ θυμικό μας.

Όἱ ἀντιλήψεις μας εἶναι αὐτὲς ποὺ εἶναι καὶ προέρχονται ἀπὸ ἐρμηνεῖες ποὺ ἐμεῖς δίδουμε σὲ γεγονότα ἢ σὲ θεωρίες. Ἀπεκτήθησαν δὲ σὲ διάφορες φάσεις τῆς ζωῆς μας μά, οἱ βάσεις τους καὶ μόνον, ἐδομήθησαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παιδικῆς μας ἡλικίας συνήθως. Πῶς γίνεται ὅμως κάποιος, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παιδικῆς (ἤ, ἀκόμη καί, τῆς ἐφηβικῆς) ἡλικίας του νά διαθέτῃ τό ἀναγκαῖον ἐκεῖνον κριτήριον τοῦ φιλτραρίσματος;

Πόσες λοιπόν ἐξ αὐτῶν εἶναι καί ἀληθεῖς; Πόσες πατοῦν ἐπάνω σέ συμπεράσματα ἀπό λογικούς συνειρμούς; Πόσες ἐξ αὐτῶν τελικῶς εἶναι χρήσιμες γιά ἐμᾶς καί γιά τόν κόσμο μας;

Ἐὰν ἀναρωτηθοῦμε ἐντίμως γιὰ τὸ εἶδος τῶν ἀντιλήψεών μας, δίχως νὰ κρυβόμεθα πίσω ἀπὸ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ τὶς ἐπιβεβαιώνουν, τότε θὰ διακρίνουμε εὔκολα «ῥωγμές». Ἀπὸ αὐτὲς τὶς «ῤωγμὲς» ὀφείλουμε νὰ ξεκινήσουμε νὰ «ξετυλίγουμε» τὸ κουβάρι τοῦ μοντέλου ποὺ ἔχουμε στήση μέσα μας καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ μοντέλο ξεκινᾶμε τὶς ἀναθεωῤῤήσεις μας.
(Ἐὰν ἀκόμη διαθέτουμε στοιχειώδη ἴχνη λογικῆς ἀλλὰ κι ἐντιμότητος… Ἐὰν ὄχι, διαγράφουμε ὁ,τί δήποτε μᾶς ἀνεστάτωσε κι ἐξακολουθοῦμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἤμασταν!!!)

Σημαντικὸς ἀρωγὸς σὲ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ διαίσθησίς μας. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε, διαισθητικῶς στὴν ἀρχή, ἀλλὰ ἐν συνεχείᾳ λογικῶς, πὼς οὐδόλως εἶναι ὅπως τὰ βλέπουμε τὰ πράγματα, ὀφείλουμε νὰ «ξετρυπώσουμε» ἐκείνην τὴν ἐσωτερική μας «φωνούλα», νὰ τῆς δώσουμε ἐνέργεια καὶ νὰ τὴν ἐμπιστευθοῦμε.

Ποῖος ὁ σκοπός μας;
Τὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς καταντήσαμε νὰ ἐρμηνεύουμε τὰ γεγονότα βάσει τῶν «ἀπόψεών μας», ποὺ εἴθισται νὰ κουβαλᾶμε ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια, ἀλλὰ οὐδέποτε μὲ τὴν ἐρευνητικὴ ματιὰ τοῦ λογικῶς σκεπτομένου… Αὐτὴ ἠ στάσις ὄμως μᾶς μετατρέπει σὲ «παπαγαλιστικὲς μηχανές», μὴ ἱκανὲς νὰ ἀντιμετωπίσουν μὲ λογικὴ τὰ ὑπάρχοντα προβλήματα τῆς καθημερινότητός μας, μὲ ἀποτέλεσμα ἁπλῶς νὰ ἀναπαράγουμε καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς παγιδεύουν καὶ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ φυλακὲς ποὺ …μόνοι μας συντηροῦμε.

Γιατί ὅμως, εἰδικῶς τώρα, ποὺ ἔχουμε τόσα καὶ τόσα προβλήματα, χρειάζεται νά καταπιασθοῦμε μέ κάτι τόσο κοπιαστικό; Σέ τί θά χρησιμεύσῃ τό νά ξεβολευθοῦμε ἐν τελῶς καί νά εἰσέλθουμε σέ περιπέτειες νοητικές;
Ἡ ἀπάντησις κρύβεται στὸ εὔλογο συμπέρασμα, ποὺ καταλήγουν ἅπαντες οἱ παρατηροῦντες τὰ διεθνῆ καὶ ἐθνικὰ θέματα. Ὅλοι ἀντιλαμβάνονται, λίγο ἔως πολύ, ὅτι τὰ δύσκολα ἔπονται. Μά πῶς θά ἐπιτύχη κάποιος νά ἀντιπαρέλθῃ τίς ἐπερχόμενες δυσκολίες ἐάν δέν ἔχῃ, τοὐλάχιστον (!!!) ἐπιτύχη νά καθάρῃ τήν λογική του σέ ἱκανοποιητικά ἐπίπεδα;

Εἶναι ἡ Ἀνάγκη λοιπὸν ποὺ μᾶς «κρούει» τοὺς κώδωνες τοὺ κινδύνου. Ἐὰν ἀρνούμεθα νὰ τοὺς ἀκούσουμε, εἶναι δικαίωμά μας. Ἐὰν ὄμως μᾶς ταλανίζουν, τότε ναί, ἡ μόνη μας διέξοδος (ἐὰν ὑπάρχῃ!!!) κρύβεται ἐκεῖ ποὺ λησμονήσαμε νὰ …ἐρευνήσουμε!!! Μόνον μέσα μας ὄμως θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναζητήσουμε τοὺς τρόπους γιὰ νὰ τὴν ἐντοπίσουμε καὶ νὰ τὴν διερευνήσουμε.

Φιλονόη

εἰκόνα

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Ἀπαντῆστε

Ἡ ἠλεκτρονική σας διεύθυνση δὲν θὰ δημοσιευθεῖ. Τὰ ὑποχρεωτικὰ πεδία σημειώνονται μὲ *