…μᾶς ἔρχεται κάπως βαρύ!!! Καὶ μᾶς ἔρχεται βαρύ, διότι τί νά σοῦ κάνουν μόνον τά δικά μας χέρια; Ἐδῶ χρειάζονται στρατοί, χρειάζονται μυαλά, μὰ κυρίως χρειάζονται πατριῶτες συνειδητοποιημένοι κι ἀποφασισμένοι; Καί ποῦ εἶναι; Πῶς τούς συναντοῦμε καί ποῦ; Τί θά ὀργανώσουμε καί τί θά πράξουμε; Ἔχουμε ἰδέα τοῦ τί χρειάζεται; Ἤ μήπως ὄχι;
Ὥρα νὰ κτίσουμε…
Θὰ μοῦ πεῖτε, ἴσως, πὼς ἀκόμη δὲν καταλάβαμε τὸ πόσο βαθειὰ θὰ φθάση τὸ …γκρέμισμα. Ἴσως, ἐπίσης, νὰ μοῦ πεῖτε πὼς ἀκόμη τὰ πάντα γκρεμίζονται… Καὶ ἴσως νὰ σκεφθεῖτε πὼς ἀκόμη δὲν ξέρουμε πῶς καὶ ποιοὶ θὰ σωθοῦν ἀπὸ
Τὸ «Ἐγὼ» καὶ τὸ «Ἐμεῖς».
Συχνὰ ἀναρωτώμεθα γιὰ τὸ πῶς λειτουργοῦν οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις. Κάποιες ἄλλες πληγωνόμεθα ἤ πικραινόμεθα… διότι οἱ ἄλλοι κάτι δὲν κατάλαβαν ἤ δὲν εἶδαν ἐπάνω μας. Μὰ αὐτὸ ποὺ ξεχνᾶμε εἶναι πὼς οὐδεὶς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ δῇ ἤ νὰ παρατηρήσῃ ἤ νὰ διαισθανθῇ κάτι γιὰ ἐμᾶς. Ἐμεῖς πρέπει νὰ φροντίσουμε καὶ νὰ ἐκφρασθοῦμε καὶ νὰ ἐξηγήσουμε … Συνέχεια
Ἐπιταχύνοντας…
Τὶς ταχύτητες τῆς πτώσεώς μας… …ἐπανερχόμεθα σταδιακῶς σὲ πιὸ φυσικοὺς ῥυθμούς, ἐναρμονιζόμενοι σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά, μὲ τοὺς Παγκοσμίους Συμπαντικούς Νόμους.
Θά εὕρῃ τόν δρόμο του;
Μία φράσις ποὺ συχνὰ ἀκοῦμε, ἀπὸ τοὺς γύρω μας, ἰδίως γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ δὲν μποροῦν εὔκολα νὰ …συμβιβασθοῦν μὲ τὴν καθημερινότητα. Μία φράσις ποὺ οὐδέποτε ἔχουμε ἀναλύσει ἤ ἐμβαθύνει. Τί σημαίνει τό «θά βρῆ τόν δρόμο του»;; Τί θά ἔπρεπε νά σημαίνῃ καί τί σημαίνει στήν πραγματικότητα;
Χαμένοι στόν …«κόσμο» τους;
Αὐτοί, οἱ πραγματικοὶ καὶ γνήσιοι ἰδεολόγοι, ποὺ τὸ βλέμμα τους ἀστράφτει διαρκῶς, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα κεφάλαια τοῦ κόσμου μας. Δὲν ἔχει τόσην σημασία τὸ ἐὰν εἶναι πλανεμένοι. Οὔτε τὸ ἐὰν εἶναι χειραγωγήσιμοι. Οὔτε τὸ ἐὰν στοχεύουν σὲ λάθος, γιὰ τὴν Ἀνθρωπότητα, σκοπούς. Σημασία ἔχει πὼς δίχως τους ὁ κόσμος μας δὲν μπορεῖ νὰ … Συνέχεια