Συχνὰ ἀναρωτώμεθα γιὰ τὸ πῶς λειτουργοῦν οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις.
Κάποιες ἄλλες πληγωνόμεθα ἤ πικραινόμεθα… διότι οἱ ἄλλοι κάτι δὲν κατάλαβαν ἤ δὲν εἶδαν ἐπάνω μας. Μὰ αὐτὸ ποὺ ξεχνᾶμε εἶναι πὼς οὐδεὶς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ δῇ ἤ νὰ παρατηρήσῃ ἤ νὰ διαισθανθῇ κάτι γιὰ ἐμᾶς.
Ἐμεῖς πρέπει νὰ φροντίσουμε καὶ νὰ ἐκφρασθοῦμε καὶ νὰ ἐξηγήσουμε τὸ τὶ χρειαζόμεθα, μὰ κυρίως, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπ΄ ὅλα, νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀνάγκες μας, νὰ τὶς σεβαστοῦμε καὶ νὰ τὶς …«ἀναβαθμίσουμε».
Ἐὰν ξεκινῷ ἀπὸ τὸ «ἐμεῖς» ἔχω ξεκινήσει ἀνάποδα.
Ἀπὸ τὴν μονάδα, ἀπὸ τὸ ἄτομο ξεκινᾶ νὰ δομεῖται μία κοινωνία.
Μά ποιό ἄτομο; Αὐτό πού κυττᾶ μόνον νά βολευθῇ καί νά ἱκανοποιηθῇ ἤ αὐτό πού σέβεται πρῶτα τούς Νόμους τῆς Φύσεως καί μετά κάθε τί ἄλλο;
Ἐὰν ὅμως μία κοινωνία ἀπαρτίζεται ἀπὸ τέτοια ἄτομα, ἔχει πολλὲς πιθανότητες κι ἐλπίδες νὰ ἀναδομηθῇ. Ἐὰν ὄχι, τότε εἶναι παράλογον νὰ περιμένουμε νὰ …φυτρώσουν μέσα στὴν λάσπη τὰ διαμάντια. Πρέπει νὰ βγοῦν τὰ διαμάντια, νὰ καθαριστοῦν, νὰ γυαλιστοῦν καὶ μετὰ νὰ λάμψουν…
Ἡ λάσπη τὰ θολώνει καὶ τὰ ἐνσωματώνει μέσα της, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὴν ἀξία τους.
Πῶς λοιπόν μποροῦμε νά φθάσουμε στό «Ἐμεῖς» ἐάν δέν ξεκινήσουμε ἀπό τό «Ἐγώ»;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.