…καὶ μετὰ θὰ λάβουμε τὴν ἄγουσα πρὸς τὴν ἄνοδον. Ἐὰν δὲν ἀπαλλαγοῦμε πλήρως ἀπὸ κάθε μορφῆς βαρίδι, οὐδέποτε θὰ καταφέρουμε νὰ λειτουργήσουμε ὅπως πρέπει καὶ ὅπως μᾶς πρέπει, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε στοιχειώδης βαθμοὺς ἐλευθερίας. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς συνεργοῦμε, συνειδητῶς ἢ μή, στὸ νὰ ἀπομειώνονται διαρκῶς οἱ βαθμοὶ Ἐλευθερίας μας, ὅλα ὅσα θεωρούσαμε γιὰ … Συνέχεια
Τοῦ παλαιοῦ καὶ τοῦ νέου… Κι ὅταν λέω «παλαιοῦ κόσμου» ἤ «νέου κόσμου» δὲν ἀναφέρομαι σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ κάποιοι, ἐδῶ κι αἰῶνες, ἐπιβάλλουν στὴν ἀνθρωπότητα καὶ στὸν πλανήτη.
Νέα ἡμέρα… Νέο πέταγμα…
Ὅλα τὰ ὅρια… Ὅλα τὰ πλαστὰ ὅρια… Ὅλα τὰ ὅρια ποὺ ἄλλοι μᾶς ἐπέβαλαν, μὲ ὅλα τὰ μέσα, ἐδῶ καὶ αἰῶνες… Τὰ ὅρια τῆς ὑπομονῆς μας… Τὰ ὅρια τῶν ἀντοχῶν μας… Τὰ ὅρια τῶν ἀνοχῶν μας… Τὰ ὅρια τῆς ὑποταγῆς μας…
Σὰν αὔριο ἔχουμε νὰ θυμηθοῦμε μίαν ἐπέτειο, ποὺ γιὰ κάποιες δεκαετίες, λειτουργοῦσε ἀπολύτως συμβολικά, γιὰ τὴν πλειοψηφία τῆς κοινωνίας μας. Μία ἐπέτειος ὅμως ποὺ στὴν πραγματικότητα ἀποκρύπτει μεγάλο μέρος ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ μᾶς κρατοῦσε δεσμίους τόσα χρόνια σὲ ψευδῆ σύμβολα καὶ πρότυπα. Ὄχι διότι τὰ παιδιὰ ποὺ πράγματι ἐπίστευσαν στὰ σύμβολα τοῦ Πολυτεχνείου ἔλεγαν … Συνέχεια
Ναί, διαρκῶς. Χάνουμε τὴν οὐσία καὶ παραμένουμε στὰ περιτυλίγματα. Καὶ τὰ περιτυλίγματα εἶναι ἀμέτρητα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὰ πετάξουμε μονομιᾶς. Χρειάζεται χρόνος καὶ εἰλικρινὴς ἐνασχόλησις μὲ τὸ εἶναι μας γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε, συναισθηματικῶς, ἀπὸ τὸ «ἔχειν» μας.
