Θὰ τελειώσουμε ὁριστικῶς (πρῶτα) μὲ ὅ,τι μᾶς καταστρέφῃ…

…καὶ μετὰ θὰ λάβουμε τὴν ἄγουσα πρὸς τὴν ἄνοδον.

Ἐὰν δὲν ἀπαλλαγοῦμε πλήρως ἀπὸ κάθε μορφῆς βαρίδι, οὐδέποτε θὰ καταφέρουμε νὰ λειτουργήσουμε ὅπως πρέπει καὶ ὅπως μᾶς πρέπει, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε στοιχειώδης βαθμοὺς ἐλευθερίας. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς συνεργοῦμε, συνειδητῶς ἢ μή, στὸ νὰ ἀπομειώνονται διαρκῶς οἱ βαθμοὶ Ἐλευθερίας μας, ὅλα ὅσα θεωρούσαμε γιὰ ἀληθῆ πρέπει νὰ περάσουν ἀπὸ «εἰδικὰ φίλτρα», πρὸ κειμένου νὰ κρατήσουμε τὰ χρήσιμα, τὰ ἀναγκαία καὶ τὰ σημαντικά.
Μὰ γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ πρῶτα πρέπει νὰ αἰσθανθοῦμε τὴν ἀπώλειά τους. Διαφορετικῶς θὰ ἐπαναλάβουμε τὰ ἴδια ἀκριβῶς λάθη καὶ σὲ λίγο θὰ περιέλθουμε στὶς ἴδιές ἀκριβῶς συνθῆκες μὲ αὐτὲς ποὺ τώρα βιώνουμε.

Κάθε προσπάθειά μας τελικῶς νὰ διατηρήσουμε κάτι ἀπὸ ὅλα ἐκείνα ποὺ μᾶς ὁδήγησαν ἔως ἐδῶ, ἐκ τῶν πραγμάτων εἶναι καταδικασμένη σὲ ἀποτυχία. Εἴτε αὐτὴ ἡ προσπάθεια λοιπὸν ἀναφέρεται στὰ πολιτικοκομματικά… Εἴτε στὰ κοινωνικά… Εἴτε στὰ οἰκονομικά… Εἴτε στὰ νομικά… Εἴτε στὰ τοῦ (γραπτοῦ κι ἀγράφου) δικαίου… Εἴτε στὰ πολιτιστικά… Εἴτε στὰ φυλετικά… Εἴτε στὰ (ἂς ποῦμε) ἠθικά… Εἴτε στὰ ἰδεολογικά…
…θὰ στεφθῆ ἀπὸ τὴν ἀπόλυτο ἀποτυχία, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον δὲν διέπεται ἀπὸ τὶς συγκεκριμένες ἀπολυτότητες τῶν σαφῶν Ὁρίων καὶ τῶν Ἀναγκαίων Ἀρχῶν, ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἀγνοοῦμε, στὸ σύνολόν του, αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε, θὰ καταῤῥεύσουν τὰ πάντα, πρὸ κειμένου νὰ τὰ ξανά-πιάσουμε, ἕνα πρὸς ἕνα, ἀπὸ τὴν ἀρχή…

Κάτι τέτοιο, ὡς διαπίστωσις, σὲ ἐπίπεδον …μελλοντολογίας, μᾶς τρομοκρατεῖ. Καλὸ εἶναι ὅμως, ἐπὶ τέλους, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὁ κόσμος μας ἔχει δομηθῆ σὲ λάθος θεμέλια καὶ αὐτὰ τὰ λάθος θεμέλια εἶναι καὶ ἡ αἰτία κατακρημνίσεώς του. Δὲν γίνεται ἔνα οἰκοδόμημα νὰ συντηρηθῇ καὶ νὰ ἐπιβιώσῃ ἀπὸ τὰ …«σεισμικὰ κύματα» ποὺ θὰ τὸ κτυπήσουν, ἐὰν τὰ θεμέλιά του εἶναι σαθρά. Γιὰ νὰ μὴν …«καταπλακωθοῦμε» λοιπὸν ἀπὸ τὰ ὅσα ἔρχονται, καλὸ εἶναι, σιγά-σιγά, νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ἐὰν»δὲν τελειώσουμε ὁριστικῶς μὲ ὁ,τιδήποτε μᾶς κρατᾶ δεσμίους ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ …«σαθροῦ οἰκοδομήματος, ἀνάσες ζωῆς δὲν δικαιούμεθα.

Πρῶτα λοιπὸν μᾶς πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ἀκριβὲς σημεῖον ἐπὶ τοῦ ὁποίου στεκόμεθα…
Ἀμέσως μετὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὀφείλουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ ὅλα τὰ «οἰκο-δομικὰ ὑλικὰ» τοῦ κόσμου μας, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν μᾶς φαίνονται σημαντικὰ ἢ ἄχρηστα, πρὸ κειμένου νὰ «βοηθήσουμε» νὰ ἀποδομηθῇ ταχύτερα…
…καί, στὸ τέλος, νὰ ξεκινήσουμε, ἀπογυμνωμένοι κι ἀνέστιοι σαφῶς, νὰ ἐπαναδομήσουμε τὰ πάντα, πατῶντας μόνον στὸ σκεπτικὸ τῆς ἀναζητήσεως, τοῦ ἐντοπισμοῦ, τῆς ἐπιλογῆς, τῆς διατηρήσεως, τῆς συντηρήσεως καὶ τῆς περιφρουρήσεως τῶν Ἀναγκαίων.

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Ἀπαντῆστε

Ἡ ἠλεκτρονική σας διεύθυνση δὲν θὰ δημοσιευθεῖ. Τὰ ὑποχρεωτικὰ πεδία σημειώνονται μὲ *