Ἐὰν ἔως σήμερα, βάσει τῶν διαπιστώσεών μου, τῶν ἐμπειριῶν μου καὶ τῶν παθημάτων μου, κάποια σημεῖα ἢ περίοδοι τῆς ζωῆς μου εἶναι ἀπολύτως λάθος, τότε, γιὰ κάποιον λόγο, κάτι ἔχω ἀντιληφθεῖ λάθος.
Τὸ τὶ εἶναι αὐτό, τὸ πῶς ἀλλάζει καὶ τὸ γιατὶ πρέπει νὰ ἀλλάξῃ, εἶναι μία διαδικασία ἁπλῆ, ἀλλὰ σίγουρα ἀναγκαία, ποὺ ὅμως γιὰ νὰ ὑλοποιηθῇ ἀπαιτεῖται νὰ ἀλλάξω ἐγὼ τὶς ὀπτικές μου, μὰ καὶ νὰ λάβω οὐσιαστικὲς ἀποφάσεις.
Ἀν τὶ νὰ κατηγορῶ τὸν ἑαυτόν μου γιὰ τὰ λάθη του ἢ γιὰ τὶς κακὲς ἐπιλογές του ἢ γιὰ τὰ στραβοπατήματά του, ὑπάρχει κάτι πιὸ ἐποικοδομητικό: νὰ ἀνατρέξω στὴν ἀρχὴ τῶν γεγονότων καὶ νὰ τὰ δῶ μὲ διαφορετικὴ ματιά. Δῆλα δὴ νὰ τὰ δῶ ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ ἐκείνην, ποὺ ἔως σήμερα θεωροῦσα ἀδύνατη.
Μὲ τὸ νὰ στέκομαι σὲ κάποιο γεγονὸς ἢ σὲ κάποιες περιόδους τῆς ζωῆς μου, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ὁποίων πιστεύω πὼς ἔκανα τὰ μεγαλύτερα λάθη, ἐπιτυγχάνω μόνον τὸ νὰ αὐξάνω τὴν ὀργὴ ἐναντίον μου.
Μὲ τὸ νὰ ἀποδεκτῶ ὅμως τὰ γεγονότα καὶ τὶς ἐπιλογές μου ὡς στάδια μαθήσεως καὶ πηγὲς ἐμπειριῶν, αὐτομάτως βγάζω τὸν ἑαυτόν μου ἀπὸ τὴν θέσιν τοῦ θύματος ἢ τοῦ …βλακός, μετατρέποντας τὸ λάθος σὲ πηγὴ πληφορορίας καὶ γνώσεως.
Εἶναι ἕνα …παιχνίδι ὅλο αὐτό, ὅπως ἄλλως τὲ παιχνίδι εἶναι ὅλη ἡ ζωή μας.
Ἐὰν δὲν ἀντιμετωπίσουμε ἔτσι τὰ δυσάρεστα, δὲν θὰ τοὺς δόσουμε τὴν εὐκαιρία νὰ γίνουν ἐμπειρίες καὶ δὲν θὰ τὰ «ἀρχειοθετήσουμε» στὸ τμῆμα ἐκεῖνο τῶν ἀναμνήσεων, ποὺ ἀπαιτεῖται νὰ ἀνατρέχουμε σὲ αὐτές, κάθε φορὰ ποὺ κάτι μᾶς διέφυγε.
Ὅταν ὁ «τίτλος τοῦ γεγονότος» στὴν μνήμη μας λειτουργῇ ὡς σημεῖον κακῶν ἀναμνήσεων, τότε χάνουμε ἕνα μεγάλο τμῆμα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πολύτιμα ποὺ ἔχει νὰ μᾶς προσφέρῃ.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.