Ὑπάρχουν βεβαίως πάρα πολλὰ πράγματα ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε μόνοι μας. Ὅμως, ὡς γνωστόν, δὲν γίνεται νὰ γνωρίζουμε τὰ πάντα καὶ δὲν γίνεται νὰ ἔχουμε φυσικὸ ταλέντο γιὰ τὰ πάντα. Κατ’ ἐπέκτασιν, κάποιες φορές, στὴν ἀνάγκη, ὀφείλουμε νὰ ἐμπιστευθοῦμε ἄλλους, ποὺ πράγματι μποροῦν μὰ κυρίως θέλουν νὰ μᾶς βοηθήσουν.
Ὅσο ἀνόητη κι ἐὰν ἀκούγεται τὴν σήμερον ἡμέρα αὐτὴ ἡ φράσις, κρύβει μέσα της μία πραγματικότητα, ποὺ ἐὰν τὴν συνειδητοποιήσουμε θὰ ἀλλάξουν τὰ πάντα γύρω μας. Διότι τὰ πάντα ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν στὸ πῶς ἐμεῖς βλέπουμε τὰ γεγονότα κι ὄχι στὸ ποιὰ εἶναι τὰ γεγονότα.
Γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε τὶς ἐπανεκκινήσεις μας. Πάντα ὅμως αὐτὴ ἡ ἀπόφασις εἶναι καὶ δύσκολη καὶ άσήκωτη. Ἰδίως ἐὰν δὲν φαίνεται νὰ εἶναι ἀπολύτως δική μας ἐπιλογή, ἀλλὰ ἀποτέλεσμα ἐξωτερικῶν παραγόντων, πιέσεων καὶ ἀναγκῶν.
Ὁ κόσμος μας, αἰῶνες τώρα, ἔχει «συμπιεσθῆ» τόσο πολύ, ποὺ πιστεύεται, ἀπὸ τοὺς πολλούς, ὅτι αὐτὴ ἡ κατάστασις μόνον νὰ χειροτερεύῃ γίνεται. Καὶ ἴσως πράγματι, σὲ ἕναν βαθμό, νὰ ἔχουν ἀπόλυτον δίκαιον, ἐφ΄ ὅσον ἔτσι ὅλοι μας μάθαμε καὶ ἔτσι (ἐκπαιδευθήκαμε νὰ) πιστεύουμε. Γιὰ νὰ μπορῇς ἄλλως τε νὰ ἰδῇς πέρα ἀπὸ τὰ ἐμπόδια πρέπει … Συνέχεια
Τὰ ὁποία, οὔτως ἢ ἄλλως, μόνον ἐμεῖς τὰ γνωρίζουμε. Καί πῶς τά ἀντιμετωπίζουμε; Ὡς πιθανά νά συμβοῦν ἤ ὡς ἀπίθανα;
Εἰδικῶς τώρα. Ἕνας σεισμός, μεσαίας ἐντάσεως, μᾶς ἐδήλωσε πὼς ὁ κόσμος μας οὐδόλως ἀσφαλὴς εἶναι. Κι ἐμεῖς πήραμε τὶς …κατσαρόλες, τὶς φορέσαμε γιὰ …καπέλο καὶ ἐπιστρέψαμε στὴν ἐπίπλαστό μας ἀσφάλεια, δίδοντας παρατάσεις χρονικὲς στὸ νὰ λάβουμε ἀποφάσεις μά, εἰδικότερα στὸν κόσμο μας… Σὰν νὰ μὴν ἔτρεξε καὶ κάτι σοβαρό… Σὰν νὰ μὴν ἦταν ἀφορμὴ προβληματισμοῦ … Συνέχεια
