Ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς θυμώνουν, ποὺ μᾶς ἐξοργίζουν, ποὺ μᾶς ἀναστατώνουν τὶς ζωές, ἐὰν τὰ παρατηρήσουμε ψύχραιμα, θὰ διαπιστώσουμε πὼς στὴν πραγματικότητα εἶναι κι αὐτὰ ποὺ ὀφείλουμε νὰ καταπιασθοῦμε ἐντατικῶς μαζύ τους, διότι μᾶς ἀπομειώνουν βαθμοὺς Ἐλευθερίας. Εἶναι στὴν πραγματικότητα ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ξεχάσαμε νὰ προστατεύσουμε καὶ τώρα κραυγάζουν πὼς δὲν ἔχουμε ἄλλα περιθώρια. Ὅμως … Συνέχεια
Κάτι ποὺ διαρκῶς μᾶς ὑποχρεώνει νὰ παραμένουμε ἐν ἐγρηγόρσει. Κάτι πολὺ σπουδαῖο μὰ καὶ συνάμα πολὺ ἀσαφές. Κάτι ποὺ διαρκῶς μᾶς κάνει νὰ αἰσθανόμεθα ὅτι παραλείψαμε ἤ ἀγνοήσαμε σπουδαία στοιχεία μὰ καὶ παραλλήλως ποὺ δὲν προσδιορίζεται λεκτικῶς κι ἐννοιολογικῶς… Κάτι ποὺ αἰσθανόμεθα πὼς εἶναι ἡ ἀρχὴ πολλῶν ἐπερχομένων διεργασιῶν, ἀλλὰ ποὺ ἀκόμη ἀδυνατοῦμε νὰ προσδιορίσουμε … Συνέχεια
Γίνεσαι Ὀδυσσεύς. Μὲ κουρέλια ἔφθασε στὴν Ἰθάκη ὁ Ὀδυσσεύς. Γυμνός, λίγο πρίν, στὴν χώρα τῶν Φαιάκων. Μὰ αὐτὰ τὰ κουρέλια, ἢ ἀκόμη καὶ ἡ γύμνια του, δὲν τοῦ ἀπεστέρησαν τὸ Βασίλειό του. Ἀντιθέτως μάλιστα…
Νομίζω ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι βασανίζονται ἀπὸ μιὰ διπλὴ προσδοκία: νὰ εἶναι πάντα σημαντικοὶ στὴν μνήμη κάποιου καὶ ἐκεῖνοι ποῦ τοὺς πλήγωσαν νὰ ἐπανορθώσουν.
Νὰ ἔχουμε… Ὄχι, δὲν φθινοπώριασε, ἐπισήμως, ἀκόμη. Ὅμως ἡμερολογιακὰ μπήκαμε στὸ φθινόπωρον. Ἕνα δύσκολο φθινόπωρον, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση σὲ ἕναν ἀκόμη πιὸ δύσκολο χειμώνα. Μὰ ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζαμε καὶ τὰ περιμέναμε… Καιρὸς νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε σὰν ὑπεύθυνοι Ἄνθρωποι κι ὄχι σὰν ἐξαπατημένοι πολῖτες.
Σεπτέμβριος… Ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια αὐτὸς ὁ μῆνας ἤταν τὸ ξεκίνημα τῆς καινούργιας χρονιᾶς. Μῆνας περισυλλογῆς ποὺ μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ κάνουμε μιὰ καινούργια ἀρχὴ καὶ νὰ σκεφτοῦμε ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἀληθινὴ ἀξία.
