Εἶναι μερικὲς ἑβδομάδες ποὺ ἡ ἐπισκεψιμότης τῆς σελίδος μας ἔχει αὐξηθῆ ὑπερβολικῶς πολύ, ἀναλογικῶς πάντα μὲ τὰ ὅσα συνηθίζαμε νὰ βλέπουμε τὰ τελευταία χρόνια. Τοῦτο σημαίνει, πρακτικῶς, πὼς κάποιες (συνήθως παλαιότερες) σημειώσεις μας ἢ κάποια ἄρθρα μας ἢ τέλος πάντων κάποιες ἔρευνές μας ἔτυχαν μεγάλης δημοσιότητος, πέραν τοῦ συνήθους «ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ» μας, τὸν τελευταῖο καιρό, πού, σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι μᾶλλον συγκεκριμένο.
Ὅμως, παραλλήλως σημαίνει, μεγαλυτέρα εὐθύνη γιὰ ἐμέναν.

Ἡ ἐν λόγῳ κατάστασις ὅμως ἂν τί νὰ μὲ εὐχαριστήσῃ μὲ ὑπεχρέωσε νᾶ προβληματισθῶ σοβαρά, εἰδικῶς αὐτὴν τὴν περίοδο ποὺ διανύουμε διότι, ὡς γνωστόν, βαθύτατα πιστεύω πὼς δὲν εἶναι πλέον ἐποχὴ γιὰ νὰ διευρύνουμε τὶς (ἐγκυκλοπαιδικὲς καὶ εἰδησεογραφικές, κατὰ κύριον λόγον) γνώσεις μας καὶ νὰ ἑδραιώσουμε τὶς ἀπόψεις μας περὶ τοῦ τί πράγματι συμβαίνει στὴν χώρα, ἐφ’ ὅσον τοῦτο ἔπρεπε νὰ μᾶς ἔχη συμβῆ πρὸ πολλοῦ. Κατ’ ἐμὲ εἶναι μᾶλλον ἐποχὴ ἀνασυγκροτήσεώς μας, ἐπαναπροσδιορισμοῦ μας, ἐσωτερισμοῦ μας σὲ ἔναν βαθμό, «καθαρμοῦ»  μας, καί, ὁπωσδήποτε ἀποφάσεων καὶ ἐντατικοποιήσεως τῆς προετοιμασίας μας γιὰ ὅσα ἔπονται, παρὰ περίοδος ἐξακολουθήσεως τῶν ὅσων μάθαμε νὰ κάνουμε ἔως τώρα. Συνεπῶς τί ῥόλο θά μποροῦσαν νά παίξουν σέ μίαν, καθαρὰ ἀτομικὴ διαδικασία, ὅλα αὐτά πού γράφουμε ἐμεῖς; Καί γιατί νά μή μέ προβληματίσῃ αὐτὴ ὅλη ἡ νέα κατάστασις ἀπό τό νά μέ ἱκανοποιήσῃ;  Συνέχεια →