Καθημερινῶς, μὲ ὅ,τι κι ἐὰν καταπιανόμεθα, διαπιστώνουμε μικρὲς ἢ μεγάλες ἀλλαγές. Ἀλλαγὲς ποὺ μᾶς ξεβολεύουν καὶ μᾶς ὑποχρεώνουν, ἄλλοτε περισσότερο κι ἄλλοτε λιγότερο, νὰ προσαρμοζόμεθα σὲ νέα δεδομένα. Τελικῶς, γιὰ ἐμᾶς, κάθε φορὰ εἶναι τόσο δυσκολότερο, ὅσο περισσότερο ἀντιστεκόμεθα σὲ αὐτὴν τὴν ἀλλαγή. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Θὰ νικήσουμε!
Ἀπολαμβάνοντας τὸ περισσότερο Φῶς…
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ποὺ περισσότερες ὧρες ἀπολαμβάνουμε τὸ Φῶς τοῦ Ἡλίου, ἂς τοῦ δόσουμε λίγο περισσότερο χρόνο.
Δὲν νυκτώνει τόσο νωρὶς πιά… Μποροῦμε λοιπὸν ἀν Συνέχεια
Ἄς χαλαρώσουμε τὸ …μυαλό μας!!!
Γνωρίζουμε ὅλοι πὼς ὑπὸ συνθῆκες πιέσεως ἀκόμη καὶ ἡ ὅποια, μικρὴ σὲ διάρκεια, χαλάρωσις εἶναι τοὐλάχιστον δύσκολη, ἔως κι …ἀδύνατη.
Διότι ἀκόμη κι ἐὰν τὸ σῶμα ξεκουρασθῇ, τὸ μυαλό, οἱ σκέψεις του, ταξειδεύουν ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ …πουθενά!
Κι ὅταν λέω πουθενά, εἰδικῶς αὐτὲς τὶς ἐποχὲς ποὺ ζοῦμε, ἐννοῶ τὸ …πουθενά!!! Δῆλα δὴ τὸ ἀπόλυτο …ἄδειασμα τοῦ μυαλοῦ μας ἀπὸ σκέψεις, φόβους, ἐλπίδες. Συνέχεια
Περιττὴ ποὺ εἶναι ἡ ἔπαρσις…
Ὅσο ἐμεῖς αἰσθανόμεθα (σκέτο) ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων, τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνουμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, εἶναι νὰ γελοιοποιούμεθα. Διότι, ὡς γνωστόν, γιὰ νὰ μπορῇ ἕνας ὁποιοσδήποτε κληρονόμος νὰ ἀπολαμβάνῃ πλήρως τὰ δικαιώματα μίας κληρονομίας, ὀφείλει πρωτίστως νὰ εἶναι πανέτοιμος νὰ ἀναλάβῃ τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ αὐτὴ ἡ κληρονομία ἀπαιτεῖ.
Ποῖες ὑποχρεώσεις ὅμως ἔχουμε λοιπόν ἀναλάβη ἐμεῖς; Συνέχεια
Ἀναζητώντας τὶς ἀλήθειες…
Ὁπουδήποτε…
Μὲ ὁποιοδήποτε κόστος…
Μὰ κυρίως μὲ καθαρὸ βλέμμα, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ τὶς διακρίνουμε μέσα στὰ τόσα ψεύδη… Συνέχεια
Οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ…
Μέσα σὲ κάθε καταστροφή.
Ἂς συνειδητοποιήσουμε πὼς οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ καὶ τὸ ἀνάποδον.
Ἂς διακρίνουμε αὐτὰ ὅλα ποὺ τὰ μάτια μας δὲν ἔβλεπαν λίγο πρίν, ὅταν δὲν διαθέταμε τὶς πληροφορίες ποὺ διαθέτουμε σήμερα.
Κι ἂς ἀναθεωρήσουμε ἐπὶ τέλους τὶς διαδρομές μας… Συνέχεια