Κι ἐνῷ ἡ Ἑλλάδα βράζει, ὁ κόσμος εἶναι στοὺς δρόμους, ἡ ζωή μας πάει νὰ πάρῃ μίαν γερή στροφὴ γιὰ νὰ πετάξῃ τὴν σαπίλα, βγαίνει ὁ «μέγιστος τῶν μεγίστων» ὑπηρετῶν τῆς καθεστηκυΐας τάξεως, νὰ μᾶς «ἐξηγήσῃ» τοὺς ῥόλους τῆς δημοκρατίας καὶ τῶν πολιτῶν. Τὸ παρακάτω μήνυμα ἀπό τὸν Στέφανο Ληναῖο.
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ-ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ=ΣΚΑΙ,Δευτέρα,20.6.11,
Εκπομπή «ΝΕΟΙ ΦΑΚΕΛΛΟΙ», 11-12 βράδυ.-
Νομίζουμε ότι αξίζει τον κόπο να σκεφθούμε σοβαρά
πάνω σ’αυτά που θίγει το πιο κάτω κείμενο.
Και να θυμηθούμε, εμείς οι παλιότεροι,
ποιά είταν η επόμενη μέρα,μετά την κατοχή,τη δικτατορία
και έπειτα από κάθε ξεσηκωμό όχι κάποιων απλώς «αγανακτισμένων»
αλλά αμέτρητων, συνειδητά αποφασισμένων,Ελλήνων..
Οι δοσίλογοι και οι άκαπνοι..!!
Όπως και η επόμενη μέρα του Γαλλικού Μάη είταν.. ο Πομπιντού..!!
Αλίμονό μας αν πάθουν το ίδιο και οι νέες γενιές..
Συνέχεια
Πρότασις-πρόσκλησις γιὰ συμμετοχή στὸ ATHENS EVERY WEEKΣας ευχαριστούμε για την ενημέρωση..Δέκα χρόνια τώρα έχουμε ενδιαφερθεί και έχουμε προτείνει πολλά σημαντικά, κατά τη γνώμη μας, θέματα στο ΥΠ.ΠΟΛ., τα οποία το ΙΔΙΟ το Υπουργείο μας ζήτησε, χωρίς όμως να πάρουμε οποιαδήποτε απάντηση..Ακόμη και την παραχώρηση του Θεάτρου ΑΛΦΑ, προτείναμε,
λλα ὅμως λέει ὅταν εἶναι μόνος του κι ἄνευ ἀντιλόγου κι ἄλλα ὅταν γύρω του ὑπάρχουν ἀρκούντως ἐνημερωμένοι, γνῶστες καὶ πραγματικοὶ ἐπιστήμονες.
Παράδειγμα; Ὁ Ν. Δαπέργολας (Ἱστορίας Ἀποδόμησις.) δίδει μίαν θαυμάσια περιγραφὴ τοῦ βερεμείου εἴδους. Ὁ Ἄδωνις Γεωργιάδης (ὁμιλῶ γιὰ τὸν ἱστορικό κι ὄχι τὸν πολιτικό) ἐπίσης. Ὅλοι οἱ σοβαροί, κι ὄχι καλοπληρωμένοι ἢ οἱ στηριζόμενοι ἐκ τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ, ἱστορικοί, (ἀλήθεια, τί ἀκριβῶς ζητοῦσε ἕνας «ἰστορικός» στὰ Σκόπια;–Κωφός, Βερέμης καὶ Μαλλιᾶς στὰ Σκόπια!) Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἱστολόγιο, ἐγὼ ποὺ δὲν εἶμαι ἱστορικός, ἔχω ἀπαντήσει σὲ ὅσες ἀνακρίβειες ὑπέπεσε ἡ βερέμειος πένα. Ἀλλὰ φυσικά, ὁ «πολύς κύριος» Βερέμης ἀπαξιεῖ νὰ ἀπαντήσῃ! (Ὀρθότερα: ἀδυνατεῖ νὰ ἀπαντήσῃ!)
Δὲν ξέρω… Προβληματίζομαι…. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ διάβασα (καὶ θὰ σᾶς παρουσιάσω παρακάτω) ἔχω πλέον μεγάλα ἐρωτηματικά…
Ἀπὸ τὴν ἄλλην μεριά, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγραφα γιὰ τὴν παραίτησι Δημητροκάλλη ἀπὸ τὸ ὀργανωτικὸ κέντρο τῆς Σπίθας. Ἢ ὀρθότερα, δὲν τὸ ἔγραφα ἐγῶ, ὁ Μίκης τὸ ὑπονοοῦσε… Ἦταν κάτι ποὺ πολλοὶ ἤθελαν νὰ ἀκούσουν, μετὰ τὶς ἀπανωτὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὸ πρόσωπο Δημητροκάλλης. Ὅμως, ἔγραφε κάπου τελικῶς ὁ Μίκης γιὰ ἀπομάκρυνσι; Κάπου; Κάποιαν στιγμή;
Ποτέ!
Κυνόδοντας: Τὸ λουλούδι τῆς παρακμῆς.
Γράφει ὁ Στέφανος Ληναῖος. Καὶ ξέρει τὶ γράφει. Ἁπλῶς εἶναι τόσο βαθὺ τὸ χάσμα ποὺ χωρίζει τὴν τέχνη ἀπὸ τὴν «τέχνη» ποὺ κανονικά δὲν χρειάζεται νὰ ἀποροῦμε!
Ἀναζητοῦμε μὲ ἀγωνία τὸν πᾶτο τοῦ βαρελιοῦ… Δὲν γίνεται νὰ εἶναι ἄπατο… Κάποιαν στιγμὴ θὰ πάψῃ ἡ κατρακύλα… Κάποιαν στιγμὴ θὰ τὸν πιάσουμε τὸν πᾶτο. Ἔτσι, γιὰ Συνέχεια
