Στὸ γύρισμα τοῦ αἰώνος, στὴν Canon εἶδαν ὅτι ἡ ψηφιακὴ φωτογραφία θὰ σάρωνε τὰ πάντα, ὅτι πολὺ σύντομα τὰ φὶλμ καὶ οἱ ἀναλογικὲς μηχανὲς θὰ περνοῦσαν στὴν Ἱστορία. Αὐτὸ ἐσήμαινε ὅτι ἔπρεπε νὰ τρέξουν, ἐπενδύοντας σημαντικὰ στὴν ἔρευνα τῆς νέας τεχνολογίας. Ἀλλιῶς, θὰ ἔχαναν τὴν πρωτοκαθεδρία στὸ μικρὸ φορμᾶ. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: μονόλογοι καὶ σκέψεις
Ἡ «μαγεία» τῶν Χριστουγέννων
Περισσότερο εεὐσεβὴς πόθος παρὰ πραγματικότης. Ὄνειρο χειμερινῆς νυκτός, ποὺ θὰ θέλαμε νὰ εἴχαμε ζήση, ἀλλὰ δὲν τὸ εἴδαμε, οὔτε κἂν στὸν ὕπνο μας. Γιά τὸν ξύπνιο δὲν τὸ συζητᾶμε…
Ἁπλᾶ τὸ διαβάσαμε καὶ τὸ πλάσαμε στὸν νοῦ μας, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου. Μᾶς τὸ καλλιέργησαν οἱ ξένες ταινίες, τὰ παιδικά μας διηγήματα καὶ οἱ φωτογραφίες τῶν Ἀθηνῶν, στὸ «Ῥομάντσο» καὶ στὸν «Οἰκογενειακὸ Θησαυρό», ποὺ ἐδιάβαζαν ἡ μάννα καὶ οἱ φίλες της. Συνέχεια
Στερέψαμε
Στερέψαμε από ιδέες. Στερέψαμε από θεωρίες. Καταντήσαμε να παίζουμε στα κασετόφωνα του μυαλού μας λιγδομένες κασέτες με τις ίδιες φωνές, τους ίδιους λόγους, τις ίδιες θεωρίες. Ξέρουμε ήδη που θα κολλήσει η ταινία. Είμαστε έτοιμοι να την ισιώσουμε για να την ξανακούσουμε με την ίδια λαχτάρα και με την ίδια βαρεμάρα. Συνέχεια
Ντροπή μας
Πάλι σημαίες, πάλι συνθήματα. Το «Κάτω ο Φασισμός» να γράφεται σε τοίχους, σε τραγούδια, σε κομματικούς λόγους. Ακόμα και σε ερωτικά ραβασάκια ημέρα που’ ναι. Μια φωτογραφία με το τανκ να μπαίνει, μια φωτογραφία με το τανκ να βγαίνει. Γι’ αυτό το τανκ που μπαινοβγαίνει στις ζωές μας ούτε κουβέντα. Οι νεκροί δικαιώθηκαν αλλά οι ζωντανοί βλέπουν καθημερινώς την μπούκα του κανονιού ανάμεσα στα μάτια τους.
Συνέχεια
Κι ἐάν ἦσαν ὅλα προαποφασισμένα;
Καὶ ἂν ὅλα αὐτὰ ποῦ ζοῦμε εἶναι προαποφασισμένο Grexit, ποὺ πλασάρεται ὡς νέα ὁλιγόμηνη διαπραγμάτευσις, γιά νά γίνῃ ἡ κατάλληλη προετοιμασία;
Συνέχεια
Πωλεῖται…
Να διαθέσουμε τους εαυτούς μας προς πώληση. Να μην βάλουμε απλά πλάτη αλλά να πουληθούμε όλοι μας και μαζί με μας και η γη που πατάμε. Να δόσουμε ακόμη και το «πριγκηπικό» μας αίμα για την επομένη ημέρα που έρχεται, όπως λέν κάτι μικροί πολιτικοί αυτού του τόπου. Και που το έχουμε αυτό το αίμα τι έγινε; Κερδίσαμε κάτι μέχρι σήμερα πέρα από συναισθηματισμούς και δάκρυα συγκινήσεως σε ημέρες μνήμης και ημέρες εθνικής παλιγγενεσίας; Τι κέρδισε η προηγουμένη γενεά στα Μακρονήσια και τι η προηγουμένη από αυτή λέγοντας ένα ΟΧΙ; Τίποτα. Μόνο ένα μετάλλιο επάνω σε μία ψυχή που δεν λέει να βγει ακόμη. Ούτε με πείνες, ούτε με εξορίες, ούτε με φακέλλωμα, ούτε με προσβολές. Απίστευτη ψυχή η ελληνική και στο παζάρι του κόσμου σίγουρα θα «πιάσει» κάτι παραπάνω.
Συνέχεια