Τὸ μεγαλύτερο σφάλμα ποὺ μπορεῖ νὰ κάνῃ μία κοινωνία εἶναι νὰ μπερδεύσῃ τὸ «πόσο ἀξίζει» μὲ τὸ «πόσο κοστίζει».
Κάποιοι ἄλλοι ὁρίζουν τὸ Κόστος τῆς Ζωῆς μας.
Ἄς ὁρίσουμε ἐμεῖς τὴν Ἀξία Της…

Συνέχεια →

Κάποιες φορὲς ἡ Ἀπραξία εἶναι ἡ καλλίτερη Πράξις…
Τότε, ἀπὸ τὸ νὰ μὴν κάνῃς κάνοντας, ἐπιλέγεις τὸ νὰ κάνῃς ΜΗ κάνοντας…
Καὶ νικᾶς…

Συνέχεια →

Πάλεψε γιὰ περισσότερο χρῆμα…
Πάλεψε γιὰ καλλίτερη ζωή…
Πάλεψε γιὰ νὰ ἀφήσῃς καλλίτερο κόσμο στὰ παιδιά σου…
Πάλεψε δῆλα δὴ γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν ἔξω ἀπὸ ἐσέναν…
Συνέχεια →

Μια Νέα Ημέρα, μια Νέα Εβδομάδα, ένας Νέος Μήνας, ένας Νέος Χρόνος, είναι απλά μια Νέα Αρχή… ένα απλό ξεγέλασμα της συνείδησής μας πως κάτι γύρω μας αλλάζει.
Το ζητούμενο σε κάθε Αλλαγή είναι να μην αλλάζει μόνο το Περιβάλλον που κινείται ο Παρατηρητής, αλλά, κυρίως, να αλλάζει ο Παρατηρητής παράλληλα με το Περιβάλλον, προσαρμοζόμενος στις Νέες Συνθήκες.
Συνέχεια →

Το να κάνεις κάτι, οτιδήποτε, είναι Δημιουργία … και το μπορούν όλοι.
Το να κάνεις κάτι σωστά, είναι Σοφία … και το μπορούν οι ικανοί.
Το να κάνεις κάτι λάθος και να αναλαμβάνεις την ευθύνη των συνεπειών του λάθους σου, είναι Μεγαλοπρέπεια … και το μπορούν μόνον οι Άξιοι.

Συνέχεια →

Το σκοτάδι απλωνόταν γύρω του…
Ένα ανάλαφρο αεράκι που του χάιδευε το πρόσωπο, ήταν το μόνο σημάδι πως κάπου κοντά υπήρχε μια πόρτα.
Μέσα στο πηχτό, πυκνό σκοτάδι δεν είχε καμία αίσθηση προσανατολισμού… αριστερά, δεξιά, μπρος, πίσω… οι κατευθύνσεις είχαν πάψει να υπάρχουν σαν έννοιες, παραμένοντας απλά και μόνον λέξεις.

Συνέχεια →