Τὸ νὰ μπορῇ κάποιος, στὸν τομέα του, νὰ στέφεται πανευρωπαϊκὸς ἢ παγκόσμιος πρωταθλητής, μὲ κάνει νὰ αἰσθάνομαι ὑπερήφανη, ἀλλὰ ὄχι τόσο ὅσο θὰ ἤθελα. Κι αὐτὸ διότι τὸ νὰ μπορῇ κάποιος νὰ τρέχῃ ταχύτερα ἢ νὰ πηδᾷ ὑψηλότερα καὶ μακρύτερα ἢ νὰ μάχεται κολυμπώντας τελειότερα ἢ νὰ σκοπεύῃ ἀκριβέστερα ἢ νὰ εἶναι ἐπιδεξιώτερος σὲ γυμναστικὲς ἀσκήσεις, δὲν τὸν μετατρέπει αὐτομάτως σὲ Ἄριστον, ἐφ’ ὅσον συζητᾶμε γιὰ ἱκανότητες συγκεριμένες καὶ ὄχι ἀπαραιτήτως γιὰ Ἦθος ἢ γιὰ Ἀρχὲς ἢ γιὰ Παιδεία.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Παιδεύομαι κι ἐκπαιδεύομαι
Ἐκεῖ ποῦ ἑστιάζεις…
Τὸ κλειδὶ τῆς ποιότητος τῆς ζωῆς μας βρίσκεται στὸ πῶς ἀντιλαμβανόμαστε τὸν κόσμο.
Δηλαδὴ στὸ ποῦ κατευθύνουμε τὴν δύναμη τῆς προσοχῆς μας.
Ἡ προσοχή μας εἶναι ἀπὸ τὴν φύση τῆς ἐπιλεκτική, μπορεῖ να εἶναι ἑστιασμένη σὲ αὐτὸ ποὺ λείπει ἡ σὲ αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει.
Συνέχεια
Ξεκλειδώνοντας…
Τὰ πάντα μέσα μας…
Ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ βλέπουμε τὴν ζωή, ἔως τὸν τρόπο ποὺ βλέπουμε τοὺς ἀνθρώπους…
Ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ὀνειρευόμαστε, ἔως τὸν τρόπο ποὺ ἀφήνουμε τοὺς φόβους μας νὰ μᾶς ἀκινητοποιοῦν…
Ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ζοῦμε ἔως τὸν τρόπο ποὺ θὰ θέλαμε νὰ ζοῦμε… Συνέχεια
Διατὶ τὸ νὰ νικήσουμε εἶναι μονόδρομος!!!
Κάθε εἴδους κίνδυνος μᾶς ἀπειλεῖ καὶ ὁ φόβος πλέον ἔχει γίνη καθημερινότης μας. Ὄμως, αὐτὸ ποὺ ἀδυνατοῦμε, πρὸς ὥρας, νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι πὼς αὐτὴ ἡ διαδικασία ἀπὸ μόνη της εἶναι «σχολεῖο», διότι, ἐπὶ τέλους, πρέπει νὰ ἀφήσουμε ὁριστικῶς πίσω μας τὴν μαλθακότητα. Γιὰ νὰ ἀφήσουμε ὅμως τὴν μαλθακότητα πρέπει νὰ «ἐκπαιδευθοῦμε» τόσο, ὅσο νὰ ἀντέχουμε ἀφ’ ἑνὸς τὸν πόνο, ἀλλὰ κι ἀφ΄ ἐτέρου νὰ «διδαχθοῦμε» πὼς ἡ Ἐλευθερία δὲν χαρίζεται. Κερδίζεται μὲ μάχες…
Ὅστις θὰ ἀποφασίση νὰ παραμείνῃ προσκυνημένος ἔχασε, πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῶν μαχῶν. Ὅστις θὰ ἀποφασίση νὰ πολεμήσῃ ἔχει πολλὲς πιθανόητες ἐπιβιώσεως.
Συνέχεια
Ὅταν μὲ θέλουν διαφορετικό…
Ὅλοι μας χρειαζόμαστε ἀγάπη καὶ ἀποδοχὴ καὶ ἔχουμε ἀνάγκη τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ βιώσουμε τὸν ἑαυτό μας.
Εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ μᾶς ἀρέσῃ ὁ ἐαυτός μας, ἂν οἱ ἄνθρωποι ποὺ βρίσκονται κοντά μας ἀμφισβητοῦν τὴν ἀξία μας.
Κι ἂν οἱ ἄλλοι δὲν μᾶς κυττοῦν, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐμεῖς θὰ θέλαμε, εἶναι εὔκολο νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν πορεία μας καὶ νὰ ἀρχίσουμε νὰ γινόμαστε αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνοι θέλουν νὰ εἴμαστε.
Συνέχεια
Ξε-καθαρίζοντας
Ἡ ἐποχή μας εἶναι τέτοια ποὺ ὑποχρεούμεθα ἐκ τῶν συνθηκῶν νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ περιττὰ καὶ νὰ ἐστιάζουμε στὰ ἀναγκαία. Ἄλλος περισσότερο συνειδητῶς κι ἄλλος λιγότερο, λόγῳ τῶν πολλαπλῶν πιέσεων ποὺ μᾶς ἀσκῶνται, λίγο-λίγο ξε-καθαρίζουμε μέσα μας καὶ γύρω μας ὅσα ἀληθῶς χρειαζόμεθα, ἀπαλλασσόμενοι ἀπὸ τὰ βαρίδια μας. Εἶναι, βλέπετε, μακρὺ καὶ δύσκολο τὸ …ταξείδι ποὺ ξε-κινοῦμε καὶ πρέπει νὰ πάρουμε μαζύ μας μόνον τὰ ἀναγκαία. Συνέχεια