Antonius zur Predigt
Die Kirche findt ledig.
Er geht zu den Flüssen
und predigt den Fischen;
Ἔτη πολλὰ τοῖς φιλτάτοις καὶ φιλτάταις, Ἀντωνίοις καὶ Ἀντωνίαις.
Κάθε τέτοιαν ἡμέραν, Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου, ἐκείνου τοῦ ἐναρέτου ἀναχωρητοῦ ἀλλὰ καὶ κοινοβιάρχου (τοῦ ὁποίου τὰ ὁράματα πάντοτε τὰ ἐζήλευα…), ἡ σκέψις μου στρέφεται εἰς ἕναν ἄλλον ἅγιον Ἀντώνιον. Ὄχι δικὸν μας. Ἕνα «φράγκον» Ἀντώνιον καὶ μάλιστα θερινῶς ἑορτάζοντα.. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Φρεάντλης
Χρόνια σου πολλά Ἄλ!
17 Ἰανουαρίου 1899.
Χρόνια σου πολλά Ἄλ, ἐπὶ τοῖς γενεθλίοις σου.
Ἡ Ἑλλὰς θὰ σὲ λατρεύῃ πάντοτε, λατρευτὲ Σικελέ! Συνέχεια
Σ.Υ.Σ. (Σεμνότης, Ὑπομονετικότης, Σθένος).
Ὁ ἡρωισμὸς δὲν ἔχει κωμικὸν χαρακτῆρα,
ΜΟΝΟΝ ὅτε ἐπιδεικνύεται ἐνώπιον ὁρατοῦ καὶ
βεβαίου ἐχθροῦ.
Φρεάντλης.
Πλεῖστοι ὅσοι κατὰ τὰ τελευταῖα ἐμπερίστατα καὶ αὐχμηρὰ ἔτη τοῦ συντηρουμένου δημοσίου πτωχοβινεδισμοῦ, τοῦ ἐπιβεβλημένου χάριν τοῦ ἐπικρατοῦντος ἰδιωτικοῦ συβαριτισμοῦ, ἔχουν ἀνακαλύψει καὶ διατυμπανίσει ἕνα μεσοπολεμικὸν συμβᾶν.
Περὶ «μπάτσων».
Ἵνα μανθάνωσιν οἱ φιλομαθεῖς νέοι.
Περὶ «μπάτσων».
Φρονεῖτε τάχα τι περὶ τὴν χυδαϊστὶ προσφώνησιν τῶν συγχρόνων «Σκυθῶν» τῆς Ἑλληνικῆς δημοκρατίας ὑπὸ τὸ δυσήκοον προσωνύμιον «μπάτσοι»;
Ὅ,τι καὶ ἂν φρονῆτε φίλε ἀναγνώστα, λησμονήσατε τοῦτο.
Συνέχεια
EPANASTATIKΙ SEXTA «Ἕλληνες Ἀεὶ Κομσομόλοι».
Ὅσοι βρωμεροὶ ἀστοὶ νομίζουν ὅτι ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν Χερσόννησον ὁ Μπολσεβικισμὸς θὰ ξερριζωθῇ μὲ τὰ γνώριμα τερτίπια ποὺ ἡ Μαύρη Ἀντίδραση τὸν ξερρίζωσε ἀπ᾿ τὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, γελιοῦνται.
Ὁ μπολσεβικισμὸς τοῦ Ἕλληνα θὰ ξερριζωθῇ μόνο μὲ τὴν ξιφολόγχη. Συνέχεια
Ῥεμβασμὸς ἐπὶ τοῦ καταστρώματος τοῦ θωρηκτοῦ «Provence».
Ῥεμβασμὸς ἐπὶ τοῦ καταστρώματος τοῦ θωρηκτοῦ «Provence».
Μὴν ἐξίστασθε καὶ μὴν ἀπορεῖτε διὰ τὴν ἀχρήστευσιν τῆς Βουλῆς.
Διὰ τὴν ἔκπτωσίν της ἀπὸ βουλευτηρίου εἰς ξενοδοχεῖον ὕπνου (καὶ φαγητοῦ ἑνίοτε).
Διὰ τὴν κολόβωσίν της καὶ διὰ τὴν καταπάτησιν πάσης ἐννοίας κοινοβουλευτικῆς δεοντολογίας καὶ «δυτικῆς» κοινοβουλευτικῆς «ἐτικέτας».
Κυβερνοῦν οἱ ἐπίγονοι τῆς παρατάξεως τῶν μεγάλων -καὶ πολλῶν- πραξικοπημάτων. Τῶν «τολμηρῶν κινήσεων».
Οἱ ἐπίγονοι, -σάρξ ἐκ σαρκός-, τῶν κινημάτων καὶ τῶν κατοχικῶν συμπλεύσεων ἀπὸ τὸ 1916 μέχρι τὸ 1936. Συνέχεια