Γράμμα στον Λευτέρη
Μπράβο ρε Λευτέρη. Τους έσκισες όλους κι΄ ανέβηκες στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, για να ακούσεις τον εθνικό μας ύμνο και να τον ψιθυρίσεις σε αντίθεση με άλλους αθλητές που ακούν τον εθνικό ύμνο με σφιγμένα χείλη.
Κατὰ κοινὴ ὁμολογία πλέον, ἡ δεκαετία 2.000-2.010 ἦταν μία ἀπὸ τὶς χειρότερες καὶ πιὸ παρακμιακὲς περιόδους στὴν μεταπολεμικὴ ἑλληνικὴ ἱστορία. Αὐταποδείκτως, ἀφοῦ μὲ τὶς ἀντιλήψεις καὶ τὶς πρακτικὲς αὐτῶν τῶν καιρῶν, ποὺ ἐκυριάρχησαν κι ἔγιναν ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν ἐποχὴ πλειοψηφικὸ ῥεῦμα, ἡ χώρα ᾡδηγήθη στὴν χρεωκοπία, ὄχι μόνον οἰκονομικῶς, ἀλλά, κυρίως, ἠθικῶς.
Στὴν Ἑλλάδα τείνει νὰ πάψῃ νὰ ἀποτελῇ παράδοξο ἡ παθητικὴ στάσις τοῦ λαοῦ ἔναντι τῆς πουλημένης κομματικῆς παράγκας, ἡ ὁποία τὸν καθιστᾶ γιὰ δεκαετίες αἰχμάλωτο.
Σε λίγες ώρες θα παρακολουθήσουμε άλλη μια Τελετή ενάρξεως Ολυμπιακών Αγώνων.
Κάθε φορά-μα κάθε φορά – αναλογίζομαι τι να σκέπτονται άραγε εκατομμύρια από τους τηλεθεατές του πλανήτη, από την Φινλανδία ως την Νότιο Ιταλία… Από την Β. ως Ν.Αμερική….την μακρινή Αυστραλία….κ.ο.κ στα πέρατα της Οικουμένης, σε κάθε χωριό της Γης, όταν αντικρύζουν να μπαίνει πρώτη η ελληνική σημαία μαζί με την αποστολή.:
«Μα γιατί;;;» Συνέχεια
Ἑλλάς:
Ἡ χώρα ποὺ ἔδιωξε 500.000 νέους ἀνθρώπους, παραγωγικούς, ποὺ δὲν τῆς ἔκαναν γιατὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς δὲν εἶχαν προϋπηρεσία, ἀλλὰ κάνουν σὲ ἄλλες χῶρες μιὰ χαρά, πάλι χωρὶς προϋπηρεσία. Συνέχεια
Ἐὰν ἤθελα νὰ εἶμαι ἀρεστὸς σὲ ὅλους, ἤξερα τὸν τρόπο γιὰ νὰ γίνω.
Ἐὰν ἤμουν τραλαλά-τραλαλό, θὰ εἶχα τοὺς διπλασίους φίλους.
Ἐὰν ἤμουν ἄχρωμος, ἄοσμος καὶ παθητικός, δὲν θὰ δυσαρεστοῦσα κάποιον.
Ἐὰν ὡς καλλιτέχνης περιοριζόμουν μόνο στὸ νὰ παρουσιάζω ἔργα μου, δὲν θὰ μὲ διέγραφε κάποιος.
ἐὰν προσπαθοῦσα νὰ κρύβομαι πίσω ἀπὸ τὰ προσχήματα μιᾶς ἀπολιτικῆς οὐδετερότητος, δὲν θὰ ἔφερνα στὸ φῶς τὴν πολιτικὴ ἐμπάθεια κάποιων. Συνέχεια
