Ὁ Ἡγέτης Ἄγει. Ἄγει ὅμως διὰ τῆς πειθοῦς κι ὄχι διὰ τῶν συναισθηματικῶν ἐκβιασμῶν ἤ διὰ τῆς παραπλανήσεως ἤ διὰ τῶν ἀπειλῶν.
Ἄγει διότι διαθέτει ἦθος, διότι διαθέτει συναίσθησιν, διότι εἶναι ἱκανὸς νὰ θυσιαστῇ γιὰ τοὺς συντρόφους του, πρῶτος καὶ καλλίτερα. Καὶ δὲν ἄγει τὰ σημερινὰ προβατοκοπάδια ποὺ ΝΟΜΙΖΟΥΝ πὼς ἀκολουθοῦν ὅ,τι γυαλίζει ἤ ὅ,τι σφυρίζει ἤ ὅ,τι κουδουνίζει… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις
Τί εἶναι βρέ παιδιά ὁ ἐθνικοσοσιαλισμός;
Ἀρχὴ Σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις.
Κατ’ ἀρχὰς ἄς πιάσουμε τὴν ἑτυμολογία του. Ἐθνικό+σοσιαλισμός. (Ἤ ἄλλως Ἔθνος +σοσιαλισμός.)
Σοσιαλισμός= ἡ οἰκονομοκοινωνικὴ θεωρία καθ’ ἧν πρέπει νὰ ἐκλείψῃ ἡ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἀνισότης, μεθ’ ὅλων τῶν συνεπειῶν της, ἡ ὀφειλομένη εἰς τὸ κεφαλαιοκρατικὸν καθεστῶς, καὶ νὰ ἐγκαθιδρυθῇ νέον καθεστώς, οἰκονομικῆς ἰσότητος καὶ δικαιοσύνης, τὸ σοσιαλιστικόν. (Μεγάλη Ἑλληνικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια Παύλου Δρανδάκη)
Ἀρχὴ …..ἀγῶνος ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις.
Συζητοῦσα μὲ μίαν καλή μου φίλη φίλη ἐχθὲς τὸ βράδυ. Ἀγανακτισμένη, ἐξοργισμένη, θυμωμένη ἡ φίλη μου. Ὅπως κι ὅλοι μας δῆλα δή…
Πήγαμε λοιπὸν μίαν μεγάλη βόλτα καὶ προσπαθούσαμε νὰ κατανοήσουμε ἡ μία τὸν λόγο καὶ τὴν σκέψι τῆς ἄλλης. Κάποιαν στιγμὴ τὴν ἐρωτῶ: «τί σημαίνει γιὰ ἐσένα δίκαιον;»
Κι ἐκεῖ ἀρχίζει νὰ μοῦ ἀραδιάζει διάφορα. Λίγο ἀπὸ ὅλα. Ὅμως μόνη της κατέληξε στὸ οὐσιαστικὸτερον συμπέρασμα:
«ὁ καθεῖς ἐξ ἡμῶν ἔχει τὸ δικό του δίκαιον»!
Χαρήκαμε ἰδιαιτέρως τώρα. Ὄχι μὲ τὴν διαπίστωσι τῆς φιλενάδας μου. Αὐτονόητον ἦταν κάτι τέτοιο. Μὲ τὴν διαπίστωσι τῆς ἀδυναμίας μας νὰ ὁρίσουμε τὸ ἁπλούστερον! Γιὰ παράδειγμα: «τί εἶναι δίκαιον»;
Οἱ δυστυχισμένοι καὶ οἱ εὐτυχισμένοι!

Εὐτυχία: ἡ καλὴ τύχη!
Δυστυχία: ἡ κακὴ τύχη!
Τύχη, τυγχάνω….
Τύχη: συμβάν, περιστατικόν, θεόθεν ἀγαθόν, σύμπτωσις ἀπροόπτων γεγονότων, περίστασις, κατάστασις, μοῖρα, ῥιζικό, εἱμαρμενη, ἀβἐβαια ἔκβασις.
Τυγχάνω: λαμβάνω, κατορθῶ, καταφέρφλων, ἐπιτυγχάνω,…. συναντῶ κατὰ τύχην, εὑρίσκομαι ἢ
Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴν φήμη.

Ὁ Πολύφημος εἶχε φήμη
Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.