Γιατί εἴμαστε πρόθυμοι νά δώσουμε τά πάντα σέ αὐτούς πού δέν μᾶς ζητοῦν κάτι, ἐνῶ δέν θέλουμε νά δώσουμε τό παραμικρό σὲ ἐκείνους πού ἀπαιτοῦν τά πάντα ἀπό ἐμᾶς;

Μήπως τό κάνουμε ἀπό διαστροφή, ἤ ἀπό ἐγωισμό; Συνέχεια →

Σήμερα κηδεύεται ἕνας παλαιὸς καὶ καλός, γιὰ χρόνια, φίλος.
Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἐγνώρισα ὅταν ἤμουν ἑπτὰ μὲ ὀκτὼ ἐτῶν καὶ ποὺ ἐστάθη γιὰ πολλὰ χρόνια κοντά μου καὶ κοντὰ στὴν οἰκογένειά μου.
Ἦταν, ἐπίσης γιὰ χρόνια, ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐντίμους καὶ γλυκοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐγνώριζα.
Ὅμως τώρα πιὰ δὲν εἶναι…
Ὄχι γιατὶ ἀπέθανε ἀλλὰ γιατὶ ἔπαυσε νὰ εἶναι ἔτσι, ἀρκετὰ χρόνια πρὶν νὰ πεθάνῃ. Συνέχεια →

Ἀνύπανδρος ἡ ἐλεύθερος, μὲ παιδιὰ ἢ χωρὶς παιδιά, κάθε ἡμέρα  ὁ κάθε ἕνας κάνει τοὐλάχιστον ἕναν συμβιβασμό.

Ὑπάρχουν μικροὶ συμβιβασμοὶ ἀλλὰ καὶ μεγαλύτεροι.
 Ὑποφερτοὶ συμβιβασμοί, ποὺ εἶναι αὐτοὶ τοὺς ὁποίους ἀποδεχόμεθα πλήρως, γιατὶ ὑπάρχει μιὰ γνώσις Συνέχεια →

Ἀνάμεσα σὲ δύο δρόμους διαλέγει τὸν χειρότερο καὶ ἔχει ἔνα ἐκπληκτικὸ ταλέντο νὰ μὴν χάνῃ ἀναποδιά.
Φεύγει γιὰ διακοπὲς καὶ δεν ὑπάρχει περίπτωσις νὰ μὴ πέσῃ θῦμα κλοπῆς ἢ κάποιας τοπικῆς ἰώσεως.
Κάθε ἑορτὴ καὶ σχόλη τὸν εὑρίσκει πικρόχολο, λὲς καὶ τὸ καλὸ τὸν προσβάλλει προσωπικά. Βάζει ὅλην του τὴν ἐνέργεια καὶ τὴν τέχνη γιὰ νὰ ἀποτύχῃ σὲ ὅ,τι κάνει καὶ φτιάχνει τὴν δυστυχία του μὲ τέτοιαν ἐμμονὴ καὶ μὲ τέτοιαν ἐπιτυχία, ποὺ προκαλεῖ θαυμασμό. Συνέχεια →

Ναί… Πάντα εἶναι μοναχικὸς ὁ δρόμος.
Ὅσους ἀνθρώπους κι ἐὰν ἔχουμε γύρω μας, ὅσο δυνατὲς κι ἐὰν εἶναι οἱ σχέσεις μας μαζύ τους, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ἀγαποῦν ἤ τοὺς ἀγαποῦμε, ὁ δρόμος, ἡ δική μας πορεία, ἡ ἀτομική μας διαδρομὴ θὰ εἶναι ΠΑΝΤΑ μοναχική…
Εἶναι ὄμορφο νὰ ἔχῃς καλοὺς φίλους, ἀγαπημένο σύντροφο, τρυφερὴ οἰκογένεια…
Μὰ εἶναι πάντα ἡ μοναξιὰ μία πραγματικότης… Συνέχεια →