«…Είναι σαφές πως η Εθνική Τράπεζα δεν επιθυμεί να δώσει δημοσιότητα στο θέμα του πλαστού εγγράφου. Το σίγουρο είναι ότι οι εκπρόσωποί της έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον αυτή την λογιστική κατάσταση με την παράταιρη υπογραφή. Επίσης είναι σαφές ότι έχουν ποινικές και αστικές ευθύνες, τις οποίες γνωρίζουν καλά και οι ίδιοι, ωστόσο αναλώνονται σε ένα παιχνίδι «γάτας με το ποντίκι» . Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἐθνικὴ Τράπεζα
Χρησιμοποίησε πλαστά ἔγγραφα ἡ Ἐθνική Τράπεζα; (2)
«…Στην δική μου λογική, αυτοί που δόλια χρησιμοποιούν από κοινού πλαστά έγγραφα, για να προκαλέσουν ζημία στους άλλους και παράνομο κέρδος στον εαυτό τους, με παράλληλη χρήση στο δικαστήριο για να εξαπατήσουν την δικαιοσύνη και να συκοφαντήσουν τους αντιδίκους τους, παρουσιάζοντάς τους σαν οπορτουνιστές, ενώ γνωρίζουν την αλήθεια, αυτοί που παίρνουν εντολές από μια οργάνωση με καθαρά πυραμιδωτή διοικητική μορφή για να παρανομήσουν, να πλαστογραφήσουν, να βεβαιώσουν παράτυπα έγγραφα και να παραβιάσουν δικαστικές αποφάσεις, θεωρούνται μέλη εγκληματικής οργανώσεως και όχι εργαζόμενοι τραπέζης. Σκληρός χαρακτηρισμός, όμως είμαι σίγουρος ότι η Δικαιοσύνη, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, θα επιβεβαιώσει την άποψή μου, αν και αυτά που θα αποκαλυφθούν στο σύντομο μέλλον, θα κάνουν την χρήση πλαστών εγγράφων σε βαθμό κακουργήματος να μοιάζει με «παιχνιδάκι»….» Συνέχεια
Χρησιμοποίησε πλαστά ἔγγραφα ἡ Ἐθνική Τράπεζα; (1)
«…Εκτός από το λογιστικό κομμάτι, στην παραπάνω λογιστική κατάσταση υπάρχει και το υπό διερεύνηση θέμα της υπογραφής του τότε Διοικητού της Εθνικής Τραπέζης Ιωάννη Δροσοπούλου. Προσωπικά θεωρώ ότι η υπογραφή αυτή είναι πραγματικά «περίεργη», γιατί πολύ απλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει! Σύμφωνα με την έρευνά μου αυτές οι λογιστικές καταστάσεις δημιουργήθηκαν κάποιαν στιγμή για να κλείσει η εκκαθάριση της Τραπέζης της Ανατολής. Η απόφαση περί λήξεως της εκκαθαρίσεως χωρίς κέρδος, είχε παρθεί από την ηγεσία της Εθνικής Τραπέζης στις αρχές του 1936, όταν είχε καταρρεύσει οριστικά το σχέδιο περί δημιουργίας ενός νέου τραπεζικού οργανισμού, με την συμμετοχή της περιουσίας της Τραπέζης της Ανατολής και αγγλικών – γερμανικών κεφαλαίων (οίκος Hambros και Deutsche Orientbank αντίστοιχα).
Τέτοιες λογιστικές καταστάσεις δεν χρειάσθηκαν όμως, γιατί με την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά με την οποία η Εθνική Τράπεζα είχε εξαιρετικές σχέσεις, οι άνθρωποι της τραπέζης πέρασαν στις θέσεις – κλειδιά του ελέγχου της λειτουργίας των τραπεζικών ιδρυμάτων. Αντί λοιπόν να κλείσει νομότυπα την εκκαθάριση, έστω και με διαμαρτυρίες εκ μέρους των μετόχων, η Εθνική Τράπεζα την σκέπασε άγαρμπα με μια τραπεζική απάτη. Το 1939 ακολούθησε ο περίεργος θάνατος του Ιωάννη Δροσοπούλου και εκεί το θέμα εγκατελείφθη εν πολλοίς από την τράπεζα, ιδιαίτερα μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου….» Συνέχεια
Ὑπὸ διαρκὴ διωγμὸν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὴν ἰδίαν συμμορία…
Ὁ Καρυωτάκης νεκρός.
Φωτογραφία ληφθῆσα ἐκ τῆς χωροφυλακῆς Πρεβέζης στὶ 21 Ἰουλίου 1928
εἰκόνα ἀπὸ τὸἀντιζίτρο
Διαχρονικὴ ἡ τέχνη τοῦ πλιατσικολογήματος…
Πάντα μὲ τὶς πανομοιότυπες τακτικές, κουβαλώντας τεχνογνωσία αἰώνων καὶ διαρκῶς μὲ τὰ ἴδια ὀνόματα τῶν ἐμπλεκομένων, ποὺ ἀλλάζουν μόνον ὅταν …«καοῦν» διὰ παντός, ἤ, ὅταν ἔχει «λησμονηθεῖ», τεχνηέντως, ἀπὸ τὴν ἐπίσημο ἱστορία, ἡ ῥίζα…
(Ὑπ’ ὄψιν, τὴν ἱστορία, ἐπισήμως πλέον, τὴν διαχειρίζεται μόνη της ἡ ΕΤΕ!!!)
Διαφορετικῶς ἀκοῦμε γιὰ δεκαετίες τὸ ὄνομα «βενιζέλου», «καραμανλῆ», «παπανδρέου», «σημίτη», «κόκκαλη», «μεϊμαράκη», ἀλλὰ δὲν ἀνησυχοῦμε. Κάπου κάπου ἕνας …«διάττων ἀστήρ» τῆς πολιτικῆς, ποὺ ὅμως στὴν πραγματικότητα εἶναι τῆς αὐτῆς γραμμῆς αἴματος καὶ τελικῶς τακτικῆς, ἔρχεται γιὰ νὰ «σπάσῃ» τὸ κατεστημένο, μὰ στὴν πραγματικότητα ἐπαναλαμβάνοντας τὰ εἰς βάρος μας ἐγκλήματα.
Κι ἐμεῖς, οἱ ἀπαίδευτοι, οἱ ἀμνήμονες, οἱ μάζες τέλος πάντων, δὲν ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ἁπλῶς ἀλλάζει ὁ Μανωλιὸς τὰ ῤοῦχα του… Ὁ ἴδιος οὐδέποτε…
Δύο διαφορετικὲς λογιστικὲς καταστάσεις τῆς …ἰδίας ἡμέρας ἀπὸ τὴν ΕΤΕ!!!
«…Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι και στις δύο καταστάσεις της Εθνικής Τράπεζας γίνεται έντονη προσπάθεια να «απορροφηθεί» από τις επισφάλειες το κεφάλαιο και τα αποθεματικά της εταιρείας, δηλαδή η μετοχική συμμετοχή των μετόχων της Τράπεζας της Ανατολής, τα οποία είναι μέρος του προϊόντος της εκκαθάρισης που θα πρέπει να καταβληθεί στους μετόχους. Προφανώς γίνεται αριθμητική προσπάθεια να βγουν «ίσα βάρκα, ίσα νερά», μέχρι δεύτερου δεκαδικού ψηφίου.
Μέσα από αυτούς τους πλήρως ισοσκελισμένους ισολογισμούς λοιπόν (χρέωση και πίστωση είναι ακριβώς ίσες, μετά τις συναλλαγματικές διαφορές), που κατά την άποψή μου είναι και οι δύο απόπειρες να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα σε ασκήσεις επί χάρτου – για αυτό και είναι ανυπόγραφοι – βλέπουμε ότι το υποτιθέμενο «άνοιγμα» της εκκαθάρισης είναι ίσο με το ποσό που βγήκε από τη ρευστοποίηση της περιουσίας της Τράπεζας της Ανατολής. Ποιο «άνοιγμα» λοιπόν κάλυψε η Εθνική Τράπεζα, όταν είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτό καλύφθηκε από τη ρευστοποίηση, με όσα στοιχεία τέλος πάντων χρησιμοποίησε η Εθνική Τράπεζα για να συντάξει τις «μαϊμουδένιες» λογιστικές καταστάσεις της;…» Συνέχεια
Οἱ 5261 τρόποι νὰ πῇς ψέμματα γιὰ τὴν Τράπεζα Ἀνατολῆς
Εκτός της παρωδίας με τον «τρισεκατομμυριούχο από την Πάτρα», τον οποίο εμπλέκουν με την υπόθεση της Τραπέζης της Ανατολής συγκεκριμένα μέσα ενημερώσεως, λόγω αγνοίας ή σκοπιμότητος, η πραγματικότητα είναι ότι εκατοντάδες πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται σε ανοικτή δικαστική διαμάχη με την Εθνική Τράπεζα για το συγκεκριμένο θέμα. Η όλη εικόνα στα μέσα μαζικής ενημερώσεως βολεύει την τράπεζα, σε σημείο όμως που να της κάνει κακό! Όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται αυτό, είναι τόσο ξεκάθαρη η εικόνα της τραπεζικής απάτης, που η ξεγνοιασιά που προσφέρουν στην τράπεζα τα χειραγωγούμενα μέσα, της επιτρέπουν να ξεχνά τα στεγανά του παρελθόντος και την οδηγούν σε τραγικά λάθη, που αυξάνονται λόγω της αλαζονείας της διοικήσεως και του νομικού τμήματός της.