Καὶ μάθαμε τὸ ἀκτινίδιον..
Δῆλα δὴ μᾶς τὸ ἔμαθαν…
Βέβαια, ἔχουμε πῇ ἤδη πὼς κάθε φροῦτο, ἀναλόγως τοῦ σχηματός του, ἔχει νὰ προσφέρῃ καὶ στὸ ἀνάλογον τμῆμα τοῦ σώματός μας, ποὺ ἔχει παρόμοιον σχῆμα, κάτι πολὺ σπουδαῖον..
Τί λοιπόν εἶναι ἐπάνω μας ὅμοιο μέ τό ἀκτινίδιον;
Συνέχεια
Ἔχω ἕναν δυόσμο ἀπὸ τὸν προπάππο μου.
Μία ῥιζούλα ἦταν, τόση δὰ ὅταν τὴν πῆρα καὶ τώρα πιὰ ἔχω γεμίσῃ, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, γλάστρες καὶ γλάστρες. Καὶ μοσχομυρίζει ὁ ἄτιμος… Ἔτσι, γιὰ πλάκα, μόλις περάσω ἀπὸ δίπλα του, ἁπλώνω τὸ χέρι καὶ τὸν χαϊδεύω… Καὶ μένει ἡ θεσπέσια μυρωδιά του γιὰ ὥρα πολλή… Δὲν πλένω τὰ χέρια μου γιὰ νὰ μοῦ γαργαλάῃ τὴν μύτη…
Και ενώ αναλύσαμε τις φυσικές επουλωτικές ιδιότητες της αλόης σε προηγούμενο άρθρο, δεν έχουμε πει τίποτα για το πως μεταχειριζόμαστε τα φύλλα της, σε περίπτωση που διατηρούμε φρέσκια αλόη σε γλάστρα. Το μόνο που θα χρειαστείτε είναι το φυτό και ένα κοφτερό μαχαίρι.
Μεταχειριζόμαστε τα φύλλα της, σε περίπτωση που διατηρούμε φρέσκια αλόη σε γλάστρα.
Το μόνο που θα χρειαστείτε είναι το φυτό και ένα κοφτερό μαχαίρι.
Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά κόβουν ένα κομμάτι από το φύλλο της αλόης και το πιέζουν πάνω στη πάσχουσα περιοχή του δέρματος.
Αυτό δεν είναι και τόσο λάθος, αλλά δεν είναι και σωστό, γιατί έτσι δεν εκμεταλλεύονται το εσωτερικό gel που έχει και τις μεγαλύτερες θεραπευτικές ιδιότητες, αλλά μόνο ένα μέρος του χυμού.
Η αλόη είναι χυμώδες πολυετές φυτό με πολλαπλές, κονδυλώδεις, ισχυρές και ινώδεις ρίζες και χοντρό σαρκώδες στέλεχος που φτάνει το ένα μέτρο στο ύψος. Τα φύλλα της είναι πράσινα ή γκριζο-πράσινα, με λευκές κηλίδες σε κάποια είδη, παχιά και σαρκώδη, λογχοειδή, ενώ στις άκρες αιχμηρά οδοντωτά και φυτρώνουν σε σχήμα ροζέτας. Τα λουλούδια της εμφανίζονται στις άκρες όρθιου βλαστού και το σχήμα τους είναι σωληνοειδές με πορτοκαλοκόκκινες ή κίτρινες αποχρώσεις. Η ανθοφορία είναι μεγάλης διάρκειας. Είναι φυτό αειθαλές και χρειάζεται πολύ λίγο νερό για να ευδοκιμήσει. Υπάρχουν περίπου 200 αυτόχθονα είδη.
Συνέχεια
Από τον Φόβο του «Θανατηφόρου» Καρκίνου και τον Μύθο της Χημειο- «θεραπείας» στην Πραγματικότητα της Εναλλακτικής Αντιμετώπισης
«Η Χημειοθεραπεία Θεραπεύει και… η Γη Είναι Επίπεδη»*
Μερικές δεκαετίες από τη δημοσίευση του περίφημου βιβλίου του Δρ. Χάμερ Καρκίνος, Ασθένεια της Ψυχής, και την επακόλουθη οργανωμένη καταδίωξή του, μέχρι τον τελικό εγκλεισμό του στις γαλλικές φυλακές και παρά το γεγονός ότι οι φωνές, που προέρχονται τόσο από τους ίδιους τους ασθενείς και τους συγγενείς τους, όσο και από τον ιατρικό χώρο, κατά της πληθαίνουν, τα πράγματα στο τοπίο της «θεραπείας» του καρκίνου δεν φαίνεται να έχουν προχωρήσει…
Γράφει η Αριάδνη Γερούκη
Εκτός από την Εκκλησία και η Ιατρική κατασκευάζει τους δικούς της «αιρετικούς» και «αφορισμένους»: Ο Αυστριακός μαιευτήρας Semmelweiss εξοστρακίστηκε από το ιατρικό επάγγελμα, γιατί τόλμησε να ασκήσει κριτική σε αθέμιτες ιατρικές πρακτικές. Οι Wilbur και OrvilleWright εκδιώχτηκαν ως «τσαρλατάνοι» από το Scientific American, τον Αμερικανικό Στρατό και τους συναδέλφους τους. Η ανακάλυψη, από τον Willhem Rontgen των ακτινών Χ, περιγράφτηκε σαν «επιδέξια απάτη» από επιφανείς επιστήμονες. Ο John Woodall ανακάλυψε το 1636 (!) ότι η έλλειψη βιταμίνης C ευθύνεται για την εμφάνιση σκορβούτου, αλλά το Βρετανικό Ναυτικό μόλις το 1795 συμπεριέλαβε χυμό λεμονιού στο διαιτολόγιο των ναυτικών. Τα βιβλία του επαναστάτη ψυχίατρου Βίλχελμ Ράιχ καίγονταν όχι μόνο από τους Ναζί στα 1930, αλλά και από την αμερικανική κυβέρνηση τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Πρόσφατα, ο Δρ .Dean Ornish, υπεύθυνος για την ανακάλυψη ασφαλούς και αποτελεσματικής θεραπείας για την καρδιοπάθεια, βασισμένης στη διατροφή, άσκηση και χαλάρωση, αποπέμφθηκε από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία…
Γιατί λάδι καρύδας σήμερα;
Γιατί κάποιο προϊόν πού ἐμεῖς δέν παράγουμε;
ΔΙότι πιστεύω πὼς γιὰ κάποια θέματα ὑγείας ἀπαιτοῦνται ἄμεσες λύσεις.
Στὸ μεταξύ, γύρω μας, στὴν Ἑλληνικὴ Φύσι, ὑπάρχουν πολλὰ ἀκόμη δῶρα ποὺ μποροῦμε σιγὰ σιγὰ νὰ ἐξερευνήσουμε καὶ νὰ χρησιμοποιήσουμε, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἔχουμε τὴν καλλιτέρα δυνατὴ ὑγεία, καὶ γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ τὴν οἰκογένειά μας.
Συνέχεια
