Ἐπεὶ δὴ πολλὰ ἀκοῦμε καὶ διαβάζουμε τώρα τελευταῖα, γιὰ τὸ τὶ εἶναι ἤ δὲν εἶναι πολιτισμός, καλὸ θὰ ἦταν νὰ κάνουμε πάλι μίαν ἐπίσκεψιν ὀνομάτων. Διότι αὐθαιρετῶντας καὶ παραπληροφορῶντας, προσφιλὴς συνήθεια στὶς ἡμέρες μας, τὸ μόνον ποὺ ἐπιτυγχάνουμε εἶναι ἡ μεγαλυτέρα σύγχυσις καὶ ἡ διαιώνισις τῆς βλακείας.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐτυμολογία
«Ἀπεμπολῶν, τοῦ κεῖθεν ἐμβολῶν!!!…»
Τί σημαίνει αὐτό;
Χμμ… Μὰ ὅλοι τὸ γνωρίζουμε… Τὸ ἔχουμε παίξει παιδιά… Τὸ ἔχουμε τραγουδήσει.. Τὸ ἔχουμε μουρμουρίσει ἀπὸ κεκτημένη ταχύτητα…. Τὸ ἔχουμε διδάξει σὲ ἄλλα παιδιά… Καὶ κάπου κάπου, τὸ ἀναπολοῦμε…
Κοιτάζω ἤ κυττῶ;
Ἐπεὶ δὴ κατὰ καιροὺς γράφω ὅπως μοῦ …κατεβαίνει, σήμερα ἀπεφάσισα νὰ σᾶς παρουσιάσω ἕνα μικρὸ μάθημα γραμματικῆς. Ἔτσι… Γιὰ νὰ μὴ θυμώνετε μαζύ μου ὅταν γράφω κάπως …ἀλλοπρόσαλλα!
Μοῦ τὸ ἔδειξε ὁ καλός μου φίλος Γιάννης καὶ σᾶς τὸ παρουσιάζω.
Κοιτάζω ἤ κυττῶ λοιπόν;
Συνέχεια
Ὁ ὑπηρέτης.
Ἀπό ποῦ μᾶς προέκυψε ἐτούτη ἡ λέξις;
Καί γιατί σήμερα ἀγνοοῦμε ἐν τελῶς τήν ῥίζα καί τήν πηγή της;
Ὁ ὑπηρέτης, ὑπὸ τὸν ἐρέτη, εἶναι μία λέξις παναρχαία Ἑλληνική, ποὺ δηλώνει τὴν βοηθητικὴ καὶ ὑποστηρικτικὴ ἐργασία τοῦ ὑπηρέτου πρὸς τὸν ἐρέτη.
Συνέχεια
Oἱ ἀρχαῖες Ἑλληνικὲς ἀρετὲς ποὺ ἀνεσκευάσθησαν ὣς ἐλαττώματα!
Να και κάτι ακόμα που δεν ήξερα!
Αλλά πόσα ακόμα δεν ξέρουμε και πόσα ακόμα νομίζουμε πως τα ξέρουμε αλλά είναι εντελώς διαστρεβλωμένα!
Γιὰ νὰ ξέρουμε ποιόν …καλοῦμε!
Μία περιήγησις στὸ διαδίκτυον μὲ ἔφερε σὲ αὐτὴν τὴν σελίδα.
Ἑτυμολογίες ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ὀνομάτων, ποὺ χρησιμοποιοῦμε σήμερα.
Βέβαια, σὲ κάποιους κάποιες ἑτυμολογίες θὰ φανοῦν ἐν τελῶς ξένες.
Ἀλλὰ δὲν πειράζει! Ἀξίζει νὰ τοὺς ῥίξουμε μίαν ματιά!
Ἐὰν ἦταν μάλιστα πολυτονισμένα τὰ ὀνόματα καὶ οἱ ῥίζες τους,τότε κάποιοι, ἰδίως αὐτοὶ ποὺ οὐδέποτε εἶχαν Συνέχεια