Βούλομαι, κατὰ τὸν Δημητράκο, σημαίνει νὰ ἐπιθυμῷ λελαγιασμένως, κατόπιν σκέψεως, ἧτοι ἐπιγνώσεως τοῦ σκαποῦ ἤ ἐπιλογῆς τῶν μέσων.
Καὶ φυσικὰ ἡ λέξις βούλησις σημαίνει ἐπίσης τὴν ἐπιθυμία πρὸς ἐπιδίωξιν καὶ ἐπίτευξιν σκοποῦ τινος.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἐμεῖς συνδέουμε μὲ τὴν βούλησιν εἶναι ἡ …βουλιμία, ποὺ ὅμως σημαίνει ἁπλῶς τὴν μεγάλη πείνα ἤ τὴν ἀδηφαγία καὶ τὴν ἀνεχορταγιά.
Διότι κατὰ τὸν τρόπο ποὺ βιώσαμε τὰ δεδομένα τῆς ζωῆς μας, ἔτσι κρίνουμε καὶ τὶς ἔννοιες. Συνέχεια
Αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε, ὠς ἄτομα κι ὡς κοινωνίες, εἶναι τὸ ποῦ εἴμαστε καὶ τὸ ποῦ θέλουμε νὰ φθάσουμε.
Θὰ φθάσουμε, ἐκεῖ ποὺ θὰ φθάσουμε, ἀπὸ κάποιον δρόμο ποὺ θὰ ὁρίσουμε. Ἀλλὰ γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ ζητούμενον, ἀναγκαῖον εἶναι νὰ ξέρουμε τὸ ποιὸ εἶναι τὸ ζητούμενον.
Τί θέλουμε; Τί ἀκριβῶς ὀνειρευόμαστε; Τί εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε ἤ νά διεκδικήσουμε;
Τὸ πρόβλημα πάντα εἶναι ἡ πραγματικότης μας, τὴν ὁποίαν συνήθως ἀρνούμεθα νὰ συνειδητοποιήσουμε.
Μᾶς φταίει τὸ ἕνα, μᾶς φταίει τὸ ἄλλο ἀλλὰ ποτὲ δὲν μᾶς φταίει ὁ ἑαυτός μας.
Καὶ δὲν μᾶς φταίει ὁ ἑαυτός μας, διότι θεωροῦμε δεδομένον πὼς ἐμεῖς τὰ ἔχουμε ὅλα ξεκαθαρίσει μέσα μας.
Μά εἶναι ἔτσι; Συνέχεια
Τί ἀκριβῶς εἶναι αὐτή ἡ δημοκρατία, πού μέ τόσο πάθος ὑπερασπίζονται οἱ περισσότεροι γύρω μας;
Εὔκολο… Πολὺ εὔκολο νὰ τὸ μάθουμε.
Στὴν λέξιν δημοκρατία ὁ Δημητράκος μᾶς ἐξηγεῖ:
«Δημοκρατία: πολίτευμα λαϊκῆς κυριαρχίας, ῥυθμίζον τὴν λειτουργίαν του ἐπὶ τῇ βάσει τῆς βουλήσεως τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ.
Ἄμεσος δημοκρατία: καθ’ ἧν ὁ λαὸς ἀσκεῖ τὰ κυριαρχικά του δικαιώματα ἀπ’ εὐθείας ἐν συνελεύσει.
Ἔμμεσος δημοκρατία: καθ’ ἧν αἱρετοὶ ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ ἀσκοῦν τὴν κυριαρχίαν.
Μεικτὴ δημοκρατία: καθ’ ἧν ὑπάρχουν καὶ θεσμοὶ ἀπ’ εὐθείας ὑπὸ τοῦ λαοῦ ἀσκήσεως τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας.
Βασιλευομένη δημοκρατία: καθ΄ ἧν ὁ ἀνώτατος ἄρχων εἶναι αἱρετός.» Συνέχεια
Ἡ λέξις δικαίωμα, κατὰ τὸ λεξικὸν Δημητράκου, σημαίνει πράξις δικαία, τὸ ἀποτέλεσμα ἐνεργείας γενομένης συμφώνως πρὸς τὸ δίκαιον.
Ἀντίθετόν του τὸ ἀδίκημα.
Ἀποκατάστασις τοῦ δικαίου, ἐπανόρθωσις κακοῦ ἐξ ἀδίκου πράξεως γενομένου. (δικαίωμα δὲ ἐπανόρθωμα ἀδικήματος, Ἀριστοτέλης, Ἠθικὰ Νικομάχεια, ΙΙ35, α13).
Δῆλα δή, ἡ λέξις δικαίωμα, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν λέξιν δίκαιον, σημαίνει, κατὰ βάσιν, ἐνέργεια ἐπανορθώσεως κακοῦ ἐξ ἀδίκου πράξεως.
Δῆλα δή, ἐὰν κατάλαβα καλῶς, δικαίωμα, στὴν οὐσίαν, σημαίνει ΑΓΩΝΑΣ!!! Συνέχεια
Ἡ λέξις ὑποχρέωσις, συμφώνως μὲ τὸ λεξικὸν Δημητράκου, σημαίνει τὸ νὰ εἶναι τις ὑπόχρεος νὰ πράξῃ τι.
Ἐπεὶ δὴ ὅμως ἡ λέξις ὑπόχρεος δηλώνει πὼς κάποιος εἶναι ὑπὸ κάποιο χρέος ἐντεταγμένος, ἡ λέξις ὑποχρέωσις, ποὺ εἶναι συγγενής, οὐσιαστικῶς σημαίνει πὼς ὑπὸ ἕνα χρέος κάποιος θέτει ἑαυτόν. Δῆλα δὴ ὀφείλει. Τὶ θὰ εἶναι αὐτὸ τὸ χρέος, ποιὸς θὰ ὀρίση τοὺς κανόνες καὶ σὲ τὶ βαθμὸ θὰ βαραίνη τὸν ὑπόχρεο, εἶναι κάτι ποὺ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς συνθῆκες.
Ἡ οὐσία, ποὺ πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρῃ, εἶναι πὼς τὸ χρέος θέτει κάποιον ὑπὸ κάποιου ἄλλου ἤ ὑπὸ κάποιας καταστάσεως ἤ ὑπὸ μίας συνθήκης. Συνέχεια
Πρὸ μερικῶν ἐτῶν (2 Αὐγούστου 2011) εἶχα δημοσιεύσει ἕνα κείμενον μὲ τίτλο:
Καὶ σήμερα ἐπανέρχομαι γιὰ νὰ ξαναθέσω τὰ ἐρωτήματα…
Τί σημαίνει φήμη; Τί διαφορά ἔχει ἀπό τό κλέος; Τί σχέσιν ἔχει μέ τήν δόξαν;
Καί πόση ἀλήθεια κουβαλοῦν αὐτά πού ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμαστε γιά τίς ἔννοιες αὐτῶν τῶν λέξεων; Συνέχεια
