Ὅταν ἡ ἱστορία γράφεται, ὅλα τὰ ὑποθετικὰ σενάρια εἶναι παραμύθια γιὰ νὰ περνᾶμε τὴν ὥρα μας. Ἐὰν, θὰ, ὅταν….
Τὸ παρακάτω ὡς γεγονὸς τὸ ἐγνώριζα. Ἐπίσης ἐγνώριζα κι ἄλλες παραμέτρους ἀπὸ τὴν δράσι ἢ τὴν μὴ δράσι τοῦ Βενιζέλου. Ἐπίσης ἐγνώριζα τὸν ἀγώνα τῶν Ποντίων, δίχως καμμία στήριξι καὶ τὴν μεγάλη τους προσπάθεια νὰ διασώσουν, διὰ μέσου σοβιετικῆς ἐνώσεως, τὰ μεγαλύτερα δυνατὸν τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ.
Κούνια ποὺ τοὺς κούναγε…
Θὰ ἤθελαν..
Ξεῤῥιζώνονται μωρὲ τὰ βουνά;
Ἐμᾶς ἡ ζωή μας, ἡ ἀνάσα μας, ἡ ὕπαρξίς μας εἶναι ἡ ῥίζα τῶν βουνῶν… Εἶναι οἱ πέτρες…. Οἱ σπόροι… Τὰ ἀστέρια… Ἐὰν φύγουμε ἐμεῖς, τί θὰ εἶναι ἐτούτη ἡ γῆ;
Ἀπεκήρυξαν; Γιατί; Μήπως δὲν τοὺς ξαναδίδει τὴν πλατεία γιὰ ἐορτές μνήμης; Μήπως δὲν περευρέθη; Μὰ τὶ περίμεναν;
Λογικότατον δὲν ἦταν νὰ μή παρευρεθῇ; Ὀ Μπουτάριος εἶναι θαυμαστής τοῦ χρήματος καὶ τῆς διακινήσεως αὐτοῦ… Ὁ Κεμάλ θὰ φέρῃ χρῆμα στὴν πόλι.. Συνεπῶς; Θὰ κάνῃ ὅσα χρειάζονται γιὰ νὰ πάρῃ τὸ χρῆμα..
Εἴμαστε!
Ναὶ, ἐπεράσαμε μέσα ἀπὸ μίαν γενοκτονία καὶ καταφέραμε νὰ ζήσουμε!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=_NQZ4md5uMs&feature=player_embedded]
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
