Δὲν εἴχα τὴν τύχη νὰ γεννηθῶ Πόντιος…
Δὲν μεγάλωσα μὲ τὸ πικρὸ γάλα τῆς γριᾶς Μάννας μου…
Δὲν μὲ νανούρισε τὸ βουβὸ κλάμα τῆς χαροκαμένης γιαγιᾶς μου…
Οὔτε ἐδάκρυσα μπροστὰ σὲ Ἅγιες εἰκόνες τῶν μοναστηριῶν τοῦ ὅρους Μελᾶ…
Γιατὶ … δεν εἴχα τὴν τύχη νὰ γεννηθῶ Πόντιος… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Σαμψοῦντα
Ἡ Ἱστορία δὲν χαράσσεται μὲ τὰ μεγάλα ΝΑΙ ἀλλὰ μὲ τὰ μεγάλα ΟΧΙ!
Ἀκόμη καὶ οἱ Τοῦρκοι ἐκφράζουν ἕναν τσαμπουκὰ ὅταν δὲν τοὺς ζητοῦν οἱ Ἀμερικανοὶ τὴν ἄδειά τους γιὰ κάτι, προφανῶς βέβαια διότι πάντοτε ἐπιζητοῦν κάποιο ἀντάλλαγμα…
Μονάχα ἐμεῖς εἴμαστε πάντοτε «YES SIR» ὑποτακτικοὶ νενέκηδες, τοῦ τύπου «βάρα μὲ Ἀγά μου νὰ ἁγιάσω»… Συνέχεια
Δύσκολο ἡ ψυχὴ νὰ ξεκολλήσῃ ἀπὸ τὴν Πατρίδα.
Γενοκτονία. Μία λέξη, χιλιάδες εἰκόνες, χιλιάδες συναισθήματα, χιλιάδες ἀναμνήσεις. Μία λέξη ποὺ σοῦ προκαλεῖ δέος, στενοχώρια, λύπη, μῖσος, πόνο, ὀργή, ὄχι μόνο ἀκούγοντάς την ἀλλὰ καὶ ἐπεξεργάζοντάς την στὸ μυαλό σου, σὲ τραβάει στὸ παρελθὸν θυμίζοντάς σου τις τόσα ἑκατομμύρια ἀδικοχαμένες ψυχὲς ἀνὰ τὸν κόσμο. Συνέχεια
Ἐσύ πόσες τούρκικες σειρές εἶδες σήμερα;
Ἔ, πόσες; Ἀλήθεια, γιατί πρέπει νά ἀσχολούμεθα μέ ἕνα τόσο εὐτελές θέμα;
Τόσο πολύ ἔχουμε ἐκπέσῃ;
Καί μετά θέλουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τούς δυνάστες μας;
Μά ποιοί θά ἀπαλλαγοῦν;
Αὐτοί πού ἔχουν ἤδη παραδόσῃ πνεῦμα στήν δουλεία;
Τὸ ἱστορικό τῆς γενοκτονίας μὲ λίγα λόγια…
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.