Σινώπη.
Τὸ διαμάντι τοῦ Πόντου.
Ἀπὸ ἐδῶ ξεκίνησε ἡ ἑλληνικὴ ἀποίκισις καὶ ὁ ἐξελληνισμὸς τοῦ Πόντου καὶ ἐδῶ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταία ἐλεύθερα ἑλληνικὰ σημεῖα πρὶν ὁ στρατὸς τοῦ Μεχμὲτ Φατὶχ τοῦ Β’ κυριεύσῃ αὐτὴν τὴν πόλη καὶ λίγο ἀργότερα καὶ τὴν Τραπεζούντα. Συνέχεια
Δὲν εἴχα τὴν τύχη νὰ γεννηθῶ Πόντιος…
Δὲν μεγάλωσα μὲ τὸ πικρὸ γάλα τῆς γριᾶς Μάννας μου…
Δὲν μὲ νανούρισε τὸ βουβὸ κλάμα τῆς χαροκαμένης γιαγιᾶς μου…
Οὔτε ἐδάκρυσα μπροστὰ σὲ Ἅγιες εἰκόνες τῶν μοναστηριῶν τοῦ ὅρους Μελᾶ…
Γιατὶ … δεν εἴχα τὴν τύχη νὰ γεννηθῶ Πόντιος… Συνέχεια
Ἔ, πόσες; Ἀλήθεια, γιατί πρέπει νά ἀσχολούμεθα μέ ἕνα τόσο εὐτελές θέμα;
Τόσο πολύ ἔχουμε ἐκπέσῃ;
Καί μετά θέλουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τούς δυνάστες μας;
Μά ποιοί θά ἀπαλλαγοῦν;
Αὐτοί πού ἔχουν ἤδη παραδόσῃ πνεῦμα στήν δουλεία;
