Δὲν εἴχα τὴν τύχη νὰ γεννηθῶ Πόντιος…
Δὲν μεγάλωσα μὲ τὸ πικρὸ γάλα τῆς γριᾶς Μάννας μου…
Δὲν μὲ νανούρισε τὸ βουβὸ κλάμα τῆς χαροκαμένης γιαγιᾶς μου…
Οὔτε ἐδάκρυσα μπροστὰ σὲ Ἅγιες εἰκόνες τῶν μοναστηριῶν τοῦ ὅρους Μελᾶ…
Γιατὶ … δεν εἴχα τὴν τύχη νὰ γεννηθῶ Πόντιος…
Δὲν περπάτησα τὰ σοκάκια τῆς Κερασοῦντος… τῆς Σινώπης… τῆς Σαμψούντας…
Ἐκεῖ… ποὺ ὁ Ἑλληνισμός (μου) ἐχόρευε τὸν πόλεμο γύρω ἀπὸ τὶς φωτιές…
Ἐκεῖ… ποὺ τὰ παλληκάρια τῶν καθαρόαιμων Ἑλλήνων ἔκοβαν ψωμὶ καὶ δεσμὰ μὲ τὸ ἴδιο σπαθί…
Ἐκεῖ… ποὺ ἀκόμη μυρίζει καμένη σάρκα τῶν ἀδικοχαμένων συμΠατριωτῶν μου…
Ναί… δὲν εἴχα τὴν τύχη νὰ γεννηθῶ Πόντιος…
Κι ὅμως… ἄκομη δὲν μπορῶ νὰ ἐξηγήσῳ γιατὶ κάθε φορὰ ποὺ οἱ ἄλλοι «ἑορτάζουν» τὴν 19η τοῦ Μαΐου ἐμένα ματώνει ἡ καρδιά μου…
Κι ἂς μὴ γεννήθηκα Πόντιος.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.