Τόσο ἐκόστιζε ἡ ζωὴ ἑνὸς παλληκαριοῦ ποὺ δὲν εἶχε ἤ δὲν ἤθελε νὰ πληρώσῃ ἕνα εἰσιτήριο.
Κι ἐπεὶ δὴ οἱ καιροὶ ποὺ διανύουμε εἶναι ἰδιαιτέρως πονηροί, θὰ σταθῶ στὸ «δὲν εἶχε» κι ὄχι στὸ «δὲν ἤθελε».
Δὲν θὰ καταπιασθῶ μὲ σχόλια διαφημιστικὰ ποὺ ἀνεβάζουν τὶς πωλήσεις τῶν σκουπιδο«βιβλίων» κάποιων. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅσο κι ἐὰν ἀσχοληθῇς μὲ τὰ κόπρανα, κόπρανα παραμένουν… Ἄσε τελικῶς ποὺ βρωμίζεσαι…
Θὰ ἀσχοληθῶ μὲ μίαν παράμετρο ποὺ δὲν διάβασα κάπου καὶ ποὺ ἴσως θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ σοβαρότερα.
Αὐτὸ τὸ παλληκάρι δὲν ἐπλήρωσε εἰσιτήριο. 1,40 εὐρὼ ἦταν τὸ κόστος. Ἕνα ποσὸ ποὺ ἴσως νὰ μὴν ἔλειπε ἀπὸ τὸ πορτοφόλι του ἐὰν ἠργάζετο ἤ ἐὰν τὰ οἰκονομικὰ δεδομένα τῆς χώρας ἦσαν διαφορετικά.
Ὅμως δὲν εἶναι διαφορετικά. Καὶ γιὰ νὰ πηδήξῃ ἀπὸ τὸ ὄχημα ἀποδεικνύει φιλότιμο, κάτι ποὺ δυστυχῶς ἔχουμε χάσει πρὸ πολλοῦ. Ἀφῆστε δὲ ποὺ Συνέχεια