Ὅταν ἡ αὐτοεκτίμησις εἶναι χαμηλὴ οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νὰ ἀποζημιωθοῦν ἀκολουθῶντας κάποια πρότυπα συμπεριφορᾶς ποὺ θὰ τοὺς δώσουν πλασματικὴ αὐτοεκτίμησι.
Γεμίζουν τὸ κενό ποὺ τοὺς δημιουργεῖ ἡ ἔλλειψις αὐταξίας μὲ σχέσεις ἐξαρτήσεως.
Οἱ σχέσεις ἐξαρτήσεως μποροῦν νὰ εἶναι μὲ ἄλλους ἀνθρώπους, μὲ τὴν δουλειά, μὲ τὸ φαγητό, μὲ τὸ ἀλκοόλ, μὲ τὰ ναρκωτικὰ καὶ μὲ διαφόρους τρόπους συμπεριφορᾶ. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φίλοι
Ὅλα ἐτελέσθησαν…
Καὶ κεῖ ποὺ λὲς καὶ ξαναλὲς τόσα καὶ τόσα διὰ τὸ «μέλλον τῆς Τέχνης», χαζευολογᾶς μιὰν εἰκόνα τοῦ «Κρατῆρος Φρανσουᾶ» καὶ παθαίνεις ἕνα συντηρητισμόν. Συνέχεια
Οἱ δύο ὄχθες τοῦ ποταμοῦ τῆς ζωῆς.
Ἡ μεγαλυτέρα ἀμφιλογία μας δὲν εἶναι ὅτι μποροῦμε νὰ εἴμαστε καλοὶ καὶ κακοί, φῶς καὶ σκοτάδι, ἀγάπη καὶ μῖσος ἀλλὰ τὸ ὅτι μποροῦμε νὰ εἴμαστε σάρκα καὶ πνεῦμα ταὐτόχρονα. Τίποτα μὰ τίποτα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πιὸ γοητευτικὸ ἀπὸ αὐτὸ τὸ διφορούμενο.
Οἱ συνεχεῖς μετατοπίσεις μας ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο στὸ ἄλλο ἐκφράζουν τὶς δύο ὄχθες τοῦ ποταμοῦ τῆς ζωῆς. Συνέχεια
Γιατί «ἀφηνόμεθα» ὅταν δέν μᾶς ζητοῦν κάτι;
Γιατί εἴμαστε πρόθυμοι νά δώσουμε τά πάντα σέ αὐτούς πού δέν μᾶς ζητοῦν κάτι, ἐνῶ δέν θέλουμε νά δώσουμε τό παραμικρό σὲ ἐκείνους πού ἀπαιτοῦν τά πάντα ἀπό ἐμᾶς;
Μήπως τό κάνουμε ἀπό διαστροφή, ἤ ἀπό ἐγωισμό; Συνέχεια
«Ἡ ἀπάντησις τῶν Ζαποροζίων Κοσσάκων».
Καὶ ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἑξακοσιοστῷ ἑβδομηκοστῷ ἕκτῳ, ὁ βδελυρὸς χάνης τῶν ὀσμανῶν Μουχαμέτης ὁ Τέταρτος, τάδε γέγραπται τοῖς γενναίοις Οὐκρανοῖς Κοσσάκοις τῆς Ζαποροζίας: Συνέχεια
Μικροὶ ἤ μεγάλοι συμβιβασμοί.
Ἀνύπανδρος ἡ ἐλεύθερος, μὲ παιδιὰ ἢ χωρὶς παιδιά, κάθε ἡμέρα ὁ κάθε ἕνας κάνει τοὐλάχιστον ἕναν συμβιβασμό.
Ὑπάρχουν μικροὶ συμβιβασμοὶ ἀλλὰ καὶ μεγαλύτεροι.
Ὑποφερτοὶ συμβιβασμοί, ποὺ εἶναι αὐτοὶ τοὺς ὁποίους ἀποδεχόμεθα πλήρως, γιατὶ ὑπάρχει μιὰ γνώσις Συνέχεια