Ὅπως ἡ Πόλις ὁρίζει μὲ τὰ τείχη της τὰ ὅρια, ἐντὸς τῶν ὁποίων ὀφείλουν οἱ πολίτες νὰ ἀναπτυχθοῦν ὡς προσωπικότητες, νὰ ἐκπαιδευθοῦν καταλλήλως, γιὰ νὰ εἶναι ἑτοιμοπόλεμοι, ἀλλὰ καὶ νὰ αὐτοπειθαρχήσουν γιὰ νὰ μποροῦν ἀνᾲ πάσᾳ στιγμῇ νὰ ἐλέγχουν τὰ πάθη τους καὶ τὶς ὁρμές τους, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν παρασύρονται ἀπὸ αὐτὰ καὶ νὰ μὴν ἀποκτηνώνονται, ἔτσι καὶ ὁ Ἄνθρωπος, σὰν ἔνας μικρὸς κόσμος, ὀφείλει νὰ ὁρίζῃ τὸ ποῦ εἶναι τὰ δικά του ὅρια, τῶν ἄλλων, νὰ αὐτοπειθαρχῆ στὰ πιστεύω του καὶ στὶς Ἀξίες του, μὰ κυρίως πάντα νὰ παραμένῃ σὲ ἑτοιμότητα γιὰ νὰ ὑπερασπισθῇ τὸν Ἑαυτόν του καὶ τοὺς συνανθρώπους του. Συνέχεια