Γιὰ νὰ μὴ ξεχνιόμαστε, σᾶς τὸ θυμίζω…

Συνέχεια →

Μιᾶς κι ἐφθάσαμε στὸ πέρας μίας ἰδιαιτέρως σκληρῆς χρονιᾶς, κυρίως ἀπὸ πλευρᾶς πιέσεων, ἀναθεωρήσεων ἀλλὰ καὶ ἀπωλειῶν, ἂς σταθοῦμε λίγες στιγμὲς σήμερα γιὰ νὰ κάνουμε τοὺς …«ἀπολογισμούς» μας. Ὄχι διότι τελικῶς ἔχει καὶ τόση σημασία αὐτὴ εἰδικῶς ἡ ἡμέρα, ἐφ’ ὅσον, οὔτως ἤ ἄλλως, μία ἀκόμη ἡμέρα εἶναι κι αὐτή, ἀλλὰ μᾶλλον διότι μέσα μας μάθαμε νὰ πιστεύουμε πὼς εἶναι κάτι διαφορετικὸ αὐτὴ εἰδικῶς ἡ ἡμέρα.
Συνεπῶς εἶναι μία ἀρίστη ἀφορμὴ (κι ὄχι αἰτία!!!) γιὰ νὰ σταθοῦμε, νὰ θυμηθοῦμε, νὰ ζυγίσουμε, νὰ κρίνουμε, νὰ ἀναθεωρήσουμε καὶ νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν κάτι θὰ μπορούσαμε νὰ ἀλλάξουμε, ἐπὶ τέλους, στὶς ζωές μας. Συνέχεια →

Ἀλλὰ καὶ …ἐλπίς!!! Συνέχεια →

Ὅσο οἱ καθημερινές μας πιέσεις πολλαπλασιάζονται, σὲ ἀτομικὰ καὶ κοινωνικὰ ἐπίπεδα, τόσο ἡ ἀμφιβολία φωλιάζει μέσα μας καὶ τόσο περισσότερο ἀναφύονται κάθε λογῆς φόβοι καὶ ἀνασφάλειες. Λογικῶς καὶ μόνον ὅλα μᾶς ὁδηγοῦν σὲ μίαν ἀχαρτογράφητο ἄβυσσο, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες, ποὺ  διαρκῶς δυσχεραίνουν, κάτι μέσα μας μᾶς ὑπενθυμίζει διαρκῶς πὼς πρέπει νὰ σφίγγουμε τὰ δόντια, νὰ ἐντείνουμε τὶς προσπάθειές μας καὶ νὰ ἐξακολουθήσουμε τὴν πορεία μας. Συνέχεια →

Καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ τοῦ ξεφύγουμε. Ὑπάρχει ὅμως ὀλίγον ἔγκυος; Ἤ μήπως μόνον ἐμεῖς ἐλπίζουμε νά ὑπάρχῃ;

Ὀλίγον εἰλικρινεῖς καὶ ὀλίγον ὑποκριτὲς λοιπόν. Ὀλίγον ἀπὸ ὅλα. Ἐδῶ ἀπόλυτοι κι ἐκεῖ συμβιβαστικοί. Ἐδῶ ἀποφασισμένοι κι ἐκεῖ ὑποχωρητικοί. Ἐδῶ ἀκραῖα ἂρνητὲς κι ἐπαναστάτες κι ἐκεῖ «μπόσικοι» καὶ προσκυνημένοι. «Κουταλιανοί» λοιπόν καταντήσαμε;  Συνέχεια →

Θυμᾶσαι ἐκείνους τοὺς στίχους τοῦ Ἐλύτου γιὰ τὸν Ἥλιο ποὺ «θέλει δουλειὰ πολλὴ γιὰ νὰ γυρίσῃ»… Καὶ διερωτᾶσαι σοβαρά, ἰδίως τέτοιες ἡμέρες, γιὰ τὸ πῶς θὰ μποροῦσε κάτι τέτοιο νὰ συμβῇ…
Τί ἐννοεῖ ὁ ποιητής; Γυρίζει ὁ Ἥλιος ἤ ἁπλῶς, ποιητικῇ ἀδείᾳ, γράφει ἀσυναρτησίες… Συνέχεια →