Ὁ Καθηγητής Βασίλης Φίλιας, πρώην Πρύτανις Παντείου Πανεπιστημίου, γράφει:
Ενας αποτελεσματικός τρόπος – ίσως ο αποτελεσματικότερος – για να αποφύγεις να κριθεί μια επιστημονική εργασία επί της ουσίας, δηλαδή με ποιοτικά κριτήρια, είναι να επιτύχεις να χαρακτηρισθεί ως «προοδευτική προσέγγιση» σαν αντιπαράθεση και κατ’ αντιδιαστολή με τις «λοιπές», που συλλήβδην στιγματίζονται ως «ξεπερασμένες», «πεπαλαιωμένες», ακόμη και αντιδραστικές.
Ὅταν ὅλη ἡ Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια ἀγκομαχοῦσε κάτω ἀπὸ τὴν χιτλερική κατοχή, κάποιοι ὑπέγραφαν σύμφωνα! Κι ὄχι μόνον ὑπέγραφαν σύμφωνα, ἀλλὰ ἀπαιτοῦσαν καὶ τὴν παράδοσι προσώπων. Ὡς τί; Ὡς δικαστές; Ὡς θεοί; Ὡς τί;
Τό σημαντικότερον ὅλων ὅμως εἶναι ἡ εἰκόνα ποὺ ἔχουν κτίσει κάποιοι γιὰ τὴν στάσι τους ἀπέναντι στὶς τότε καταστάσεις. Ἐγνώρισα πάρα πολλοὺς πρώην ἀγωνιστές τοῦ ΕΑΜ ποὺ δὲν ἤθελαν νὰ ἀκούσουν γιὰ τὸ ΚΚΕ. Γιατί ἄρα γε;
Προσωπικῶς, ἔχω πολλὲς φορὲς πεῖ πὼς ἡ ἰδεολογία κάποιου δὲν μὲ ἐνοχλεῖ, ὅσο διάφορη κι ἐὰν εἶναι μὲ τὰ δικά μου πιστεύω. Μὲ ἐνοχλεῖ ὅμως κάθε Συνέχεια
Νὰ ὁμολογήσω κάτι. Δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ ἀποδομήσεις ἡρώων. Διόλου. Οὔτε τοῦ Γλέζου, οὔτε τοῦ Σάντα, οὔτε τοῦ Μπελογιάννη, οὔτε τοῦ Λαμπράκη, οὔτε τοῦ κάθε ὑπαρκτοῦ ἤ μὴ ἀγωνιστοῦ.
Ἀλλὰ κάποτε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες θὰ πρέπῃ νὰ μάθουμε τὶς ἀλήθειες ποὺ μᾶς ἀφοροῦν καὶ νὰ πετάξουμε τὰ ψέματα μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς γέμισαν τὶς ζωές καὶ τὶς συνειδήσεις.
Ἐν ὁλίγοις; Νὰ ξαναγίνουμε Ἕλληνες ἀποζητῶντας μόνον τὴν ἀλήθεια! Μόνον!
Ἡ καλή φίλη Ἑλένη, μοῦ ἔστειλε τὸ παρακάτω κείμενον. Εἶναι μία πραγματική ἀποκάλυψις γιὰ τὸ ποιόν καὶ τὸ εἶδος τῆς «ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας» ποὺ στήθηκε γιὰ νὰ ἀποκοιμίσῃ τὸν Ἑλληνικό λαό.
Πρωτεργᾶτες; Οἱ γνωστοί! Θὰ βασισθῶ στὴν καλή θέλησι καὶ τὴν καλή καρδιά τους. Ὅμως ἡ κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου, γιατί τόσο πολύ κόπτεται γιὰ τὰ δικά μας; Ὡς σύζυγος τοῦ συζύγου της; Ὡς Ἕλληνίς πολίτης; Ἢ ὡς κάτι ἄλλο;
Τὸ σημαντικότερον εἶναι στὸ ποιός ἦταν ὁ Ἰπεκτσί καὶ πῶς ἐννοοῦσε τὴν «ἑλληνοτουρκική φιλία»… Κάτι σὰν ἕνα Αἰγαῖο μισό μισό… Κάτι σὰν συνεκμεταλλεύσεις… Κάτι σὰν ὄξω οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὴν Θράκη…
Δὲν ξέρω ἐὰν ὁ Γουίλιαμ Μάλινσον ἔχει δίκαιο. Λέει πράγματα ἀληθῆ, ποὺ ὅλοι μας γνωρίζουμε, ἀλλά μιλάει καὶ γιὰ ὑποθέσεις ποὺ δὲν γνωρίζουμε. Ἐκτιμοῦμε. Μιλάει γιὰ τὴν Κύπρο, γιὰ τὸ Αἰγαῖο, γιὰ τὴν Τουρκία, τὸ Ἰσραήλ, τὴν Ἀμερική, τὴν Ἀγγλία καὶ τὴν Ῥωσσία. Ἐξωτερικές πολιτικές καὶ σενάρια. Παιχνίδια στὴν πλάτη μας, βάσει τῶν δικῶν τους δεδομένων. Κυβερνήσεις ποὺ ἦταν καὶ παραμένουν ὁλίγιστες κι ἀνίκανες ἤ δειλές. Γιατί νὰ ὑποστηρίξω τὴν μίαν ἢ τὴν ἄλλην λύσι; 
Τὸ ἄρθρον ἐξαιρετικόν! Ἡ παρουσίασις τῆς πραγματικῆς δημοκρατίας, συγκρινομένης μάλιστα μὲ τὰ σημερινά «χάλια τῆς δημοκρατίας» εἶναι ἕνα καλό μάθημα γιὰ ὅσους πραγματικά θέλουν νὰ ἀλλάξῃ κάτι πρὸς τὸ καλλίτερο στὴν ζωή μας καὶ τὴν κοινωνία μας!.Ὑπάρχει ἕνα κενό. Ὅταν ὅλα τὰ παρακάτω δουλεύουν βάσει τῶν ἤδη θεσπισμένων νόμων, ὅλα καλά! Τί μπορεῖ ὅμως νὰ ἀπαντήσῃ κάποιος γιὰ τὴν ὑπόθεσι τοῦ Σωκράτους; Ποιὸς τὸν κατεδίκασε σὲ θάνατο; Αὐτὴ δὲν ἦταν ἡ ἴδια δημοκρατία;
