Ὁ τρόπος ποὺ ἔχουμε «ἐκπαιδευθῇ» προκαταβάλλει  τὸ πῶς θὰ ἀντιδράσουμε σὲ κάθε περίπτωσι.

Ἐὰν τὸ περιβάλλον μας ἦταν συντηρητικό, συντηρητικὰ θὰἀντιδράσουμε.
Ἐὰν ἦταν προοδευτικό, προοδευτικὰ θὰἀντιδράσουμε.
Σὲ κάθε περίπτωσι ἀναπαράγουμε αὐτὰ ποὺἔχουμε διδαχθῇ μέσα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, τὸ σχολεῖο, τὶς μικρὲς ἤ μεγάλες μας κοινωνίες.
Συνέχεια →

Πολλὲς φορές, ἴσως τὶς περισσότερες, οἱ ὀμορφιὲς περνοῦν ἀπὸ ἐμπρός μας ἀλλὰ ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ τὶς παρατηρήσουμε. 
Εἶναι σὰν νὰ ὁδηγοῦμε ἕνα ταχύτατο ὄχημα καὶ νὰ προσέχουμε μόνον τὸν δρόμο. 
Ὅλα τὰ τοπία μᾶς προσπερνοῦν, ἤ τὰ προσπερνοῦμε, δίχως νὰ μποροῦμε νὰ σταθοῦμε κάποιες στιγμὲς καὶ νὰ τὰ παρατηρήσουμε. 
Κάπως ἔτσι εἶναι καὶ ἡ διαβίωσίς μας… Δὲν τὴν παρατηροῦμε…
Κι ἔτσι τὰ ὄμορφα συμβαίνουν γιὰ ἐμᾶς ἀλλὰ δίχως ἐμᾶς….

Συνέχεια →

Εἶναι ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ μὲ ἀνεστάτωσαν…
Βγαλμένα ἀπὸ τὴν καρδιὰ κάποιου, ἡ ὁποία εἶναι γεμάτη Πατρίδα… Γεμάτη Ἑλλάδα…

Ἔχεις δῇ τό φεγγάρι νά σκάῃ στόν Ἐρύμανθο, γράφει…
Το ἔχεις δῇ; Ἐρωτῶ κι ἐγώ… Ὄχι ἐσᾶς… Τὸν Ἑαυτόν μου…
Ναί, εἶχα τὴν τύχη καὶ τὴν τιμή… Ναί, τὸ ἔχω δῇ… Ὅπως τὸ ἔχω δῇ κι ἄλλοῦ… Σὲ ἄλλους τόπους, ποὺ ὅμως ὅλοι γιὰ ἐμέναν εἶναι Πατρίδα…

Συνέχεια →