Ἡ Ἐλισάβετ κι ἐμεῖς…

 Ἡ Ἐλισάβετ, ὡς βασίλισσα τῆς Ἀγγλίας οὐδέποτε ἐπεσκέφθη τὴν Ἑλλάδα, ἂν καὶ ὁ σύζυγός της Φίλιππος ἔφερε τὸν τίτλο τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἑλλάδος.
Στὶς βρεταννικὲς ἐφημερίδες ἀναπτύσσονται διάφορες θεωρίες, μὲ βασικὴ τὴν στάση της στὸ Κυπριακὸ ζήτημα. Συνέχεια

Ἡ δι­πλὴ ἑ­ορ­τή.

Ἡ διπλὴ γιορτή.Δ.Καμ­πού­ρο­γλου

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ γι­όρ­τα­σαν οἱ Χρι­στια­νοὶ τὴν Λαμ­πρή τους καὶ οἱ Τοῦρ­κοι τὸ μπα­ϊ­ρά­μι τους – ἔ­τσι ἔ­τυ­χε.

Ἡ γρῃ­ὰ ἡ κλη­σά­ρισ­σα τῆς Σω­τή­ρας, τὰ με­σά­νυ­κτα τοῦ Με­γά­λου Σαβ­βά­του, ἀ­φοῦ ἔ­κα­μαν οἱ Χρι­στια­νοὶ Ἀ­νά­στα­ση κι’ ἀ­πό­λυ­σεν ἡ ἐκ­κλη­σιά, κλεί­στη­κε στὸ κελ­λί της μέ­σα, δι­πλο­αμ­πά­ρω­σε τὴν πορ­τί­τσα της κ’ ἔ­βα­λε γιὰ κα­λὸ καὶ γιὰ κα­κὸ ἀ­πὸ πί­σω καὶ τὸ φορ­τσέ­ρι της γε­μά­το μ’ ὅ­λο της τὸ νοι­κο­κυ­ριό, για­τὶ τὸ τούρ­κι­κο ξε­φάν­τω­μα μπο­ροῦ­σε νὰ ξε­σπά­σῃ ἀ­πά­νω της.
Συνέχεια

Ἡμέρες τοῦ Ἀκαπούλκο

Όπως θα έχουν διαπιστώσει οι αναγνώστες μου, είμαι άνθρωπος με περιπετειώδη ιδιο­συγκρασία και με έντονη ροπή προς την πολυτελή δίαιτα. Συνεπώς έχω αποθησαυρίσει πολλές ταξι­διωτικές και γαστριμαργικές εμπειρίες. Σε μια επο­χή, λοιπόν, που εδώ στην Ελλάδα «δέναμε τα σκυ­λιά με τα λουκάνικα», προκειμένου να καλλιεργήσω τα ισπανικά μου στη μεξικανική τους εκδοχή, βρέ­θηκα στο Ακαπούλκο.

Μόλις, χάρη στον κινηματογράφο, είχε αποκτή­σει την τρομερή διασημότητα που διατηρεί μέχρι σήμερα.  Η Κοστερά Αλεμάν, η παραλιακή λεωφό­ρος ήταν γεμάτη από τουριστικά και ιδιωτικά αυτο­κίνητα. Σμήνη τουριστών περπατούσαν θορυβωδώς στην προκυμαία, απολαμβάνοντας τα «ταμάλες», κέικ από καλαμπόκι, και τα «όχι ντι βενάδος» έναν περίεργο σπόρο που μοιάζει με μάτι βοδιού και θε­ωρείται πανίσχυρο φυλακτό. Κατά την άποψη ενός γέροντα πωλητή ήταν το πιο αποτελεσματικό θερα­πευτικό για τις αιμορροΐδες! Συνέχεια

Μνῆμες τῆς 1ης Ἀπριλίου 1955…

Μνῆμες τῆς 1ης Ἀπριλίου 1955...1

Κάτι ποὺ ἀποδεικνύει τὰ αἰσθήματα ποὺ διακατεῖχαν τότε ἔντονα τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Κύπρου, ἀπὸ τὰ νηπία μέχρι τοὺς γέροντες, εἶναι καὶ τὸ πιὸ κάτω περιστατικό, ποὺ ἐπίσης τὸ θυμᾶμαι καὶ ποὺ συγκίνησε ἀκόμη κι αὐτὸν τὸν ἐχθρο.

Συνέβη πάλι στὸ χωριό…
Ἕνα ἀγόρι, πολὺ μικρό, ξεφυγε ἀπὸ τὴν προσοχὴ τῆς γιαγιᾶς του.
Τὸ σπίτι τοὺς ἦταν μέσα στὸν κεντρικὸ δρόμο τοῦ χωριοῦ, στάθηκε στὴν μέση τοῦ δρόμου, τὴν ὥρα ποὺ περνοῦσε Ἀγγλικὴ στρατιωτικὴ αὐτοκινητοπομπή, μὲ κίνδυνο νὰ σκοτωθῇ. Φυσικὰ αὐτὸ δὲν εἶχε αἴσθηση τοῦ κινδύνου, σήκωσε τὸ χεράκι του, μὲ τὸν δείκτη τεντωμένο, καὶ φώναζε: Ζήτω ΕΟΚΑ ΣΙΓΓΕΝΗΣ!!!
Δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ ξεχωρίζῃ τὸ ΔΙΓΕΝΗΣ.
Συνέχεια

Ἱστορίες ἀεροδρομίων…

Απίστευτη μου φάνηκε, κατ αρχήν, η πληροφορία που μου έδωσε τηλεφωνικώς, εκείνο το πρωϊνό του Απριλίου 1983, ένας φίλος μου, συνδικαλιστής της Ολυμπιακής Αεροπορίας και ιπτάμενος φροντιστής,  ο Γιώργος.

Στην «πίστα»  του πολιτικού αεροδρομίου της Ολυμπιακής, μου είπε, είναι παρκαρισμένα δώδεκα …πολεμικά Μιράζ από το Ιράκ. Έλα να τα φωτογραφίσεις.

Ενημέρωσα την αρχισυνταξία των ΝΕΩΝ και μαζί με τον φωτορεπόρτερ Άγη Λιόντα, φθάσαμε έξω από το αεροδρόμιο στο Ελληνικό, όπου μας περίμενε ο Γιώργος.
Πώς θα μπούμε μέσα στην πίστα ρε παλαβέ, του είπα.

Συνέχεια

Παλεύοντας νὰ σταθῇ στὰ πόδια της…

Ἡ Ἤπειρος τὸ 1913, παλεύει νὰ σταθῇ στὰ πόδια της.
Οἱ μάχες ποὺ πρὶν λίγο καιρὸ ἔληξαν νικηφόρα γιὰ τὴν ἑλληνικὴ πλευρά, ἔφεραν τὴν πολυπόθητο ἔνωση τῆς Ἠπείρου μὲ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Ἀλλὰ ὁ πόλεμος πάντα ἀφήνει βαθειᾶ σημάδια στὸν λαό. Παλεύοντας νὰ σταθῇ στὰ πόδια της...
Συνέχεια