Ἤθελα νὰ ἤξερα ἕνα πρᾶγμα μωρὲ πανηλίθιοι…
Αὐτό εἶναι τό κατούρημα στό ὁποῖον ἀναφερόταν ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἑλληνικός χρυσός;
Πολὺ ὡραῖο κατούρημα βρέ…
Τὴν ξέχεσες τὴν θάλασσα… Ἄλλην φορὰ νὰ μὴν κυκλοφορῇς μὲ διάῤῥοια.
Ὅσο γιὰ τοὺς κουδουνισμένους… Αὐτοὺς ντέ, μὲ τὴν «ἀνάπτυξί τους»…
Συνέχεια
Αὐτὸ θὰ πῇ εἶμαι μαζύ σου πατριώτη!
Αὐτὸ θὰ πῇ συμπολεμιστής!
Αὐτὸ θὰ πῇ Ἑλλάδα κι Ἕλληνες!
Ἔτσι Ἕλληνες! Ἔτσι! Ὅλοι μαζύ, ἡνωμένοι, ἀνίκητοι!
Ἔτσι!
Συνέχεια
Στις Σκουριές αυτές τις μέρες εμφανίστηκε το Μέλλον. Έκοψε βόλτες μέσα στο χωριό, πόζαρε ανέμελα μπροστά στις κάμερες, χτύπησε επίμονα τις πόρτες των κατοίκων. Όσοι είχαν τα μάτια ανοιχτά το είδαν.
Αυτό που είδαν είναι πως η μάχη στις Σκουριές δεν είναι υπόθεση των κατοίκων της Χαλκιδικής. Δεν είναι μια μάχη ανάμεσα στην ανάπτυξη και το περιβάλλον. Ούτε ανάμεσα στις “δυνάμεις του χθες” και του “αύριο”. Στη Χαλκιδική μάχονται η λογική με το παράλογο.
Τό τὶ ἔγινε στὴν Ἱερισσὸ πάλι, τὸ γνωρίζουν καλλίτερα αὐτοὶ ποὺ τὸ ἔζησαν. Τῆς Ἱερισσοῦ ὅμως ἔγινε…
Παύουμε πλέον νὰ λέμε πὼς ἔγινε κάπου τῆς …Κερατέας. Μάθαμε πὼς ὁ πόλεμος εἶναι παντοῦ, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, σὲ κάθε μας δράσι καὶ σὲ κάθε σημεῖον τῆς Πατρῖδος μας.
Συνεπῶς, κάθε φορὰ ποὺ κάποιο σημεῖον τῆς χώρας ἐπιτυγχάνει νίκη μεγάλη, αὐτὸ δὲν συμβαίνει διότι ἔτσι ἔτυχε, ἀλλὰ διότι μία μεγάλη μερὶς τῶν κατοίκων παραμένει ἡνωμένη κατὰ τῶν κατακτητῶν.
Μία χαρὰ καλοκαιρινὸ τὸ ἔκαναν…
Πρὸ καιροῦ ἔγραφα πὼς γίνεται τῆς Κερατέας στὴν Κερατέα, διότι ὁ παπουτσωμένος γάτος τὸ ἔπαιζε ἀνδράκι χώνοντας ἐμπρὸς ἀπὸ τοὺς κατοίκους τὰ ΜΑΤ, πρὸ κειμένου νὰ προστατεύσῃ …σκουπίδια!
Καὶ τώρα, ἄλλος παπουτσωμένος ὁ τωρινός, τὰ ἴδια κάνει. Ἁπλῶς κρύβεται πίσω ἀπὸ ἄλλο ὄνομα.
Πάλι τῆς τρομοκρατίας συμβαίνει, πάλι τῆς ἀνομίας, πάλι τοῦ κακοῦ τους τοῦ καιροῦ!
Οἱ κάτοικοι τῆς Κερατέας δὲν τὸ ἔβαλαν κάτω. Ἐνίκησαν.
Συνέχεια
Όσα κυάνια, όσα αρσενικά και αν αφήσω στον υδροφόρο ορίζοντα, σε 5-10 χρόνια θα έχουνε φύγει. Η επένδυση στις Σκουριές, δεν μπορεί να εμποδίζεται για αυτά τα πράγματα”
