Και ποιος δεν γνωρίζει την οδό Σταδίου, στο κέντρο της Αθήνας. Ενώνει την Ομόνοια με το Σύνταγμα και σφύζει από ζωή όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Την προτιμούν οι διαδηλωτές ή οι γιάπιδες (τράπεζες και ακτίνα του πάλαι ποτέ χρηματιστηρίου). Την προτιμούν οι βιβλιόφιλοι (στοά βιβλίου και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία). Την προτιμούν όσοι τρελαίνονται για shopping therapy. Όλα μοιάζουν γνωστά και οικεία στην οδό Σταδίου.
Εκείνο που, ίσως, προκαλεί την πρώτη εύλογη απορία είναι Συνέχεια
α) Γιορτάστηκε το 1838 με πρωτοβουλία του Δημάρχου, ενώ η Κυβέρνηση δεν εκπροσωπήθηκε επίσημα.
β) Ο Όθων ήταν αντίθετος να συνδυαστεί η επανάσταση με την εκκλησιαστική γιορτή του Ευαγγελισμού.
γ) Το παλάτι δεν επιθυμούσε έξοδα γιορτές την εποχή που οι Αγωνιστές δεν είχαν να φάνε.
δ) Το “υπερθέαμα”: εκατοντάδες νέοι με δαδιά ή λαδοφάναρα σχημάτισαν το “εν τούτω Νίκα” στο Λυκαβηττό, ενώ οι θεατές παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι.
ε) Λέγεται ότι για την πρώτη γιορτή της 25ης Μαρτίου δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου
(τὸ ἲδιο καὶ τὰ δάκρυα αὐτῶν ποὺ τό παράγουν!)
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Tι είναι το κολτάν (coltan);
Η λέξη κολτάν είναι συντομογραφία των λέξεων Κολόβιο (νυν Νιόβιο)(1) + Ταντάλιο(2). Πρόκειται για ένα πολύ σκληρό μετάλλευμα (μείγμα οξειδίων: Nb2O5 – Ta2O5 ), τήκεται στους 2996ο (διπλάσιας αντοχής από το χάλυβα).
H εξόρυξη του κολτάν γινόταν πριν από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο (Καναδάς, Βραζιλία, Αυστραλία, Κίνα, Ταϊλάνδη, Νότια Αφρική, Αίγυπτος), αλλά η σημασία του έγινε αισθητή, κυρίως, την τελευταία δεκαετία, λόγω της ανάπτυξης της υψηλής τεχνολογίας.
To κολτάν χρησιμοποιείται στην αεροναυπηγική, στα έαρ μπακ, αλλά Συνέχεια
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Με ενοχλεί, δικαιολογημένα, όταν βλέπω στον ορίζοντα τις κεραίες της κινητής τηλεφωνίας. Δεν με ενοχλεί, όμως, καθόλου που κρατώ στα χέρια μου επικίνδυνες χημικές ουσίες που περιέχονται στη συσκευή κινητών τηλεφώνων, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στους υπολογιστές και αλλού. Ίσως, είναι στη φύση μας να αδιαφορούμε για τον κοντινό κίνδυνο και να «νοιαζόμαστε» για το μακρυνό. Είναι πιο εύκολο. Και τα εύκολα μας αρέσουν. Είναι εύκολο να κατηγορήσεις τις εταιρείες, τις πολυεθνικές, το «σύστημα», που απειλούν την υγεία μας και την υγεία των παιδιών μας, ενώ εμείς οι ίδιοι καμαρώνουμε και χαϊδεύουμε, καθημερινά, το καρκινογόνο Κάδμιο, το εξασθενές Χρώμιο, το Ταντάλιο, που υπάρχει στις μπαταρίες των ηλεκτρονικών μας συσκευών. Τα δίνουμε στα χέρια ακόμα και των βρεφών!!!
Το πλαγκτόν είναι μία από τις πιο παρεξηγημένες λέξεις στο λεξιλόγιο μας. Άλλοι θεωρούν ότι είναι ξένη λέξη και γι αυτό δεν την κλίνουν: το πλαγκτόν – του πλαγκτόν (λανθασμένα), ενώ άλλοι στο πλαγκτόν περιλαμβάνουν ακόμα και τα φύκια του βυθού. Ας τα πάρουμε,όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Η ελληνική λέξη το πλαγκτόν (γεν: του πλαγκτού, δίχως πληθυντικό) είναι το ουδέτερο του επιθέτου της αρχαίας ελληνικής λέξης πλαγκτός (< πλάζομαι < πλανώμαι) και σημαίνει “ο περιπλανώμενος”, ο φερόμενος εδώ και εκεί. Μάλιστα, στα Αρχαία Συνέχεια
