Πῶς ἔφθασε τό ἄλογο στήν ἁλυσίδα διατροφῆς τοῦ ἀνθρώπου;
Γιατί ἔφθασε; Ἦταν τυχαῖον ἤ ἦταν προγραμματισμένο…
Νὰ σᾶς πῶ… Τώρα πιά, μετὰ καὶ τὰ ἀγγουράκια Γερμανίας, ἔχω ἀρχίσῃ κι ἐγὼ νὰ πείθομαι…
Συνέχεια
Πῶς ἔφθασε τό ἄλογο στήν ἁλυσίδα διατροφῆς τοῦ ἀνθρώπου;
Γιατί ἔφθασε; Ἦταν τυχαῖον ἤ ἦταν προγραμματισμένο…
Νὰ σᾶς πῶ… Τώρα πιά, μετὰ καὶ τὰ ἀγγουράκια Γερμανίας, ἔχω ἀρχίσῃ κι ἐγὼ νὰ πείθομαι…
Συνέχεια
Η πάσα ήρθε από την ανάρτηση εδώ για την εξαιρετική διατροφική αξία των φύτρων
Θυμήθηκα την ιστορία με τα περίφημα αγγούρια της Ισπανίας και την απίθανη μεθόδευση των Γερμανών να καλύψουν το δικό τους πρόβλημα, με το περίφημο πρόβλημα με την επιδημία του Escherichia coli, που τους προέκυψε τον Μάϊο του 2011.
Ας θυμηθούμε βήμα βήμα, τι έγινε τότε και με πλάγια γράμματα θα κάνουμε και το χιούμορ μας.
Συνέχεια
Κατά καιρούς αποκαλύπτονται από τα μέσα μαζική ενημέρωσης, «έξυπνες» τεχνικές που χρησιμοποιεί η βιομηχανία τροφίμων για να «βελτιώσει» τα περιθώρια κέρδους της, συχνά εις βάρος της ποιότητας των τελικών προϊόντων.
Ανακάλυψα ένα ενδιαφέρον βίντεο, απόσπασμα από τηλεοπτικό ρεπορτάζ αμερικανικού τηλεοπτικού σταθμού, που περιγράφει μια διαδεδομένη τεχνική επεξεργασίας κρεάτων, κατά την οποία, «ρετάλια» κρεάτων ενώνονται μεταξύ τους, για να πωληθούν σαν πολύ ακριβότερα μέρη του ζώου, όπως για παράδειγμα σαν μοσχαρίσια φιλέτα.H τρανσγλουταμινάση είναι ένα ένζυμο που στους τεχνολόγους τροφίμων είναι γνωστή σαν «κόλλα κρέατος» και παράγεται από την καλλιέργεια βακτηριδίων ή από το αίμα αγελάδων και χοίρων. Όπως θα δείτε και στο βίντεο, είναι εύκολο -με την χρήση του ενζύμου- υπολείμματα κρεάτων να μετατραπούν σε ενιαία μάζα κρέατος.
Ἐλᾶτε, κοπιᾶστε… Ἐλπίζω νὰ σᾶς ἔχῃ ἀνοίξῃ ἡ ὄρεξις γιὰ καλά, διότι σκοπεύω νὰ σᾶς τὴν …κόψω!!!
Ἕνα ἐνδιαφέρον καὶ ταὐτοχρόνως ἁπλούστατον «πείραμα» ποὺ ἔκανε ἡ Karen Hanrahan, ἀπέδειξε σὲ ὅλους μας, τὸ πόσο …πλαστικὰ εἶναι τὰ τρόφιμα ποὺ σερβίρονται στὰ ταχυφαγεῖα.
Ἀπὸ μίαν σκοπιὰ τὸ γνωρίζαμε. Ἀλλὰ οὐσιαστικῶς τὸ νὰ μὴν ἀπέχουμε ἀπὸ τέτοιου εἴδους τροφή, μᾶς καθιστᾷ συνεργοὺς στὴν διατήρησί τους. Διότι ἐὰν αὐτὰ δὲν ἔχουν πελάτες, τότε πῶς θά συντηρηθοῦν;
Μοῦ ἔχει συμβεῖ πολλὲς φορὲς νὰ συζητήσω κάπου γιὰ τοὺς ἀεροψεκασμοὺς καὶ νὰ ἀντιμετωπίσω τὴν ἀπόλυτο εἰρωνία. Ἀκόμη κι ἀπὸ σχετικούς, δῆλα δὴ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν κάποιαν ἐπαγγελματικὴ σχέσι μὲ τὴν ἀεροπλοΐα, ἔχω καταλήξει νὰ μὲ εἰρωνεύονται μὲ ὗφος δέκα καρδιναλίων. Καὶ εἰλικρινῶς, δὲν ἔχω ἀνάγκη ἐπιβεβαιώσεως. Ἔχω ἀνάγκη κοινῆς στάσεως τῶν κοινωνιῶν μας, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς σταματήσουμε.