Ὁ Νίκος, φίλος παιδιόθεν, κάποτε ἔλαβε τὸ πτυχίον τῆς ἰατρικῆς. Τὸ πρῶτο ἐρώτημα ποὺ τοῦ ἔθεσα ἦταν ἐὰν ἦταν χειρουργὸς ἤ χειροῦργος. Μὲ ἐκύτταζε σὰν ἠλίθιος!!!
Δὲν χρειαζόταν νὰ ἀπανήσῃ! Εἶχα καταλάβῃ! χειρουργός ἦταν…
Χρόνια ἀργότερα τὸ ἐπεβεβαίωσε… Δυστυχῶς μὲ δυσάρεστα ἀποτελέσματα γιὰ κάποιους.
Μας μένει μόνο στη ζωή μια γλώσσα μια πατρίδα
Η μόνη μας παρηγοριά και η στερνή ελπίδα
(Ν. Γκάτσος)
«Τι αφασικό μαλάκιο»» είναι τούτο πάλι, θα ξεφώνιζε ο Κώστας Ζουράρις. Και θα λέγαμε: ο τρελός… Γιατί ή θα το ειπείς μέσα στο όλο κλίμα της γλώσσας αγγλικά ή στα ελληνικά. Και γιατί πάλι τι σημαίνει αυτό; Άγγλος γεωπόνος είσαι; Αλλιώς κάνεις Καραγκιόζη με την ελιά και τα πρότζεκτ.
«Το πρότζεκτ της ελιάς» λοιπόν ήταν η άσκηση. Να κάνουν, το πρότζεκτ της ελιάς. Και το παιδί μ΄ άφηκε άγαλμα. Με μαρμάρωσε. Το πρότζεκτ της ελιάς ήθελε η δασκάλα του και με «κούφανε».
Τι λες παιδάκι μου; Μην έκανες, καμάρι μου, λάθος;
Και στο τετράδιο το είχε γραμμένο έτσι ακριβώς… Μοναχούλι του. Ένα-ένα τα γραμματάκια στρογγυλά και καθαρά. Αντιγραφή από τον πίνακα, όπως είπε, που τό ΄γραψε η δασκάλα τους. Και μ΄ αγγλικά γράμματα.
Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα. Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», νομοθέτες θα τους λέγαμε σήμερα, με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου. Εάν πάμε δε στις Επιστήμες, τα παραδείγματα είναι ατελείωτα και άκρως διαφωτιστικά, αλλά και διδακτικά για τις επόμενες γενεές.
Το “Ν” συντονίζει τον εγκέφαλο.
Σχετικά πρόσφατα (1996), στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:
«Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα ».
(Εκτός αυτού στο Χάρβαρτ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση…).
Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Νι»; Γιατί θέλομε να φτωχύνομε τον εγκέφαλο των επομένων γενεών στην χώρα μας; Ως μάχιμος Εκπαιδευτικός και συγγραφέας επιστημονικού συγγράμματος (ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η Έκδοση σήμερα), νομιμοποιούμαι να ερωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος: Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.
Όμως αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό » (!), αντί το εμβαδόν !! (Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ», δηλ. εκεί Συνέχεια
Τά νεοταξικά ἀποβράσματα τῶν δοσιλογικῶν Ἑλληνικῶν «κυβερνήσεων» θά μᾶς ὑποχρεώνουν νά ἀγαποῦμε τήν πατρίδα μας μέ τόν τρόπο πού θέλουν αὐτοί. Ξέρετε. Πρώτα ἡ Εὐρώπη (ἤ ἡ Ἀμερική, ποιός ξέρει τί ἔχουν κατά νοῦ…..) καί μετά ἡ Ἑλλάδα. Δέν πρέπει νά ὑπάρχῃ στήν Ἑλληνική ἐπικράτεια Ἕλλην πολίτης πού νά βάζει τήν πατρίδα καί τό ἔθνος πάνω ἀπό τό εὐρωπαϊκό χαμαιτυπείο. Ἀλλοιῶς; Θά θεωρούμεθα ἄρρωστοι.
Ἐπίσης, ὁ ἐθνικισμός εἶναι μεγάάάάάάλη ἁμαρτία κατά τούς κωλογλείφτες τῆς….Εὐρώπης καί ὄχι μόνο.
Ἀργεῖ πολύ ὁ πάτος;
Στο «Τετράδιο Εργασιών» του εγχειριδίου της Νεοελληνικής Γλώσσας της Β’ Γυμνασίου και συγκεκριμένα στις σελίδες 37 και 38, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «Η νοσηρή αγάπη προς την πατρίδα, η προγονολατρεία, ο εθνικισμός, η ξενοφοβία και η εθνική αλαζονεία δεν έχουν θέση στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, γιατί συγκρούονται με την βαθύτερη ουσία του ελληνισμού και υπονομεύουν την πρόοδο της πατρίδας μας».
Διαβάστε ολόκληρη την ερώτηση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Χρήστου Παππά για το “νεοταξικό ανθολόγιο” που περιέχεται-επιβάλλεται στους μαθητές των Ελληνικών σχολείων…
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΘΕΜΑ: «Ανθελληνικού χαρακτήρα σχολικά συγγράμματα»
Σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Κατόπιν τούτου προκύπτει η σαφής υποχρέωση του Κράτους να προσαρμόζει την σχολική ύλη στις ανωτέρω απαιτήσεις του συντακτικού νομοθέτη. Δυστυχώς, η ελληνική πολιτεία φέρεται να αδιαφορεί για τις υποχρεώσεις της αυτές, όπως αρκετά παραδείγματα αποδεικνύουν.
Στο «Τετράδιο Εργασιών» του εγχειριδίου της Νεοελληνικής Γλώσσας της Β’ Γυμνασίου και συγκεκριμένα στις σελίδες 37 και 38, Συνέχεια
Στην αρχαιότητα η ελληνική γραφή ήταν κεφαλαιογράμματη ΚΑΙΜΑΛΙΣΤΑΧΩΡΙΣΚΕΝΑ μεταξύ των λέξεων. Πρώτος ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος πρότεινε την πεζή γραφή στην οποία εισήγαγε κάποια σύμβολα, τη δασεία, την ψιλή, την περισπωμένη, την οξεία και τη βαρεία, προκειμένου να μπορούν να αναγνωσθούν
με πιστότητα έμμετρα κείμενα όπως τα έπη τού Ομήρου, αφού ο μουσικός τονισμός των λέξεων είχε αντικατασταθεί από το δυναμικό που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα. Για περίπου δύο αιώνες, η νέα γραφή δεν εντοπίζεται σε Συνέχεια
Τό ξέρουμε ἄρα γέ; Ἤ ὄχι;
Ἑλληνικὰ πάντως δὲν τὸ ξέρουμε!
Καὶ δυστυχῶς, ἄν καὶ ἡ γλῶσσα μας εἶναι μητέρα γλωσσῶν, ἐπιμένουμε νὰ χρησιμοποιοῦμε κακῶς διετυπωμένα ἀντιδάνεια.
Αὐτό ξέρετε τί καταδεικνύει;
Συνέχεια
