Γιατί διαφωνῶ μὲ τὸν Βάρναλη; Τὸν ὁποῖον ὅμως λατρεύω ὡς ποιητή…
Οἱ Μοιραῖοι, τοῦ Κώστα Βάρναλη:
Μὲς τὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές,
ἀπάνω στρίγγλιζε ἡ λατέρνα,
κι ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές.
Ἐψὲς σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,
νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια….
Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάΐ στὸν ἄλλον
καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς.
Ὢ πόσο βάσανο μεγᾶλο,
τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆ!
ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται,
ἄσπρην ἡμέρα δὲν θυμιέται.
Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζια
Κατακαημένο Ἀϊβαλὶ καὶ παινεμένο Ἀϊδίνι
Χαροκαμένο Ἐσκὴ Σεχήρ, ἀρχοντοπούλα Σμύρνη
Μαρμαρωμένε βασιλιά, τὶ ὄνειρο, τὶ παγανιὰ
Ὁ τάφος σου ἄδειος καὶ σὲ μιὰ γωνιά. Συνέχεια
Σήμερα 3η Σεπτέμβρη…
Δυο λόγια για το Σύνταγμα, ευκαιρίας δοθείσης…
Το Σύνταγμα στην πραγματικότητα, εκτός από την συμφωνία επί των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων των Πολιτών ενός κράτους, αποτελεί και το Κοινωνικό Συμβόλαιο ανάμεσα στον Λαό και τους εντεταλμένους εκπροσώπους του, όσον αφορά στην άσκηση της διακυβέρνησης και κρατικής διαχείρισης από τους δεύτερους για λογαριασμό των πρώτων…
Η παραβίαση των θεμελιωδών άρθρων του Συντάγματος από οποιοδήποτε από τα δύο συμβαλλόμενα μέρη, επιφέρει Συνέχεια
