Ὁ Τάκης Μόσχος εἶναι ἠθοποιὸς καί, μάλιστα, βάσει τῶν γενικῶν παραδοχῶν, καλὸς ἠθοποιός. Προσωπικῶς ἀρκετὲς φορὲς ἔτυχε νὰ τὸν παρακολουθήσω, ἀλλὰ ἔως ἐκεῖ. Διότι ὁ (κάθε) Μόσχος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι γιὰ ἐμέναν ὅ,τι εἶναι ὁ κάθε Μῆτσος, ἡ κάθε Μαρία καὶ τὸ κάθε ἀνθρώπινο ὄν (κι ὄχι μόνον) σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη καὶ οὐδὲν περισσότερο. Στὴν πραγματικότητα γιὰ ἐμέναν ὁ κάθε μόσχος εἶναι ἕνα ἔμβιο ὄν, ποὺ ἀληθῶς -κι ὄχι ψευδῶς ἢ βάσει ἐλεημοσύνης- δικαιοῦται -ἤ ὄχι- νὰ ἐπιβιώνῃ, ἐπεὶ δὴ τὸ κερδίζει κάθε στιγμή. Οὐδέποτε ἐπεὶ δὴ τοῦ …ἔτυχε.
