Πίσω ἀπὸ τὶς …μυρσίνες κρύβεται ὁ σοσιαλισμὸς

Πέραν ἀπὸ τὸ θέμα μὲ τὴν σύνταξη αὐτὸ ποὺ περνᾶ ἀπαρατήρητο εἶναι τὸ ποιὸς «νομοθέτησε» αὐτὴν τὴν σύνταξη.

Εἶναι ὁ γνωστὸς σοσιαλιστικός, σοσιαλιμπερὰλ τρόπος, ποὺ χρησιμοποιεῖται σὲ ὅλον τὸν κόσμο μὲ σκοπὸ νὰ ρυμουλκοῦν τὶς κοινωνίες στὰ νάματα τῆς κλίκας τῶν φιλελεδομαρξιστῶν. Συνέχεια

Χρωστᾶμε κάπου καί τί;

Τὸ παιχνιδάκι παίζεται μὲ τοὺς ἰδίους ὅρους παγκοσμίως. 
Ἁπλῶς, ἐδῶ, εἴμαστε μικρὴ (καὶ παλαιὰ) κοινωνία καὶ τοὺς ξέρουμε καλλίτερα, ἐνᾦ τοὺς καταλαβαίνουμε εὐκολότερα.

Αὐτὸ ποὺ λέμε, «καλλιτεχνικὸς κόσμος» διαπλέκεται μὲ τὸν «δημοσιογραφικὸ κόσμο» καὶ ἀντάμα ἀγκαλιασμένοι προωθοῦν τὸ ἀριστερογενὲς ἀφήγημα. Συνέχεια

Δημοσιοποιημένα ἐγκλήματα ὑποδεικνύουν τὸ …τέλος!!! (β)

Ἔγραφα τὶς πρὸ ἄλλες γιὰ τὰ δημοσιοποιημένα ἐγκλήματα ποὺ καταδεικνύουν πὼς πλέον ἀδυνατεῖ αὐτὴ ἡ συμμορία νὰ «μαζέψῃ» τὰ ὅσα ἀπὸ τὰ ἐγκλήματά της δημοσιοποιῶνται. Κι ἀδυνατεῖ νὰ τὰ «μαζέψῃ» καί, κατ’ ἐπέκτασιν, νὰ τὰ κουκουλώσῃ καὶ νὰ τὰ καλύψῃ, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, τὸ τέλος της ἔφθασε, ὅσο κι ἐὰν πολεμᾷ γιὰ νὰ μᾶς πείσῃ περὶ τοῦ ἀντιθέτου…

Δημοσιοποιημένα ἐγκλήματα ὑποδεικνύουν τὸ …τέλος!!!

Καὶ εἶναι πολλὰ τὰ ἐγκλήματά της…
Καί, ὄχι… Δὲν γνωρίζουμε ὅλα τὰ ἐγκλήματά της…
Ὅμως πλέον ἀδυνατεῖ νὰ τὰ ἀποκρύψῃ, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ …ἐξαφανίσῃ. Ἔνα θάβει, ἑκατὸν ἕνα ἔρχονται στὸ φῶς…
Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἀδυναμία αὐτῆς τῆς συμμορίας πλέον στὸ νὰ καλύψῃ τὰ ἴχνη της ἀποδεικνύει πὼς τὸ τέλος της εἶναι πλησιέστερα ἀπὸ ὄσο φανταζόμεθα…

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα, ποὺ ἐπιβεβαιώνει τοὺς ἰσχυρισμούς μου, εἶναι ἡ παραίτησις λοΐζου. Συνέχεια

Ἰδιαίτερες …ἀνταμοιβὲς «καλῶν πράξεων»!!!

Οἱ καλὲς πράξεις ἀνταμείβονται, ἇμα ὑπάρχῃ «ἠθικὸ πλεονέκτημα»…

Συνέχεια

Γιατί ταΐζουμε «Μόσχους»;

Ὁ Τάκης Μόσχος εἶναι ἠθοποιὸς καί, μάλιστα, βάσει τῶν γενικῶν παραδοχῶν, καλὸς ἠθοποιός. Προσωπικῶς ἀρκετὲς φορὲς ἔτυχε νὰ τὸν παρακολουθήσω, ἀλλὰ ἔως ἐκεῖ. Διότι ὁ (κάθε) Μόσχος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι γιὰ ἐμέναν ὅ,τι εἶναι ὁ κάθε Μῆτσος, ἡ κάθε Μαρία καὶ τὸ κάθε ἀνθρώπινο ὄν (κι ὄχι μόνον) σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη καὶ οὐδὲν περισσότερο. Στὴν πραγματικότητα γιὰ ἐμέναν ὁ κάθε μόσχος εἶναι ἕνα ἔμβιο ὄν, ποὺ ἀληθῶς -κι ὄχι ψευδῶς ἢ βάσει ἐλεημοσύνης- δικαιοῦται -ἤ ὄχι- νὰ ἐπιβιώνῃ, ἐπεὶ δὴ τὸ κερδίζει κάθε στιγμή. Οὐδέποτε ἐπεὶ δὴ τοῦ …ἔτυχε. 

Συνέχεια