Δὲν ὑπάρχουν μυστήρια…

Τελικῶς ὅλα ἐξηγῶνται. Δὲν ὑπάρχουν μυστήρια.
Σὲ «προηγμένη καὶ ἰδεολογικῶς ἀπηλευθερωμένη» χώρα τῆς Δύσεως, ὅπου ὅλα τὰ προβλήματα ἔχουν λυθεῖ καὶ τὸ μόνο κυρίαρχο ζήτημα εἶναι ὁ φυλετικὸς αὐτοπροσδιορισμός, κάποια γυναῖκα ἔκανε νομικὲς ἐνέργειες γιὰ νὰ καταχωρηθῇ ὡς ἄνδρας.
Ἡ γυναῖκα… συγγνώμη, ὁ ἄνδρας, ἦταν ἔγκυος κι ἐγέννησε.
Ἄμεσα ξεκίνησε τὶς ἐνέργειες ὥστὲ νὰ καταχωρηθῇ ὡς …πατέρας τοῦ μωροῦ…
Συνέχεια

Ξεκίνησε (νά ἐκδηλώνεται) ἕνας ἀόρατος πόλεμος;

Μὲ ἀφορμὴ τὸ πρόσφατο (ποὺ δὲν τὸ λὲς κι ἀτύχημα, γιὰ πολλοὺς λόγους, ποὺ μέρος τους θὰ παρουσιασθοῦν παρακάτω) περιστατικὸ τῶν Παρισίων, στὴν «Παναγία τῶν Παρισίων», ἀρχίζουμε πλέον νὰ ἀντιλαμβανόμεθα, κάπως, πὼς ἄλλα εἶναι αὐτὰ ποὺ φαίνονται κι ἄλλα αὐτὰ ποὺ εἶναι.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ τὸ Πάσχα τῶν Καθολικῶν εἶναι αὐτὴν τὴν Κυριακή…
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ τὸ ἐν λόγῳ (οὐδόλως τυχαῖον) περιστατικὸν συνέβη σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα, θρησκευτικὰ σαφῶς, σύμβολα τῆς γηραιᾶς (καὶ βαλλομένης πανταχόθεν) Εὐρώπης…
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ οἱ ἡμέρες ποὺ διαβιοῦμε εἶναι ἡμέρες μεγάλων ἀνατροπῶν καὶ ἀλλαγῶν…
….ἂς ἔχουμε τὸν νοῦ μας, διότι τυχαιότητες, συμπτώσεις καὶ ἀτυχήματα δὲν συμβαίνουν δίχως κανονικὸ καὶ ὑπερβολικὰ λεπτομερὴ προγραμματισμό.
Κι ὄχι μόνον…
Συνέχεια

Δημοσιοποιημένα ἐγκλήματα ὑποδεικνύουν τὸ …τέλος!!! (β)

Ἔγραφα τὶς πρὸ ἄλλες γιὰ τὰ δημοσιοποιημένα ἐγκλήματα ποὺ καταδεικνύουν πὼς πλέον ἀδυνατεῖ αὐτὴ ἡ συμμορία νὰ «μαζέψῃ» τὰ ὅσα ἀπὸ τὰ ἐγκλήματά της δημοσιοποιῶνται. Κι ἀδυνατεῖ νὰ τὰ «μαζέψῃ» καί, κατ’ ἐπέκτασιν, νὰ τὰ κουκουλώσῃ καὶ νὰ τὰ καλύψῃ, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, τὸ τέλος της ἔφθασε, ὅσο κι ἐὰν πολεμᾷ γιὰ νὰ μᾶς πείσῃ περὶ τοῦ ἀντιθέτου…

Δημοσιοποιημένα ἐγκλήματα ὑποδεικνύουν τὸ …τέλος!!!

Καὶ εἶναι πολλὰ τὰ ἐγκλήματά της…
Καί, ὄχι… Δὲν γνωρίζουμε ὅλα τὰ ἐγκλήματά της…
Ὅμως πλέον ἀδυνατεῖ νὰ τὰ ἀποκρύψῃ, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ …ἐξαφανίσῃ. Ἔνα θάβει, ἑκατὸν ἕνα ἔρχονται στὸ φῶς…
Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἀδυναμία αὐτῆς τῆς συμμορίας πλέον στὸ νὰ καλύψῃ τὰ ἴχνη της ἀποδεικνύει πὼς τὸ τέλος της εἶναι πλησιέστερα ἀπὸ ὄσο φανταζόμεθα…

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα, ποὺ ἐπιβεβαιώνει τοὺς ἰσχυρισμούς μου, εἶναι ἡ παραίτησις λοΐζου. Συνέχεια

Χρέος μας τό …«χρέος» ἤ ἡ Ἐλευθερία;

Κάποιαν στιγμή, τὸ 2010, μετὰ τὴν ὑπαγωγή μας στοὺς «μηχανισμοὺς στηρίξεως» (βλέπε καὶ κεκαλυμμένους μηχανισμοὺς ἐπισήμου ἐλέγχου ἤ, ἄλλως, μνημόνια) ξεκίνησε ἕνας ὀρυμαγδὸς δηλώσεων, «ἀντιδράσεων» καὶ κάθε μορφῆς προπαγανδιστικῶν ἐνεργειῶν (κινημάτων), γιὰ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ αὐτὴν τὴν νέα, ἀπολύτως μεθοδευμένη, μορφὴ σκλαβιᾶς. Ἐκεῖ ἦταν, ποὺ μὲ πρόσχημα τὴν ἀπαλλαγή μας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς μηχανισμούς, ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἔβλεπαν (καὶ βλέπουν) ἤ ἤθελαν νὰ βλέπουν (γιὰ τοὺς προσωπικούς τους λόγους, ποὺ δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως γιὰ τὸ καλό μας), τὸ ἐν λόγῳ πρόβλημα ἐπιδερμικῶς, ἑστίαζαν (κι ἑστιάζουν) μόνον στὴν μερικὴ πλαστότητα τοῦ «χρέους» καὶ  οὐδέποτε στὴν ὁλικὴ πλαστότητα τοῦ κράτους ἤ στὴν ὁλικὴ πλαστότητα τῶν νόμων ποὺ τὸ δομοῦν καὶ τὸ ὑποστηρίζουν καὶ τὸ κάνουν νὰ φαίνεται ὡς κάτι ποὺ ὀφείλουμε νὰ ὑπερασπισθοῦμε. Ὅλοι αὐτοί, φανεροὶ καὶ κρυφοί, δουλεύουν μόνον γιὰ νὰ καλύψουν τὴν ἔμμεσο νομιμοποίησιν τοῦ τόκου, ποὺ οὐδὲ ἕνα Σύνταγμα παγκοσμίως ἀναφέρει. Ὅλοι αὐτοί, ποὺ ἀναφέρονται ἐπιλεκτικῶς καὶ μόνον στὴν ἀνάγκη (ἢ μή) ὑπάρξεως τῶν μνημονίων, ὑπερασπίζονται στὴν πραγματικότητα τοὺς τοκογλύφους καὶ τοὺς μηχανισμούς τους. Ὅλοι αὐτοί, ποὺ μᾶς ὑποδεικνύουν τὸ «χρέος» ὡς πρόβλημα, ἀρνοῦνται νὰ ἐμβαθύνουν καὶ  νὰ ἀναλύσουν τὴν πραγματικὴ μορφὴ τοῦ ἐν λόγῳ μηχανισμοῦ, εἴτε διότι ἀρέσκονται σὲ ὁπαδοὺς καὶ χειροκροτητές, εἴτε διότι εἶναι ἐντεταλμένοι πράκτορες. Συνέχεια

Ξε-θάβοντας ἕνα μῖσος ποὺ «κουκουλώνεται» ἐδῶ κι αἰῶνες…

Κρίνοντας ἀπὸ τὰ ἐπεισόδια ποὺ συμβαίνουν αὐτὴν τὴν περίοδο στὴν Τουρκία, μποροῦμε νὰ ἐξαγάγουμε πολλὰ συμπεράσματα γιὰ τὸ ποιὸν οἱ λαοὶ (καὶ εἰδικῶς σήμερα οἱ Τοῦρκοι) θεωροῦν ὡς ὑπεύθυνο γιὰ τὰ δεινά τους.

Τὸ παραπάνω ἄρθρον θεωρεῖ ὡς ἐγκέφαλον τῆς ἐπιθέσεως τὸν Ἐρντογὰν (τὶ πρωτότυπον!!!) καὶ ἀναφέρεται σὲ μερικὲς ἀκόμη ἐπιθέσεις ποὺ ἐδέχθη ἡ κεντρικὴ συναγωγὴ τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὶς τελευταῖες δεκαετίες.
Συνέχεια

Γκρεμίζουμε ὅμως ἀκόμη …«τείχη» (πάντα προγραμματισμένα!!!)

Τὴν ἴδια ἡμέρα, ποὺ οἱ Γάλλοι γκρεμίζουν τὴν Βαστίλη τὸ 1789,
στὴν Ἑλλάδα τοῦ 2017: Συνέχεια