Συνεχίζουν οἱ πολιτικοί, σὲ κάθε θέμα, νὰ κάνουν τὸ μόνον ποὺ γνωρίζουν νὰ κάνουν καλά: νὰ συῤῥικνώνουν τὸν λόγο στὸ ἐπίπεδον τῆς φθηνῆς, ὁπαδικῆς ἀτάκας.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μαθιόπουλος Χαράλαμπος
Λευκός, ἑτερόφυλος καί καπνιστής;
Καλά, τὸ βλέπω, ἔρχεται.
Σὲ λίγον καιρὸ λευκός, ἑτερόφυλος καὶ καπνιστὴς δὲν θὰ τολμᾶς νὰ βγῇς ἀπὸ τὴν πόρτα σου, μὴ τὸ μάθῃ ἡ γειτονιά.
Θλιβεροὶ ἀποχαιρετισμοὶ
Ἀργὰ τὸ βράδυ, συνήθιζε νὰ μοῦ πετᾷ κουκούτσια στὸ κεφάλι, ἀπὸ ἕναν προῦνο ἐπάνω ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ καθόμουν. Τὸ πρωί, ἂν δὲν μὲ εἶχε ἐπιτύχει τὴν προηγουμένη, ἐφρόντιζε νὰ ῥίξῃ μισομασσημένα δαμάσκηνα στὴν καρέκλα μου, σὲ αὐτὴν καὶ μόνο, ὥστε νὰ τὰ εὑρίσκω καὶ νὰ γνωρίζω τὰ ἀληθινά του αἰσθήματα.
Ἡ ἀντιπαλότητα ἐξεκίνησε στὶς ἀρχὲς τοῦ καλοκαιριοῦ. Τὰ βράδυα, ὁ Τζέρι τῶν ἀγρῶν ἀπελάμβανε τὴν ἀγαπημένη του διαδρομή -πεζούλα, πικροδάφνη, μουρυά, προῦνος, αὐλή. Ὥσπου, μιὰν ἡμέρα ἦλθαν στὸ λαγκάδι παρείσακτοι, ἕνας σκύλος καὶ ἕνας ἄνθρωπος. Τὸ πρόβλημα δὲν ἦταν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἡ Βροχή, τὸ καλόκαρδο θηλυκὸ τσοπανόσκυλο. Ἡ Βροχὴ διεφώνησε μὲ τὸ ἡμερήσιο πρόγραμμα τοῦ Τζέρι.
Θά ζητηθῇ κάποτε κάποια Συγγνώμη;
Θὰ ἤθελα μίαν φορὰ στὴν ζωή μου -μίαν μόνον- νὰ ἔχω ἀκούσει Ἕλληνα πολιτικὸ νὰ ζητᾷ Συγγνώμη.
Χωρὶς ἀντιθετικὸ σύνδεσμο (μά, παρά, ἀλλά, ὅμως, ὡστόσο, ἐνᾦ, ἂν καί, μολονότι, μόνον) ἢ ὅ,τι ἄλλο μετά, ποὺ ἐξηγεῖ, ἀθῳώνει, μοιράζεται, ἀποποιεῖται ἢ καθιστᾶ συλλογικὴ τὴν εὐθύνη (ὅλοι μαζὺ τὰ φάγαμε, ὅλοι μαζὺ τὰ κάψαμε).
Χορταίνοντας μὲ τὴν ὀμορφιὰ τῆς …τυχαιότητος!!!
Το όμορφο έργο του Τυχαίου, δίπλα στο μονοπάτι. Συνέχεια
Θά μπορούσαμε νά διαβάσουμε τίς σκέψεις ἀπό μίαν ματιά;
Μποροῦμε, ἀναρωτῶνται, νά διαβάσουμε τήν σκέψι καί τά συναισθήματα (καί, πρωτίστως, τὸν χαρακτῆρα, θὰ συνεπλήρωνε κάποιος) τοῦ ἄλλου μέσα ἀπό τά μάτια του;
Πρόόσφατος ἔρευνα ἐπιστημόνων τοῦ Cambridge ἠσχολήθη μὲ τὸ θέμα.
