Δὲν εἶναι τόσο σπάνιο πλέον νὰ συναντοῦμε ὅλο καὶ συχνότερα ἀνθρώπους ποὺ χώνονται μέσα στὰ σκουπίδια γιὰ νὰ βροῦν κάτι. Εἶτε τροφή, εἶτε κάποιος ῥοῦχο εἶτε ἀκόμη καὶ κάτι ἁπλῶς χρήσιμο.
Μία κατάστασις ποὺ ἐξαπλώνεται καὶ ἀναφέρεται πλέον σὲ ὅλο καὶ περισσοτέρους συνανθρώπους μας.
Πῶς ἀλλάζει;
Ξέρουμε… Ἀλλὰ πρὸς ὤρας συμπονοῦμε, συμπάσχουμε καὶ σαφῶς φροντίζουμε ὅπου κι ὅπως μποροῦμε.
Υ.Γ. Εἰλικρινῶς, θλίβομαι καὶ πονῶ ἀφάνταστα γιὰ ὅλους μας. Οἱ μεγαλύτεροι ὅμως δὲν ἔχουν πλέον τὶς εὐκαιρῖες νὰ ἀλλάξουν κάτι. Οἱ περισσότεροι εἶναι ἀνύμποροι κι ἀδύναμοι. Γιὰ αὐτούς, εἶμαι τόσο πολὺ θυμωμένη. Τὰ παιδιά, οἱ νέοι, ἐμεῖς θὰ παλέψουμε. Ἀλλά τί μπορεῖ νά κάνῃ μία γυναίκα 90 ἐτῶν; Πόσο θὰ ἀντέξῃ; Καί γιατί πρέπει νὰ τὸ περνᾶ αὐτό;