Ὁ μυστικὸς κώδιξ τοῦ Πλάτωνος ἀποκαλύπτεται.

Κι ὅταν ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ἀναζητοῦμε τρόπους γιὰ νὰ μάθουν τὰ παιδιά μας στοιχειωδῶς ἰστορία, σὲ κάποιες  ἄλλες γωνιές τοῦ πλανήτου κάποιοι κτίζουν νέες πνευματικὲς πολιτείες. Ἀναδομοῦν τὴν ἀνθρώπινη σκέψι… Καὶ προχωροῦν ἔνα βῆμα ἐμπρός…

Ἐμεῖς ἐδῶ…. Κολλημένοι…. Ἀναμένοντας νὰ λύσουμε τὰ οἰκονομικά μας, τὰ ἐθνικά μας, τὰ ὑπαρξιακά μας… Καὶ βλέπουμε…

Μήπως ἀργήσαμε ὅμως;

Φιλονόη.

Συνέχεια

Θήρα: ἡ μεγαλυτέρα ἔκρηξις ἡφαιστείου.

Μία πολύ ἐνδιαφέρουσα παρουσίασις γιὰ πολλὰ  νέα στοιχεῖα ποὺ ἀλλάζουν τὶς γνώσεις μας γύρω ἀπὸ  τὴν  μεγάλη ἔκρηξι.

Ὅπως ἐπίσης προστίθενται νέα δεδομένα στοὺς ἐρευνητές τοῦ μέλλοντος. Τὸ πλέον ἐνδιαφέρον παραμένουν οἱ ἀπεικονίσεις. 

Φιλονόη.

ΘΗΡΑ 1613 π.Χ.: Η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου που γνώρισε η Συνέχεια

Κι ἐὰν ὁ Δαρβίνος δὲν ἤξερε;

Ἤξερε; Θεωρῶ ἀδύνατον νὰ ἤξερε…

Ὅλη ἡ θεωρία τῆς «ἐπιστήμης» ἐξελίξεως εἶναι ἕνα ἀπίστευτο μαγείρεμα ἀπὸ ὑποθέσεις, εὐσεβεῖς πόθους καὶ ἐκτιμήσεις. 

Τὸ σημείωμα τῆς Λιάνας, ποὺ μοῦ ἔστειλε τὸ παρακάτω, γράφει:

Ἐπίσης, συμφώνως μὲ τὸν Ervin Laszlo, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ Νέα Ἐπιστήμη καὶ τὸ Ἀκασικὸ (αἰθερικὸ δηλαδὴ) πεδίο», ἐκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ:

«Τὸ ἀρχέγονο κενὸ διαμορφώνει πληροφοριακῶς τὴν ἐξέλιξι, συνεπῶς τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι σχεδιασμὸς ἢ ἐξέλιξις ἀλλὰ σχεδιασμὸς γιὰ ἐξέλιξι. 
Ἡ σπορὰ τῆς ζωῆς ἐπάνω στὴν Γῆ δὲν ἦταν βιολογική, ἀλλὰ διά-πληροφοριακὴ καὶ ἡ ἐξέλιξίς της συνεχίζει νὰ διαμορφώνεται πληροφοριακῶς ἀπὸ τὴν ζωή, ὅπου κι ἐὰν ὑπάρχῃ στὸ σῦμπαν…»

Λιάνα

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Z-DRwhZSF0g&feature=player_embedded]

Συνέχεια

Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχει καὶ ἡ βιολογία…..

Ἔχω μεγάλες ἀπορίες…

Γιατί συστηματικῶς καὶ συνειδητῶς «ἀγνοοῦνται» οἱ ἐπιστῆμες τῆς Βιολογίας καὶ τῆς Γενετικῆς;

Γιατί ἀκόμη καὶ «φτασμένοι» ἐπιστήμονες, ἐν ᾦ ξέρουν, ἀρνοῦνται νὰ συνδιαλλαγοῦν ;

Γιατί ἀρνοῦνται νὰ ὁμολογήσουν δημοσίως μίαν πραγματικότητα ποὺ ὑφίσταται; Συνέχεια

Τὰ χημικά τῶν ἠλεκτρονικῶν συσκευῶν καὶ ἡ ὑγεία μας. Γιατί τὰ λέμε Λίθιο, Κάδμιο, Νικέλιο; Α’ μέρος

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Με ενοχλεί, δικαιολογημένα, όταν βλέπω στον ορίζοντα τις κεραίες της κινητής τηλεφωνίας. Δεν με ενοχλεί, όμως, καθόλου που κρατώ στα χέρια μου επικίνδυνες χημικές ουσίες που περιέχονται στη συσκευή κινητών τηλεφώνων, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στους υπολογιστές και αλλού. Ίσως, είναι στη φύση μας να αδιαφορούμε για τον κοντινό κίνδυνο και να «νοιαζόμαστε» για το μακρυνό. Είναι πιο εύκολο. Και τα εύκολα μας αρέσουν. Είναι εύκολο να κατηγορήσεις τις εταιρείες, τις πολυεθνικές, το «σύστημα», που απειλούν την υγεία μας και την υγεία των παιδιών μας, ενώ εμείς οι ίδιοι  καμαρώνουμε  και χαϊδεύουμε, καθημερινά,  το καρκινογόνο Κάδμιο, το εξασθενές Χρώμιο, το Ταντάλιο, που υπάρχει στις μπαταρίες των ηλεκτρονικών μας συσκευών. Τα δίνουμε στα χέρια ακόμα και των βρεφών!!!

Συνέχεια