Ἦταν 17 Ἰανουαρίου τοῦ 1960, ὅταν πέθανε στὴν Ἀθήνα ἡ ζωγράφος Θάλεια Φλωρᾶ-Καραβία.
Γεννήθηκε στὴν Σιάτιστα στὰ 1871 καὶ ἦταν τὸ μικρότερο παιδὶ τοῦ ἱερέως Χριστοδούλου Φλωρᾶ. Ἦταν ἡ πρώτη Ἑλληνίδα τῆς νεώτερης Ἑλλάδος ποὺ ὕψωνε τὸ ἀνάστημά της γιὰ νὰ κατακτήσῃ μία ἐπίζηλο θέση στὸν διεθνὴ καλλιτεχνικὸ στίβο. Στὸ σύνολό τους τὰ ἔργα της ξεπερνοῦν τὰ 2500.
Ἡ Θάλεια Φλωρᾶ-Καραβία στὸ Ἐμὶν Ἀγᾶ κατὰ τὴν πολιορκία τῶν Ἰωαννίνων τὸ 1913.
«…Καὶ ὅλην αὐτή τὴν ὡραῖα συμφωνία τῆς γαλήνης καὶ τῆς χαρᾶς τοῦ ἀνοιξιάτικου ξυπνήματος, σπαράσσουν ἄγρια οἱ ἀπαίσιες βαρειὲς βροντὲς τῶν τηλεβόλων, τῶν ἔργων τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ὁλέθρου… Χαρᾶ στὰ παλληκάρια, ποὺ δίνουν τόση ὁμορφιά στὴν φωτιὰ καὶ στὸν θάνατο, μὲ τὴν ὑπέροχη περιφρόνηση τοῦ κινδύνου καὶ μὲ τὴν ἀγάπη τῆς ὡραῖας πάλης γιὰ τὴν ἐλευθερία. Τραγουδοῦν τὰ ἡρωικά παιδιὰ, ἐνῷ οἱ ὀβίδες πέφτουν ἐπάνω στὰ βουνὰ, ἐκεῖ ποὺ θ’ ἀνεβοῦν…» Συνέχεια
