Ἱστορικές ἀλλοιώσεις λόγῳ βλακείας ἤ λόγῳ (συνειδητῆς) …συνεργείας;

Ἀνύπαρκτος νομισματικὴ ἐπιστήμη

Ἐὰν ἡ ἐξέλιξις τῆς ἰατρικῆς σταματοῦσε τὸ 1930 καὶ ἐμφανίζετο κάποιος τὸ 2017 ἐνήμερος ὅλων τῶν ἐξελίξεων ποὺ δὲν ἔγιναν, τότε αὐτὸς στὰ περὶ ἰατρικῆς, θὰ ἦταν ἀκαταλαβίστικος. Βέβαια ἡ ἐξέλιξις τῆς ἰατρικῆς οὐδέποτε σταμάτησε, σταμάτησε ὅμως αὐτὴ τῆς νομισματικῆς. Οἱ κατὰ κανόνα λάθος πληροφορίες, ἔρχονται σὲ ἐμᾶς σήμερα ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ ’30 καὶ παλαιώτερα. Συνέχεια

Ἱερὰ Ἀμφίπολις τῶν Τημενιδῶν…

Οἱ ἐπιφανεῖς νεκροὶ τοῦ Καστᾶ

Πέραν ἀπὸ τὰ νομίσματα ἐποχῆς ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν ταφὴ τοῦ Φιλίππου στὸν «Καστὰ» τῆς Ἀμφιπόλεως, ὑπάρχουν καὶ κάποια ποὺ ἐκόπησαν στὰ πλαίσια τῆς λατρείας ποὺ ἀπελάμβαναν, Ὀλυμπιὰς καὶ Ἀλέξανδρος στοὺς αἰῶνες ποὺ ἐπηκολούθησαν.

Συνέχεια

Φίλιππος, Ἀμφίπολις καὶ ἱστορικὰ …«παράδοξα»!

Ἀρχαῖοι ἐν συγχύσει ἤ νέοι ἐν τρικυμίᾳ; 

Θά  μποροῦσε ὁ Φίλιππος στό δικό του νεκροκρέββατο, νὰ ἔδωσε ἐντολὴ τοποθετήσεως τοῦ δικοῦ του ἀγαλματιδίου; Τὸ ἴδιο καὶ τοῦ πιτσιρικᾶ ἕως τότε Ἀλεξάνδρου; Ἀλλὰ καὶ τῆς Ὀλυμπιάδος, πού ἦταν ἐν ζωῇ; Γιατί καὶ οἱ τρεῖς ἔχουν κλίση στὴν κεφαλή;

Ἐσεῖς ζητήσατε κουΐζ… Συνέχεια

Χειμερινὸν Ἡλιοστάσιον, Ἀμφίπολις καὶ Διόνυσος-Ζαγρεὺς

Ὁ Ζαγρεὺς καὶ τὸ Χειμερινὸ Ἡλιοστάσιο 

Πρῶτος ὑπελόγισε τὰ δεδομένα ὁ Ἀθανάσιος Φουρλῆς, εἰδικὸς στὴν ἀρχαιοαστρονομία ἀπὸ τὴν Φλωρεντία. Κατὰ τὸ ἀπόγευμα στὸ χειμερινὸ ἡλιοστάσιο, οἱ ἀκτίνες τοῦ Ἡλίου προσέπιπταν ἐπάνω στὸν χῶρο ταφῆς, γράφει. Μετὰ βέβαια, ἔκλεψαν τὴν ἐργασία τοῦ τὰ γνωστὰ «ἀπόῤῥητα» τρωκτικὰ τοῦ διαδικτύου. Συνέχεια

Δημιουργοῦν δική τους …«νομισματικὴ ἱστορία» οἱ Σκοπιανοί!!!

Χωρὶς τίτλο! 

Τὸ ἔλαβα τὸ μήνυμα σὲ βιβλίο ποὺ στὸ ἐξώφυλλο γράφει «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ». Τὰ τρία νομίσματα ἐκεῖ εἶναι ἕνα ΔΕΡΡΟΝΩΝ κομμένο στὴν Ἐλευθερούπολη Καβάλας, ἕνας χρυσὸς ΦΙΛΙΠΠΟΣ ἀπὸ τὴν Ἀμφίπολη καὶ ἕνας ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη. Προφανέστατα, αὐτὰ εἶναι ὅ,τι περισσότερο προσεγγίζει αὐτὴ τὴν χώρα, ποὺ οὐδέποτε ἔκοψε νόμισμα αὐτὲς τὶς περιόδους.  Συνέχεια

Λατρεία Ἡλιακὴ μὲ …μπαμπουΐνους καὶ λέοντες!!!

 Ὁ μπαμπουΐνος τοῦ Ἡλίου, τῆς Ῥέας καὶ τῆς μαγείας 

Μία φορὰ καὶ ἕναν καιρό, ὑπῆρχε ἕνας πιστὸς ὑπηρέτης τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ὅμως ἀπέκτησε καὶ ἱερὰ ἰδιότητα. Λόγος γίνεται γιὰ τὸν μπαμπουίνο μὲ τὸ γαλάζιο χρῶμα, χρῶμα ποὺ στὰ Μινωϊκὰ χρόνια ἦταν ἱερό. Ἦταν αὐτὸς ποὺ τὸ 1600 π. Χ. προσφέρει κρόκο στὴν καθιστὴ Ῥέα ποὺ τὴν προστατεύει γρύπας. Μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἡλίου ἐγαύγιζε καὶ στὸν Αἰγυπτιακὸ πολιτισμό, ἦταν ὑμνητὴς τοῦ Ῥᾶ (Ἥλιος) καὶ ταὐτίζετο σὲ μία ἀπὸ τὶς τρεῖς μορφές του στὸν θεὸ Θρὸθ (Throth) ἢ Ταχοῦτι, ποὺ στὸ Ἑλληνικὸ πάνθεο ἦταν ὁ Ἑρμῆς. Ἦταν ἐπιφορτισμένος στὴν Αἰγυπτιακὴ μυθολογία μὲ τὴν διατήρηση τοῦ σύμπαντος καὶ συνῴδευε στὴν βάρκα τὸν Ῥᾶ. Συνεδέθη ἐπίσης μὲ τὴν μαντικὴ τέχνη καὶ τὴν μαγεία. Συνέχεια