Τὴν 1η Σεπτεμβρίου 1939 ξεκινᾶ αὐτὸ ποὺ ἡ ἐπίσημος φιλελεύθερος ἰστοριογραφία ἀποκαλεῖ «γερμανικὴ εἰσβολὴ στην Πολωνία» καὶ ἀπαρχὴ τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ἡ ἰστοριογραφία τῶν νικητῶν ἐμφανίζει καὶ σήμερα, 79 χρόνια μετά, τὴν σύνθετη γερμανοπολωνικὴ διαμάχη ὡς μία μανιχαϊκὴ σύγκρουσηῃ τοῦ Καλοῦ μὲ τὸ Κακό, ὅπου ἡ Πολωνία εἶναι ὁ ἄμωμος ἀποδέκτης τῆς χιτλερικῆς ἐπιθετικότητος, ὁ ἀμνὸς ἐπὶ σφαγῇ. Στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν ἀκριβῶς ἔτσι καὶ ὁ πίναξ ἔχει πολλὲς ἀποχρώσεις. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀποφεύγουν νὰ μελετοῦν τὴν ἱστορία. Τοὺς χαλᾶ τὴν ἁπλουστευμένη εἰκόνα ποὺ ἔχουν γιὰ τὸν κόσμο. Μᾶς διδάσκει περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ θέλαμε νὰ γνωρίζουμε. Ὁ Noam Chomsky τὸ θέτει ἔτσι: «There’s a good reason why nobody studies history. It just teaches you too much.» Συνέχεια